Φως από το Φως πλασμένοι
Αιώνια, οι Άνθρωποι
θα ταξιδεύουν στον κύκλο του Φωτός,
γιατί μας πρόσφεραν Αγάπη,
στη Γη ,τη χώρα του Πυρός…
(Ρένα Τζωράκη)
Με τούτους τους λιτούς στίχους της ψυχής μου επέλεξα σήμερα,να αποχαιρετήσω το Στέλιο το Δαυίδ, τον καλό μας φίλο, για το ταξίδι του στην Αιωνιότητα.
Η αλήθεια είναι, πως δεν είναι εύκολο να πεις Αντίο,στον άνθρωπο με την ξεχωριστή προσωπικότητα, το σπάνιο ήθος,την αξιοπρέπεια,την Ανθρωπιά,την Αγάπη το χαμόγελο την ευγένεια, την λεπτότητα,τον αλτρουισμό και το σπάνιο χαμόγελο,τον γιατρό,που τίμησε την λευκή στολή του και τον Ιππποκράτειο όρκο του…
Από χτες το Βενιζέλειο, έγινε φτωχότερο πνευματικά…Θρηνεί απαρηγόρητα τον διευθυντή της χειρουργικής κλινικής Στέλιο Δαυίδ που έπεσε όρθιος σαν το Δρυ, και μας άφησε όλους άναυδους ο αιφνίδιος μισεμός του …
Ο άνθρωπος που έδινε απλόχερα την αγάπη, και με την ατόφια έμφυτη ευγένεια της Ψυχής του, αγκάλιαζε τον καθένα από μας εγκάρδια και τόσο ζεστά ,δεν είναι τυχαίο ,που έφυγε την Παγκόσμια μέρα του γέλιου και δυό μέρες πριν τα γενέθλιά του…
Ευχαριστούμε Στέλιο,για όλα όσα μας δίδαξες για την αγάπη ,που μας πρόσφερες ..
Ας πάρεις μαζί σου στη γειτονιά των αγγέλων τη δική μας αγάπη σα φυλακτό να σε φυλά…
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ,γιατί με τις πράξεις σου δίδαξες τι σημαίνει να είσαι λειτουργός της Ιατρικής,ποτέ δεν χρηματίστηκες,ποτέ δεν πήρες φακελάκι μα έβαζες πάνω από όλα τον Άνθρωπο και την Αγάπη…
Αιώνια, οι Άνθρωποι
θα ταξιδεύουν στον κύκλο του Φωτός,
γιατί μας πρόσφεραν Αγάπη,
στη Γη ,τη χώρα του Πυρός…
(Ρένα Τζωράκη)
Με τούτους τους λιτούς στίχους της ψυχής μου επέλεξα σήμερα,να αποχαιρετήσω το Στέλιο το Δαυίδ, τον καλό μας φίλο, για το ταξίδι του στην Αιωνιότητα.
Η αλήθεια είναι, πως δεν είναι εύκολο να πεις Αντίο,στον άνθρωπο με την ξεχωριστή προσωπικότητα, το σπάνιο ήθος,την αξιοπρέπεια,την Ανθρωπιά,την Αγάπη το χαμόγελο την ευγένεια, την λεπτότητα,τον αλτρουισμό και το σπάνιο χαμόγελο,τον γιατρό,που τίμησε την λευκή στολή του και τον Ιππποκράτειο όρκο του…
Από χτες το Βενιζέλειο, έγινε φτωχότερο πνευματικά…Θρηνεί απαρηγόρητα τον διευθυντή της χειρουργικής κλινικής Στέλιο Δαυίδ που έπεσε όρθιος σαν το Δρυ, και μας άφησε όλους άναυδους ο αιφνίδιος μισεμός του …
Ο άνθρωπος που έδινε απλόχερα την αγάπη, και με την ατόφια έμφυτη ευγένεια της Ψυχής του, αγκάλιαζε τον καθένα από μας εγκάρδια και τόσο ζεστά ,δεν είναι τυχαίο ,που έφυγε την Παγκόσμια μέρα του γέλιου και δυό μέρες πριν τα γενέθλιά του…
Ευχαριστούμε Στέλιο,για όλα όσα μας δίδαξες για την αγάπη ,που μας πρόσφερες ..
Ας πάρεις μαζί σου στη γειτονιά των αγγέλων τη δική μας αγάπη σα φυλακτό να σε φυλά…
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ,γιατί με τις πράξεις σου δίδαξες τι σημαίνει να είσαι λειτουργός της Ιατρικής,ποτέ δεν χρηματίστηκες,ποτέ δεν πήρες φακελάκι μα έβαζες πάνω από όλα τον Άνθρωπο και την Αγάπη…
Μεγάλος ο πόνος
και βαριά η θλίψη μας, σ’ αυτόν τον ύστατο αποχαιρετισμό, για όλους
εμάς, τους αληθινούς σου φίλους γιατί
είχεςτο χάρισμα των ξεχωριστών ανθρώπων, που έχουν αποφασίσει ότι η ζωή αξίζει όταν δημιουργείς, όταν αισθάνεσαι, όταν αγωνίζεσαι και όταν προσφέρεις. Και όλα αυτά , συγκρότησαν μια εξαίρετη επιστημονική και κοινωνική προσωπικότητα.
Η λέξη αδύνατον, στο λεξιλόγιό σου, ήταν άγνωστη. Αγωνιζόσουν με εντιμότητα, αξιοπρέπεια και ασίγαστο πάθος, τόσο στον επιστημονικό όσο και στον κοινωνικό στίβο, υπερβαίνοντας, κατά κανόνα, τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
είχεςτο χάρισμα των ξεχωριστών ανθρώπων, που έχουν αποφασίσει ότι η ζωή αξίζει όταν δημιουργείς, όταν αισθάνεσαι, όταν αγωνίζεσαι και όταν προσφέρεις. Και όλα αυτά , συγκρότησαν μια εξαίρετη επιστημονική και κοινωνική προσωπικότητα.
Η λέξη αδύνατον, στο λεξιλόγιό σου, ήταν άγνωστη. Αγωνιζόσουν με εντιμότητα, αξιοπρέπεια και ασίγαστο πάθος, τόσο στον επιστημονικό όσο και στον κοινωνικό στίβο, υπερβαίνοντας, κατά κανόνα, τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Ακριβέ μας φίλε,
Υπήρξες άτομο ξεχωριστό,μοναδικό
και σπάνιο, προικισμένος με του κόσμου τα χαρίσματα. Σε διέκρινε ευφυία και
ευθυκρισία, η απλότητα στους τρόπους, η άφατη
καλοσύνη και αγάπη στο συνάνθρωπο. Η καρδιά σου χωρούσε τον κόσμο όλο και η
άδολη ψυχή σου δεν άφησε να βλαστήσει τίποτε ταπεινό. Άνθρωπος ανοιχτών
οριζόντων, γενναίος και έντιμος, είχες ένα σπάνιο κώδικα επικοινωνίας με τον
κόσμο. Στα μικρά καθημερινά και στα μεγάλα προβλήματα της ζωής διέκρινε κανείς
το λαμπερό σου πνεύμα, διεισδυτικό και ελεύθερο, ενδεδυμένο με μία ποιοτική
φιλοπαίγμονα διάθεση.
Σε διέκρινε μία αφοπλιστική ειλικρίνεια, που έφτανε συχνά τα όρια του αυτοσαρκασμού. Ευγενής και ικανός να αντιπαρέρχεσαι τα επουσιώδη, στεκόσουν ολόρθος, πρόσωπο με πρόσωπο μπροστά στο όποιο σοβαρό πρόβλημα.Η εξωτερική σου εμφάνιση σε αρμονία με τον εσωτερικό σου κόσμο.
Γλυκός,μελιστάλακτος, πράος,μειλίχειος,εγκάρδιος,ευθυτενής, με τον ήλιο της καρδιάς σου να φωτίζει τη μορφή σου και να λάμπουν τα μάτια σου,οι καθρέπτες της ψυχής σου…
Σε μια εποχή,που οι άνθρωποι γίνονται άνθρωποι επιτυχίας με πυξίδα την ύλη εσύ ακολούθησες την πνευματική ατραπό και έγινες άνθρωπος προσφοράς και Αξίας…
Στους δύσκολους καιρούς,που διανύουμε, που οι περισσότεροι έρπουν και γλείφουν σαν γυμνοσάλιαγκες στις κορυφές και με τα κέρατά τους,καθώς γράφει ο ποιητής εσύ επέλεξες το δρόμο της κορυφής ,αυτόν που παίρνουν οι Αητοί του πνεύματος και της ενάρετης Τιμής τα ύψη…
Κάτοχος γενικής παιδείας “ουχί της τυχούσης” διακρίθηκες με τον τίτλο του Διευθυντή στο Βενιζέλειο νοσοκομείο Ηρακλείου, χάρη στη σοβαρή επιστημονική σου κατάρτιση και στο έμφυτο αίσθημα ευθύνης, που χαρακτήριζε τις πράξεις σου.
Σε διέκρινε μία αφοπλιστική ειλικρίνεια, που έφτανε συχνά τα όρια του αυτοσαρκασμού. Ευγενής και ικανός να αντιπαρέρχεσαι τα επουσιώδη, στεκόσουν ολόρθος, πρόσωπο με πρόσωπο μπροστά στο όποιο σοβαρό πρόβλημα.Η εξωτερική σου εμφάνιση σε αρμονία με τον εσωτερικό σου κόσμο.
Γλυκός,μελιστάλακτος, πράος,μειλίχειος,εγκάρδιος,ευθυτενής, με τον ήλιο της καρδιάς σου να φωτίζει τη μορφή σου και να λάμπουν τα μάτια σου,οι καθρέπτες της ψυχής σου…
Σε μια εποχή,που οι άνθρωποι γίνονται άνθρωποι επιτυχίας με πυξίδα την ύλη εσύ ακολούθησες την πνευματική ατραπό και έγινες άνθρωπος προσφοράς και Αξίας…
Στους δύσκολους καιρούς,που διανύουμε, που οι περισσότεροι έρπουν και γλείφουν σαν γυμνοσάλιαγκες στις κορυφές και με τα κέρατά τους,καθώς γράφει ο ποιητής εσύ επέλεξες το δρόμο της κορυφής ,αυτόν που παίρνουν οι Αητοί του πνεύματος και της ενάρετης Τιμής τα ύψη…
Κάτοχος γενικής παιδείας “ουχί της τυχούσης” διακρίθηκες με τον τίτλο του Διευθυντή στο Βενιζέλειο νοσοκομείο Ηρακλείου, χάρη στη σοβαρή επιστημονική σου κατάρτιση και στο έμφυτο αίσθημα ευθύνης, που χαρακτήριζε τις πράξεις σου.
Τα μεγαλύτερα εύσημα ,που παίρνεις μαζί σου, δεν είναι οι τίτλοι,μα είναι η Αγάπη και η εκτίμηση του κόσμου, αυτό δείχνει και αυτή η κοσμοσυρροή στην εξόδειο ακολουθία σήμερα, μαζί με την αγάπη της φιλόστοργης συζύγου σου Πόπης, των αξιολάτρευτων
παιδιών σου, αλλά και των τόσων φίλων
σου, που έπλεες πλησίστιος σε πελάγη οικογενειακής ευτυχίας. Ευτύχησες να καμαρώσεις τους δυό
γιούς σου, κατόχους διακεκριμένων Πανεπιστημιακών τίτλων κι ένιωθες
χωρίς να το ομολογείς ξεχωριστή περηφάνια για αυτά. Το αντιλαμβανόμουν κάθε
φορά που μιλούσες για κείνα…
Μα η βάσκανη μοίρα δεν θέλησε να απολαύσεις ως τα βαθιά γεράματα την όμορφη οικογένειά σου.Η μεγάλη καρδιά σου, που χωρούσε όλο τον κόσμο,σε πρόδωσε,σταμάτησε να χτυπάει το πρωινό της 4-5-2014…
Όλοι εμείς,που σε γνωρίσαμε,είμαστε περήφανοι,που υπήρξες κομμάτι της Ζωής μας,που σε είχαμε πολύτιμο φίλο,συνοδοιπόρο στο ταξίδι μας για την Ιθάκη…
Μπορεί να έσβησες σαν σώμα,μα το πνεύμα σου θα είναι παρόν εδώ,αληθινό πρότυπο οικογενειάρχη,πιστός λειτουργός της επιστήμης της Ιατρικής και φωτεινό παρ/μα ΑΝΘΡΩΠΟΥ….
Μα η βάσκανη μοίρα δεν θέλησε να απολαύσεις ως τα βαθιά γεράματα την όμορφη οικογένειά σου.Η μεγάλη καρδιά σου, που χωρούσε όλο τον κόσμο,σε πρόδωσε,σταμάτησε να χτυπάει το πρωινό της 4-5-2014…
Όλοι εμείς,που σε γνωρίσαμε,είμαστε περήφανοι,που υπήρξες κομμάτι της Ζωής μας,που σε είχαμε πολύτιμο φίλο,συνοδοιπόρο στο ταξίδι μας για την Ιθάκη…
Μπορεί να έσβησες σαν σώμα,μα το πνεύμα σου θα είναι παρόν εδώ,αληθινό πρότυπο οικογενειάρχη,πιστός λειτουργός της επιστήμης της Ιατρικής και φωτεινό παρ/μα ΑΝΘΡΩΠΟΥ….
Ο Λιασίδης είχε
γράψει:
«Καλότυχοι που της ζωής το φως θωρούν πριν φύουν»
Καλότυχος υπήρξες και συ Στέλιο μας, να
δεις το φως κα να νιώσει την απέραντη αγάπη από τη σύζυγο,τα παιδιά σου , το εγγονάκι σου ,που
τόσο λάτρευες…
«Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον».
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Κρητικής Γης που θα σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η μνήμη.
0 Σχόλια