Σπουδάζουν Ιατρική «την επιστήμη των Επιστημών» κατ’εμέ, στις Πανεπιστημιακές σχολές, πόσοι από αυτούς τους Λειτουργούς Υγείας γνωρίζουν τον όρκο του Ιπποκράτη που γράφτηκε τον 4ο αιώνα ΠΧ;
Τον οποίο έπρεπε να τον διδάσκονται όχι μόνο οι γιατροί σήμερα, αλλά και οι Φαρμακοποιοί, οι Ψυχολόγοι,και όλοι όσοι ασχολούνται με τα παραϊατρικά –Ανθρωπιστικά επαγγέλματα !!!
Χτες βράδυ έκανε μια Ιατρική εργασία ο σύζυγός μου,ξενυχτήσαμε ψάχνοντας…
Αλλά ψάχνοντας κανείς βρίσκει και χτυπώντας την πόρτα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ,εκείνη ανοίγει από μόνη της…
Έμεινα άναυδη ,διαβάζοντας τον αυθεντικό όρκο του Ιπποκράτη έτσι όπως μας παραδόθηκε και που είναι μια μυστηριακή –μυσταγωγική ιεροτελεστία για κείνον,που θα ασκήσει το ΙΕΡΟ – θεϊκό Λειτούργημα του Ιατρού, και πλέον δεν έχει την Αξία που του πρέπει,αφού οι περισσότεροι γιατροί σήμερα, «μαγαρίζουν» τα χέρια τους με τα
φακελάκια, με εξετάσεις από ρομποτικά μηχανήματα, θεραπείες με τόμους από χημικά φάρμακα παλιάς και νέας γενιάς, στον κατακερματισμό της σε ειδικότητες, χωρίς ολιστική θεώρηση του ανθρώπου!
Αν προσαρμόσουμε τους στίχους του νομπελίστα μας ποιητή Γ. Σεφέρη και του αείμνηστου μουσικοσυνθέτη Μάνου Χατζιδάκη στην Τέχνη της Ιατρικής του Ιπποκράτη ,θα φτάσουμε στο συμπέρασμα να πούμε:
«Την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ, που φαγώθηκε από τα μαλάματα το πρόσωπο της!».
«Δυστυχώς συνηθίσαμε το πρόσωπο του τέρατος.»
Να σημειώσουμε εδώ πως ο Ιπποκράτειος όρκος θεσμοποιήθηκε ως ο όρκος των ιατρών, ανά την υφήλιο.
Ο αυθεντικός όρκος του Ιπποκράτη:
«Ὄμνυμι Ἀπόλλωνα ἰητρὸν, καὶ Ἀσκληπιὸν, καὶ Ὑγείαν, καὶ Πανάκειαν, καὶ θεοὺς πάντας τε καὶ πάσας, ἵστορας ποιεύμενος, ἐπιτελέα ποιήσειν κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν ὅρκον τόνδε καὶ ξυγγραφὴν τήνδε.
Ἡγήσασθαι μὲν τὸν διδάξαντά με τὴν τέχνην ταύτην ἴσα γενέτῃσιν ἐμοῖσι, καὶ βίου κοινώσασθαι, καὶ χρεῶν χρηίζοντι μετάδοσιν ποιήσασθαι, καὶ γένος τὸ ἐξ ωὐτέου ἀδελφοῖς ἴσον ἐπικρινέειν ἄῤῥεσι, καὶ διδάξειν τὴν τέχνην ταύτην, ἢν χρηίζωσι μανθάνειν, ἄνευ μισθοῦ καὶ ξυγγραφῆς, παραγγελίης τε καὶ ἀκροήσιος καὶ τῆς λοιπῆς ἁπάσης μαθήσιος μετάδοσιν ποιήσασθαι υἱοῖσί τε ἐμοῖσι, καὶ τοῖσι τοῦ ἐμὲ διδάξαντος, καὶ μαθηταῖσι συγγεγραμμένοισί τε καὶ ὡρκισμένοις νόμῳ ἰητρικῷ, ἄλλῳ δὲ οὐδενί.
Διαιτήμασί τε χρήσομαι ἐπ' ὠφελείῃ καμνόντων κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν, ἐπὶ δηλήσει δὲ καὶ ἀδικίῃ εἴρξειν.
Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω. Ἁγνῶς δὲ καὶ ὁσίως διατηρήσω βίον τὸν ἐμὸν καὶ τέχνην τὴν ἐμήν.
Οὐ τεμέω δὲ οὐδὲ μὴν λιθιῶντας, ἐκχωρήσω δὲ ἐργάτῃσιν ἀνδράσι πρήξιος τῆσδε.
Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω, ἐσελεύσομαι ἐπ' ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης καὶ φθορίης, τῆς τε ἄλλης καὶ ἀφροδισίων ἔργων ἐπί τε γυναικείων σωμάτων καὶ ἀνδρῴων, ἐλευθέρων τε καὶ δούλων.
Ἃ δ' ἂν ἐν θεραπείῃ ἢ ἴδω, ἢ ἀκούσω, ἢ καὶ ἄνευ θεραπηίης κατὰ βίον ἀνθρώπων, ἃ μὴ χρή ποτε ἐκλαλέεσθαι ἔξω, σιγήσομαι, ἄῤῥητα ἡγεύμενος εἶναι τὰ τοιαῦτα.
Ὅρκον μὲν οὖν μοι τόνδε ἐπιτελέα ποιέοντι, καὶ μὴ ξυγχέοντι, εἴη ἐπαύρασθαι καὶ βίου καὶ τέχνης δοξαζομένῳ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐς τὸν αἰεὶ χρόνον. παραβαίνοντι δὲ καὶ ἐπιορκοῦντι, τἀναντία τουτέων.»
Μετάφραση:
Ορκίζομαι στο θεό Απόλλωνα, τον ιατρό και στο θεό Ασκληπιό , και στην Υγεία και στην Πανάκεια και επικαλούμενος τη μαρτυρία όλων των θεών ότι θα εκτελέσω κατά τη δύναμη και την κρίση μου τον όρκο αυτόν και τη συμφωνία αυτή.
Να θεωρώ τον διδάσκαλό μου της ιατρικής τέχνης ίσο με τους γονείς μου και την κοινωνό του βίου μου. Και όταν χρειάζεται χρήματα να μοιράζομαι μαζί του τα δικά μου. Να θεωρώ την οικογένειά του αδέλφια μου και να τους διδάσκω αυτήν την τέχνη αν θέλουν να την μάθουν χωρίς δίδακτρα ή άλλη συμφωνία.
Να μεταδίδω τους κανόνες ηθικής, την προφορική διδασκαλία και όλες τις άλλες ιατρικές γνώσεις στους γιους μου, στους γιους του δασκάλου μου και στους εγγεγραμμένους μαθητές που πήραν τον ιατρικό όρκο, αλλά σε κανέναν άλλο.
Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω. Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη.
Παρομοίως, δεν θα εμπιστευτώ σε έγκυο μέσο που προκαλεί έκτρωση. Θα διατηρώ αγνή και άσπιλη και τη ζωή και την τέχνη μου. Δεν θα χρησιμοποιώ νυστέρι ούτε σε αυτούς που πάσχουν από λιθίαση, αλλά θα παραχωρώ την εργασία αυτή στους ειδικούς της τέχνης.
Σε όσα σπίτια πηγαίνω, θα μπαίνω για να βοηθήσω τους ασθενείς και θα απέχω από οποιαδήποτε εσκεμμένη βλάβη και φθορά, και ιδίως από γενετήσιες πράξεις με άνδρες και γυναίκες, ελεύθερους και δούλους. Και όσα τυχόν βλέπω ή ακούω κατά τη διάρκεια της θεραπείας ή και πέρα από τις επαγγελματικές μου ασχολίες στην καθημερινή μου ζωή, αυτά που δεν πρέπει να μαθευτούν παραέξω δεν θα τα κοινοποιώ, θεωρώντας τα θέματα αυτά μυστικά.
Αν τηρώ τον όρκο αυτό και δεν τον παραβώ, ας χαίρω πάντοτε υπολήψεως ανάμεσα στους ανθρώπους για τη ζωή και για την τέχνη μου. Αν όμως τον παραβώ και επιορκήσω, ας πάθω τα αντίθετα.
Μερικά τμήματα του όρκου έχουν αλλάξει ή καιααφαιρέθηκαν στο πέρασμα του Χρόνου- Κρόνου,από διάφορες σχολές και χώρες.
Μερικές σχολές δίνουν μερικά κομμάτια του όρκου αλλά πολύ λίγες τον δίνουν στην αρχαία του μορφή η οποία απαγόρευε στους περισσότερους γενικούς ιατρούς την έκτρωση,την ευθανασία,την χειρουργική.
Μερικές αλλαγές καθώς και προσθήκες στον όρκο είναι οι εξής:
Να μεταδίδω τους κανόνες ηθικής, την προφορική διδασκαλία και όλες τις άλλες ιατρικές γνώσεις στους γιους μου, στους γιους του δασκάλου μου και στους εγγεγραμμένους μαθητές που πήραν τον ιατρικό όρκο, αλλά σε κανέναν άλλο. Στο παρελθόν οι ιατρικές σχολές έδειχναν προνομιακή μεταχείριση στα παιδιά ιατρών.
Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω. Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη. Αυτή είναι η πρόθεση κάθε ιατρού ωστόσο αυτός ο όρος παρακάμπτεται στις συζητήσεις περί Ευθανασίας.
Θα αποφύγω να βλάψω την ηθική της κοινωνίας μου Σε πολλές χώρες μπορεί να αφαιρεθεί η άδεια εξάσκησης του επαγγέλματος αν κάποιος ιατρός βλάψει την ηθική της κοινωνίας.
Δεν θα βλάψω κανέναν εσκεμμένα για τα συμφέροντα κάποιου τρίτου. Οι ιατρικοί οργανισμοί παγκοσμίως έχουν αποδοκιμάσει την παρουσία ιατρών στις νόμιμες εκτελέσεις. Ωστόσο σε έναν μικρό αριθμό περιπτώσεων ένας ιατρός μπορεί να προκαλέσει ευθανασία με την συγκατάθεση του ιδίου καθώς και του ασθενή.
Να αποφεύγω να κάνω πράγματα που άλλες ειδικότητες μπορούν να χειριστούν καλύτερα. Η λιθίαση που αναφέρεται στον όρκο σημαίνει πέτρες των νεφρών και της ουροδόχου κύστης. Η αφαίρεση των οποίων γίνεται μόνο από χειρουργούς. Η Χειρουργική,δεν είχε αναγνωρισθεί ως ειδικότητα εκείνη την εποχή. Αυτή η πρόταση τώρα αναγνωρίζεται ως κατανόηση ότι ένας ιατρός δεν μπορεί να είναι ειδικός σε πολλές περιοχές. Επίσης δείχνει την ιστορική διαφορά μεταξύ των χειρουργών και των ιατρών.
Να κρατώ το καλό του ασθενή ως πρώτη προτεραιότητα Μπορεί να υπάρχουν πολλές συγκρουόμενες "καλές προθέσεις" όπως το καλό της κοινότητας, η συντήρηση των οικονομικών πόρων, η στήριξη του συστήματος δικαιοσύνης ή απλά το να βγάλει λεφτά ο ιατρός.
Να αποφεύγω να διατηρώ σεξουαλικές σχέσεις ή άλλους ανάρμοστους δεσμούς με τον ασθενή ή με την οικογένεια του ασθενούς.
Η μαγεία του όρκου είναι όταν τον ακούς στα αρχαία ελληνικά,στην γλώσσα που σε κάνει να ριγάς και να νιώθεις με της καρδιάς το ρυθμό την ΑΓΑΠΗ να ρέει αδιάκοπα σε κάθε αρτηρία σου …
Ο Γαληνός αποκαλεί τον Ιπποκράτη: «Θείο, μέγιστο των ιατρών και πρώτο ανάμεσα στους φιλοσόφους».
Ένα από εκείνα που δεν αμφισβητούνται από κανέναν είναι ότι η θεραπευτική τέχνη του Ιπποκράτη στηριζόταν στην πεποίθηση ότι η νόσος δεν εντοπίζεται σε ορισμένο μόνο όργανο, αλλά προσβάλλει ολόκληρο τον οργανισμό. Τα 4 στοιχεία: το ψυχρό, το ξηρό, το θερμό, το υγρό είναι η βάση των πάντων. Θεμελιώδη υγρά του σώματος είναι το αίμα, το φλέγμα, η κίτρινη και η μαύρη χολή, στην ισορροπία των οποίων οφείλεται η υγεία. Συνεκτική ουσία των πάντων είναι το πνεύμα, έμφυτο στον άνθρωπο. Στο σώμα ενυπάρχει η ζωτική δύναμη, η φύσις. Από αυτή τη δύναμη εξαρτάται η συντήρηση, η ανάπτυξη, αλλά και η θεραπεία του σώματος και η επαναφορά του από την ανισορροπία στην υγεία.
Ήταν βαθύς γνώστης της βοτανικής και της φαρμακολογίας της εποχής του και αναφέρει 236 φαρμακευτικά είδη φυτών με τις ιαματικές ιδιότητές τους.
Στις εργασίες του ο Ιπποκράτης γράφει ότι τιο έργο του ιατρού είναι:
«Λέγειν τα προγενόμενα, γιγνώσκειν τα παρόντα, προλέγειν τα εσόμενα ασκέειν περί τα νοσήματα δύο, ωφελέειν ή μη βλάπτειν».
«Η ανθρώπινη ζωή είναι σύντομη, ενώ η ιατρική τέχνη είναι μακρόχρονη. Η ευκαιρία είναι φευγαλέα και η πείρα επισφαλής. Η ορθή κρίση είναι δύσκολη. Και πρέπει ο γιατρός, όχι μόνο να εμφανίζεται ότι πράττει όσα επιβάλλεται, αλλά να βοηθάει και ο άρρωστος και οι παρευρισκόμενοι και οι εξωτερικές συνθήκες… Ο ιατρός πρέπει να διαθέτει λεπτότητα τρόπων, γιατί η τραχύτητα προκαλεί την αντιπάθεια και των υγιών και των ασθενών».
Ο Ιπποκράτης αναφέρει επίσης:
«Δια τα Όμοια νόσος γίγνεται και δια τα όμοια προσφερόμενα εκ νοσούντων υγιαίνονται», όπως και
«Τα Όμοια τοις Ομοίοις εισίν ιάματα», που αποτελούν τη βάση της Ομοιοπαθητικής. Η θεραπευτική αυτή μέθοδος, στηρίζει τη θεραπεία της στο νόμο αυτό, ότι δηλαδή τα συμπτώματα τα οποία προκαλεί μια ουσία σε αδρή μορφή, τα ίδια συμπτώματα θεραπεύει η ίδια ουσία, μετά την μετατροπή της σε ομοιοπαθητικό φάρμακο. Η Ομοιοπαθητική εξετάζει τον άνθρωπο ως ΟΛΟΝ.
Δυστυχώς σήμερα ο όρκος των πτυχιούχων ιατρώ είναι:
“Του πτυχίου της Ιατρικής αξιωθείς, όρκον ομνύω προ του Πρυτάνεως και του Προέδρου της Ιατρικής Σχολής και πίστιν καθομολογώ τήνδε: Από του ιερού περιβόλου του σεπτού τούτου τεμένους των Μουσών εξερχόμενος κατ΄ επιστήμην βιώσομαι, ασκών ταύτην δίκην θρησκείας εν πνεύματι και αληθεία. Ούτω χρήσιμον εμαυτόν καταστήσω προς άπαντας τους δεσμένους της εμής αρωγής, και εν πάση ανθρώπων κοινωνίας αεί προς ειρήνην και χρηστότητα ηθών συντελέσω, βαίνων εν ευθεία του βίου οδώ, προς την αλήθειαν και το δίκαιον αποβλέπων και τον βίον ανυψών εις τύπον αρετής υπό την σκέπην της σοφίας. Ταύτην την επαγγελίαν επιτελούντι είη μοι, συν τη ευλογία των εμών καθηγητών και πεφιλημένων δασκάλων, ο θεόν εν τω βίω βοηθός.”
Και στο Πανεπιστήμιο της Ιατρικής του Ηρακλείου οι απόφοιτοι της σχολής καθομολογούνται ως εξής:
“Αφού κρίθηκα άξιος του πτυχίου της ιατρικής, ενώπιον του πρυτάνεως και του Προέδρου του τμήματος ιατρικής, δίνω τον όρκο:
Να ασκώ την ιατρική επιστήμη, αφιερώνοντας τη ζωή μου στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Να σέβομαι και να ευγνωμονώ τους δασκάλους μου και να θεωρώ τους συνεπιστήμονές μου ως αδερφούς μου. Να ασκώ την ιατρική με ευσυνειδησία και αξιοπρέπεια και να διαφυλάττω με όλες μου τις δυνάμεις την τιμή και τις ευγενείς παραδόσεις του ιατρικού λειτουργήματος. Η υγεία και η αξιοπρέπεια των ασθενών μου να είναι η κύρια φροντίδα μου και να τηρώ εχεμύθεια σε ό,τι αυτοί μου εμπιστεύονται. Μα μην επιτρέψω να παρεμποδίσουν θρησκευτικές, εθνικές, φυλετικές, πολιτικές ή κοινωνικές διαφορές την εκπλήρωση του καθήκοντός μου προς τους ασθενείς μου. Να περιβάλω με πλήρη σεβασμό την ανθρώπινη ζωή και να μη χρησιμοποιήσω τις ιατρικές μου γνώσεις εναντίον της ανθρωπότητας, ακόμα και αν βρεθώ υπό απειλή. Ορκίζομαι, με πλήρη ελευθερία βούλησης να τηρώ με τη βοήθεια του Θεού τις παραπάνω υποσχέσεις σε όλη μου τη ζωή”.
Όσοι λοιπόν σήμερα κατηγορούν τους γιατρούς ,ότι παραβαίνουν τον όρκο του Ιπποκράτη, έχουν άδικο!
Οι σημερινοί γιατροί σήμερα δεν γνωρίζουν τον αληθινό όρκο και αφού δεν γνωρίζουν, πώς να εφαρμόσουν ορθά την Ιατρική επιστήμη σήμερα;
Καιρός λοιπόν να ψάξουμε και να επιστρέψουμε στα συγγράματα των αρχαίων κλασικών και φιλοσόφων όπως αυτούσια μας παραδόθηκαν ,τις ιερές μας παρακαταθήκες, για να αποκτήσουμε την αληθινή Γνώση και να ξαναβρεί η Ελλάδα μας το κλέος , την αίγλη,και το Απολλώνειο Φως που της αρμόζει γιατί ,όπως είπε η Νικάνδρα η Πυθία στον τελευταίο της χρησμό:
«ΕΣΤ’ΗΜΑΡ ΟΤΕ ΦΟΙΒΟΣ ΠΑΛΙΝ ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣ ΑΕΙ ΕΣΕΤΑΙ»
Μετάφραση:
«ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΕΡΑ ΠΟΥ Ο ΦΟΙΒΟΣ –ΑΠΟΛΛΩΝ- ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ»
0 Σχόλια