Η καθιστική ζωή μας γερνά πρόωρα και επωάζει ασθένειες!

Οι καρέκλες κάποτε ήταν ένα σπάνιο είδος.

Τώρα όμως βρίσκονται παντού!
Σε γραφεία, τρένα, καφέ, εστιατόρια, μπαρ, αυτοκίνητα, αίθουσες συναυλιών, κινηματογράφους, ιατρεία, νοσοκομεία, σχολεία, αμφιθέατρα και σε σχεδόν σε κάθε γωνία του σπιτιού μας.

Όπως σημειώνει ο Κρέγκαν Ράιντ στην επιθεώρηση:
«The Conversation», σε κάθε κάτοικο του πλανήτη αντιστοιχούν πλέον οκτώ με δέκα καρέκλες.

Από αυτήν την άποψη, η καρέκλα είναι ένα από τα εμβληματικά στοιχεία του γεγονότος ότι εισερχόμαστε στη λεγόμενη «Ανθρωπόκαινο Εποχή», τη γεωλογική περίοδο δηλαδή που θα χαρακτηρίζεται από τις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στον πλανήτη.

Η ίδια η καρέκλα άρχισε να γίνεται αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας με τη βιομηχανική επανάσταση. Έως τότε, οι καρέκλες ήταν συνδεδεμένες με την ισχύ και τον πλούτο. Και παραμένουν, εάν λάβει υπόψη του κανείς ότι στην αγγλική γλώσσα το πρώτο συνθετικό της λέξης «επικεφαλής» είναι «chair» - καρέκλα.

«Είναι παγκοίνως γνωστό ότι η καλύτερη καρέκλα σε μια εταιρία ανήκει στο αφεντικό» παρατηρεί ο συγγραφέας και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κεντ.

Παράλληλα, εξηγεί ότι ο εκδημοκρατισμός της καρέκλας συμπίπτει με την Γαλλική Επανάσταση.

Το δεύτερο κύμα της τεχνολογικής επανάστασης, προς το τέλος του 19ου αιώνα, φέρνει αλλαγές και στην αγορά εργασίας.

Πολλοί εργαζόμενοι δεν είναι πια χειρώνακτες και βιομηχανικοί εργάτες, αλλά υπάλληλοι γραφείου - μόνο στη Βρετανία ο αριθμός αυτών των τελευταίων διπλασιάστηκε μέσα σε δύο δεκαετίες.

Σήμερα οι «καθιστοί εργαζόμενοι» είναι η πλειονότητα.

Παράλληλα, καθιστικές έγιναν και οι περισσότερες δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο: η ανάγνωση βιβλίων που άρχισε να γίνεται δημοφιλής τον 19ο αιώνα, το σινεμά, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση στον 20ο, σήμερα το διαδίκτυο, ο υπολογιστής, τα βιντεοπαιχνίδια.

Ο άνθρωπος της «Ανθρωπόκαινου Εποχής» χρειάζεται μια καρέκλα για όλες αυτές τις δραστηριότητες - «εάν μπορούν να χαρακτηρισθούν δραστηριότητες» γράφει ο Κρέγκαν Ράιντ.

Σύγχρονη ζωή δεν υπάρχει χωρίς καρέκλα. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι περνάμε 9,5 ώρες την ημέρα καθισμένοι σε μια ή περισσότερες καρέκλες, κάτι που σημαίνει ότι περνάμε το 75% του χρόνου μας αδρανείς.

Το αποτέλεσμα είναι ότι αλλάζει το σώμα μας αφού «μας κάνει ό,τι μπορεί για να έχουμε το είδος του σώματος που χρειαζόμαστε».

Αυτό σημαίνει ότι ανάλογα με τη χρήση, οι μύες μας μπορεί να γίνουν δυνατότεροι ή πιο αδύναμοι, όπως και τα οστά μας να γίνουν πιο λεπτά ή πιο πυκνά. Κάτι που εξηγεί γιατί με την καθιστική ζωή που κάνουμε ο πόνος στη μέση είναι παγκοσμίως η πρώτη αιτία αναπηρίας.

Μελέτη του 2012 συνέλλεξε τα δεδομένα από τις συνήθειες 7.813 γυναικών. Όπως διαπιστώθηκε, εκείνες που κάθονταν δέκα ώρες την ημέρα είχαν μικρότερα τελομερή, τα οποία αποτελούν δείκτη της γήρανσης των κυττάρων. Η καθιστική ζωή, ήταν το συμπέρασμα, είχε γεράσει αυτές τις γυναίκες κατά οκτώ χρόνια.

Θα συμφωνούσαν επίσης ότι ως «ιός που βρίσκεται ακριβώς από κάτω μας», δύσκολα μπορεί να καταπολεμηθεί με δεδομένο ότι σήμερα υπάρχουν σε ολόκληρο τον πλανήτη περισσότερες από 60 δισεκατομμύρια καρέκλες.

Ο υπολογισμός είναι του Βάιμπαρ Κρέγκαν Ράιντ, συγγραφέα του βιβλίου «Primate Change, How the world we made is remaking us», ο οποίος παρατηρεί ότι στη Βίβλο δεν γίνεται καμία αναφορά σε καθίσματα.

Οι καρέκλες απουσιάζουν και από τους 30.000 στίχους του Ομήρου, αλλά και από τον Άμλετ του Σέξπιρ, ο οποίος γράφτηκε το 1599.

Θα έπρεπε να έρθουν στο μέσο του 19ου αιώνα για να αλλάξουν τα πράγματα: Στον «Ζοφερό Οίκο» του Ντίκεβς εμφανίζονται 187.

Τα αντιλαμβάνεται κανείς όλα αυτά εάν λάβει υπόψη του ότι στην «Παλαιολιθική Εποχή» η βασική αιτία θανάτου ήταν η βία.

Στην «Ανθρωπόκαινο Εποχή» είναι ο διαβήτης τύπου 2, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και κάποιοι τύποι καρκίνου. Όλες αυτές οι ασθένειες συνδέονται με την αδράνεια.

Ή, κυριολεκτικά μιλώντας, με την… καρέκλα!

Εν κατακλείδι η καθιστική ζωή:

Το πολύωρο καθισιό απενεργοποιεί προσωρινά και τη δράση της λιποπρωτεϊνικής λιπάσης.
Το ένζυμο αυτό διασπά τα λιπαρά που υπάρχουν στο αίμα. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι όταν καθόμαστε δεν καίμε τόσο αποτελεσματικά το συσσωρευμένο λίπος.

Όσον αφορά τον εγκέφαλο, συνήθως καθόμαστε όταν θέλουμε να συγκεντρώσουμε τις σκέψεις μας. Μετά από κάποια ώρα, όμως, επιτυγχάνεται το αντίθετο αποτέλεσμα. Όπως ήδη αναφέρθηκε, το καθισιό εμποδίζει την επαρκή οξυγόνωση του οργανισμού και την ομαλή κυκλοφορία του αίματος. Ο εγκέφαλος χρειάζεται το αίμα και το οξυγόνο για να παραμείνει σε εγρήγορση.

Οι επιπτώσεις της καθιστικής ζωής στην υγεία είναι μακροπρόθεσμες, καθώς έχει αποδειχθεί πως ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής συνδέεται με τον αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας και ορισμένων μορφών καρκίνου. Μπορεί επίσης να συμβάλει στην εκδήλωση διαβήτη, νεφροπάθειας και προβλημάτων στο συκώτι.

Τα στατιστικά δείχνουν ότι η ελλιπής δραστηριοποίηση ευθύνεται για ποσοστό 9% των πρόωρων θανάτων που καταγράφονται σε παγκόσμια κλίμακα.
Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περισσότερα από 5 εκατομμύρια θανάτους.