"4 ΣΤΑΔΙΑ υπάρχουν στην αντιμετώπιση της ΑΔΙΚΙΑΣ.¨ Σύμφωνα με τον ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ....

- 9:02 π.μ.

Σε χτυπάει λ.χ. κάποιος άδικα. Αν βρίσκεσαι στο πρώτο στάδιο, το ανταποδίδεις.

Αν βρίσκεσαι στο δεύτερο στάδιο, νιώθεις μέσα σου πολύ μεγάλη ταραχή, αλλά συγκρατιέσαι και δεν μιλάς.

Στο τρίτο στάδιο δεν ταράζεσαι. Και στο τέταρτο νιώθεις πολλή χαρά, μεγάλη ψυχική αγαλλίαση.

Ξέρετε τι χαρά έχει μια ψυχή, αν αδικηθεί και δεν δικαιολογηθεί, για να της πουν «μπράβο» η «συγγνώμη»; Και χαίρεται περισσότερο τώρα που αδικείται, παρά αν δικαιωνόταν. Όσοι φθάνουν σε τέτοια κατάσταση, θέλουν να ευχαριστήσουν αυτόν που τους αδίκησε για την χαρά που τους έδωσε σ’ αυτήν την ζωή, αλλά και για την αιώνια που τους εξασφάλισε. Πόσο διαφέρει το πνευματικό από το κοσμικό!

Στην πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νιώθεις όμορφα. Άμα το δίνης στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα. Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό στην καρδιά σου…

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από την χαρά που νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά σας λέω, την γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένιωσα μέσα στην αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι, όταν κάποιος με πη πλανεμένο; «Δόξα Σοι ο Θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ, αν με πουν άγιο, χρωστάω». Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!

Γι’ αυτό λέω ότι ένας πνευματικός άνθρωπος δεν έχει θλίψεις. Όταν η αγάπη αυξηθεί και καή η καρδιά από τον θείο έρωτα, δεν μπορεί να σταθεί πλέον θλίψη. Η μεγάλη αγάπη προς τον Χριστό υπερνικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που του προξενούν οι άνθρωποι…

Για έναν κοσμικό το να εκτελεσθεί η να δαρθεί η απλώς να διωχθεί άδικα, είναι πολύ οδυνηρό. Εμείς όμως πρέπει να τα ζητάμε αυτά και να τα υπομένουμε για την αγάπη του Χριστού. Να επιδιώκουμε την ατιμία, την περιφρόνηση, την ύβρη, γιατί φέρνουν κέρδη στην ψυχή μας. Ένας οικογενειάρχης λ.χ. έχει ανάγκες και ζητά να δικαιωθεί, γιατί σκέφτεται πως θα ζήσουν και αυτός και τα καημένα τα παιδιά του, αν χάση την υπόληψή του η αν χρεωκοπήσει. Γι’ αυτό οι κοσμικοί έχουν ελαφρυντικά, ενώ εμείς δεν έχουμε ελαφρυντικά.

Όταν μας αδικούν κι εμείς δεχόμαστε την αδικία, τότε στην ουσία ευεργετούμαστε. Με συκοφαντούν λ.χ. ότι έκανα κάποιο έγκλημα και με κλείνουν στην φυλακή άδικα; Εντάξει. Έχω αναπαυμένη την συνείδησή μου, αφού δεν έκανα το έγκλημα, έχω και ουράνιο μισθό. Υπάρχει μεγαλύτερη ευεργεσία; Δεν γογγύζω, αλλά δοξολογώ τον Θεό: «Πως να Σε ευχαριστήσω, Θεέ μου, που δεν έκανα το έγκλημα; Αν το είχα κάνει, δεν θα άντεχα τις τύψεις της συνειδήσεως». Τότε γίνεται Παράδεισος η φυλακή. Με χτύπησε κάποιος άδικα; «Δόξα Σοι, Κύριε! Ίσως ξοφλήσω κάποια αμαρτία· κάποτε και εγώ είχα χτυπήσει κάποιον». Με έβρισαν άδικα; «Δόξα Σοι, Κύριε! Το δέχομαι για την αγάπη Σου, που ραπίσθηκες και υβρίσθηκες για χάρη μου»

Διαβάστε και άλλα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ