«Δεν με είδες » του Μιχάλη Κατσαρού.

Δεν με είδες

Δεν με είδες ποτέ γεμάτο θλίψη

ποτέ καθώς δεσποινίς 1880

με μαντηλάκι κι’ αναστεναγμό

δεν με είδες.

Αντίκρισες άνδρα

στην έννοια χασάπη

ή στην έννοια Ανδρούτσου ή Οδυσσέα.

Δεν με είδες ποτέ θλιμμένο

μαζεμένο ακατανόητο

σαν φοβισμένο ζαρκάδι

δεν με είδες.

Δεν εγώ; Ή δεν σε κόλλες γραμμένες;

Να σκύβω κεφαλή μυθική;

Η θλίψη για μένα σήμαινε

φως λυχναριού θεού Ψελλού

απλώς δεν καταλάβαινα ποτέ

τι είναι αυτό που λέγανε ή γράφαν.

Και τώρα ακόμα 1984 του Πανκ

δεν ξέρω αν θλίψη είναι αυτό που κλαίει

ή αυτό που βγαίνει από πηγάδι

με δύο δάχτυλα και να χτυπούν

τα μάτια του Ανακρέοντα.

Λογοτεχνικό περιβόλι!