Μια αληθινή ιστορία για την κριτική , που ασκούμε στους άλλους…

Είναι από τις αληθινές ιστορίες που γράφει η ίδια η ζωή  και μας μαθαίνει πως δεν πρέπει να κριτικάρουμε κανέναν, γιατί κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και γράφει τη δική του ιστορία εδώ στην εφήμερη  ζωή μας.
Διαβάστε την παρακάτω μίνι ιστοριούλα και θα κατανοήσετε πολλά…
Καλή ανάγνωση σε όλους σας και τις ευχές μου για μια όμορφη μέρα γεμάτη Αγάπη και κατανόηση:
Ρένα Τζωράκη

Ήταν ένας  νεαρός άνδρας, εκεί  γύρω στα 25 ,   που κοίταζε  έξω από το παράθυρο του τρένου φωνάζοντας:

«Μπαμπά κοίτα, τα δέντρα πηγαίνουν προς τα πίσω!»…

Ο πατέρας του χαμογέλασε, ενώ ένα ζευγάρι που καθόταν δίπλα τους έδειξε να αισθάνεται οίκτο για την παιδιάστικη συμπεριφορά του 24χρονου.

Ξαφνικά ο νεαρός αναφώνησε πάλι:

«Μπαμπά κοίτα, τα σύννεφα τρέχουν μαζί μας!»

Το ζευγάρι δεν μπόρεσε να αντισταθεί και είπε στον πατέρα:

«Γιατί δεν πηγαίνετε τον γιο σας σε έναν καλό γιατρό;»

Εκείνος χαμογέλασε και είπε:

«Αυτό έκανα και τώρα μόλις επιστρέφουμε από το νοσοκομείο. 

O γιος μου ήταν τυφλός εκ γενετής, αλλά από σήμερα μπορεί να βλέπει»…

Κάθε άνθρωπος στον πλανήτη έχει τη δική του ιστορία.

Αν το σκεφτούμε όλοι μας αυτό πριν ασκήσουμε κριτική, τότε ο κόσμος μας θα γίνει πολύ καλύτερος.

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία.​

Λογοτεχνικό περιβόλι!