…και θα σου γράφω από το βράχο
τα πέντε γράμματα
μ’ εκείνο εκεί το σ,
το της σιωπής μπροστά τους
και θα μιλώ στα κύματα για σένα
κι όταν γυρνώ στ’ άδειο μας σπίτι
θα κλείνω τα παράθυρα.
Έξω το φως, μέσα εγώ.
Μες στο σκοτάδι πιο καλά σε βλέπω.
Κι αύριο πάλι
από το βράχο θα σου γράφω.
Να ‘σουν κι εσύ μια πεταλίδα εκεί.
Και να ‘γραφα στο κέλυφός σου πάνω:
«Αγάπη μου».
Μα εσ’ ήσουνα αείποτε πουλί
κι εγώ στο βράχο είχα τα πόδια μου μπηγμένα.
0 Σχόλια