Αφιερώματα:
Επιμέλεια κειμένου: Ρένα Τζωράκη
Σαν σήμερα 27 Ιανουαρίου του 1832 γεννήθηκε ο Λιούις Κάρολ και πέθανε στις 14 Γενάρη του 1898 σε ηλικία μόλις 66 ετών.
Το αληθινό του όνομα: Λούτγουϊτζ Ντότζσον, πέρασε στην Αθανασία ως ο «ο συγγραφέας του παιδικού βιβλίου» , «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».
Γόνος μιας ιδιαίτερα συντηρητικής οικογένειας βορειοαγγλικής καταγωγής, ο Λιούις Κάρολ μεγάλωσε με δέκα αδέλφια στο Ντέρσμπουρυ. Στο σχολείο σημείωνε εξαιρετικές επιδόσεις αν και ο ίδιος αργότερα δήλωσε: «δεν μπορώ να πω, πως αναπολώ τη ζωή μου στο δημόσιο σχολείο με κάποια αίσθηση ευχαρίστησης».
Πως δημιουργήθηκε το βιβλίο η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων;|
Ο Λιούις Κάρολ, ταξίδευε με το καράβι στον Τάμεση με προορισμό το Γκόντσοου. Τρία ανήλικα κορίτσια, οι αδελφές Λίντελ, βρίσκονταν στο πλευρό του και μία από αυτές, η Αλις, τον πίεζε να τους πει μια ιστορία.
Ο Κάρολ επέλεξε την ιστορία ενός κοριτσιού εγκλωβισμένου σε μια μαγική χώρα όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν. Ονόμασε την ηρωίδα Αλις επειδή η Αλις ήταν η αγαπημένη ακροάτριά του. Χρόνια αργότερα, η Αλις Λίντελ είπε ότι δεν σταμάτησε να παρακαλά τον Κάρολ να γράψει την ιστορία που τους είχε πει στο καράβι. Πράγματι, δυόμισι χρόνια έπειτα από εκείνο το απόγευμα στον Τάμεση, ο Κάρολ της έκανε το χατίρι και της παρουσίασε το χειρόγραφο. Η πίεση δεν σταμάτησε. Υστερα από προτροπή της Λίντελ, ο Κάρολ έστειλε το χειρόγραφο στον ίδιο εκδότη που στο παρελθόν είχε εκδώσει ποιήματά του- πάντα με το ψευδώνυμο Λιούις Κάρολ. Την εικονογράφηση ανέλαβε ο Τζον Τένιελ που ακολούθησε το ψυχεδελικό πνεύμα του γραπτού και κάπως έτσι η «Αλίκη» μπήκε στον κόσμο των θνητών. Απέσπασε καλές κριτικές και έγινε αμέσως μπεστ σέλερ.
Το ταλέντο του Τσαρλς Λάτβιτζ Ντόντσον στη συγγραφή είχε φανεί από τα 13 του αν και τα μαθηματικά ήταν το μάθημα στο οποίο διέπρεψε τόσο στο σχολείο όσο και στο Πανεπιστήμιο. Ο Ντόντσον, που ήταν κωφός από το ένα αφτί, τραυλός και υπήρξε λέκτωρ των Μαθηματικών στο Christ Church της Οξφόρδης, στον ελεύθερο χρόνο του δεν έγραφε μόνον παραμύθια. Λέγεται ότι όταν η βασίλισσα Βικτόρια διάβασε την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που του ζήτησε να της αφιερώσει το επόμενο βιβλίο του. Φανταστείτε την έκπληξη της βασίλισσας όταν είδε ότι το επόμενο βιβλίο του ήταν μια μελέτη του στην... άλγεβρα. Λάτρης των παιχνιδιών με τους αριθμούς και των παζλ, ο Ντόντσον έγραψε επίσης βιβλία με θέμα το σύστημα ψηφοφορίας στη Μεγάλη Βρετανία αλλά και τους κανόνες του τένις στο γρασίδι. Τέλος, υπήρξε και εφευρέτης. Ο «Νυκτογράφος» ήταν μια εφεύρεσή του που του έδινε τη δυνατότητα να γράφει το βράδυ στο κρεβάτι χωρίς τη βοήθεια του φωτός. Διατηρούσε φανατικά ημερολόγιο και υπολογίζεται ότι η αλληλογραφία του ξεπερνά τα 100.000 γράμματα!
Βασίλης Τσιτσάνης
με τη ματιά της Ρένας Τζωράκη
Σαν σήμερα 18 Γενάρη του 1915, γεννήθηκε στα Τρίκαλα μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του Ρεμπέτικου και της Λαικής μουσικής ο Βασίλης Τσιτσάνης Πολυτάλαντος, πολυσχιδής ,αξιαγάπητος,αυθεντικός και τόσο απλός, ήταν Συνθέτης ,Στιχουργός, δεξιοτέχνης του μπουζουκιού και τραγουδιστής ,πέθανε την ίδια ημερομηνία 18 -1-1984.
Σαν σήμερα λοιπόν ,πριν 30 χρόνια αυτό το αηδόνι του ρεμπέτικου και λαικού τραγουδιού σίγησε για πάντα,αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Brompton του Λονδίνου,όπου νοσηλευόταν με επιπλοκές από ένα χειρουργείο στους πνεύμονες.
Τι και αν έφυγε η ψυχή από το σώμα το τραγούδια του μας συντροφεύουν διαρκώς παρέμεινε στις καρδιές όλων μας ολοζώντανος
«Ες Αεί»,με κάθε τραγούδι του να θροίζει τα φύλλα της ψυχής μας καθώς κάθε τι που τραγούδησε έβαλε μέσα την ψυχή του.Τραγούδησε για την Αγάπη,για τον πόνο,για τον έρωτα,το καυμό, τον πόθο για Ελευθερία και την κοινωνική Δικαιοσύνη.
Τα τραγούδια του ερμηνεύθηκαν τόσο από τον ίδιο αλλά και από τους μεγάλους μας τραγουδιστές κατά αλφαβητική σειρά όπως:
Αγγελόπουλο, Γαβαλά, Γλυκερία Καίτη Γκρέυ, Στέλιο Καζαντζίδη, Σταμάτη Κόκοτα, Χαρούλα Λαμπράκη, Γιώργο Μαργαρίτη,Γρηγόρη Μπιθικώτση,Γιώτα Νέγκα, Γιώργος Νταλάρας και Πόλυ Πάνου.
«Με αφορμή ένα από τα τραγικά περιστατικά που συνέβαιναν τότε στον τόπο μας, με την πείνα, τη δυστυχία, το φόβο, την καταπίεση, τις συλλήψεις, τις εκτελέσεις. Το υλικό που μου ενέπνευσε τους στίχους, μου ενέπνευσε και τη μελωδία. Βγήκε μέσα από τη συννεφιά της κατοχής, από την απελπισία που μας έδερνε όλους μας – τότε που όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Ήθελα να φωνάξω για τη μαύρη απελπισία, αλλά συγχρόνως και για την υπερηφάνεια του λαού μας που δε σηκώνει χαλινάρι και σκλαβιά.
**
Ποιος μπορεί να λησμονήσει τα τραγούδια του;
"Απόψε στις ακρογιαλιές» το έτος (1968)
"Της Γερακίνας γιός" το ‘έτος (1975),
Goya y Lucientes frangisco de
Λιούις Κάρολ
Επιμέλεια κειμένου: Ρένα Τζωράκη
Σαν σήμερα 27 Ιανουαρίου του 1832 γεννήθηκε ο Λιούις Κάρολ και πέθανε στις 14 Γενάρη του 1898 σε ηλικία μόλις 66 ετών.
Το αληθινό του όνομα: Λούτγουϊτζ Ντότζσον, πέρασε στην Αθανασία ως ο «ο συγγραφέας του παιδικού βιβλίου» , «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».
Γόνος μιας ιδιαίτερα συντηρητικής οικογένειας βορειοαγγλικής καταγωγής, ο Λιούις Κάρολ μεγάλωσε με δέκα αδέλφια στο Ντέρσμπουρυ. Στο σχολείο σημείωνε εξαιρετικές επιδόσεις αν και ο ίδιος αργότερα δήλωσε: «δεν μπορώ να πω, πως αναπολώ τη ζωή μου στο δημόσιο σχολείο με κάποια αίσθηση ευχαρίστησης».
Στα επόμενα χρόνια, πήρε αρκετές
υποτροφίες, έγινε λέκτορας σε κολέγιο, δημοσίευσε βιβλία μαθηματικών και
χρίστηκε διάκονος της Εκκλησίας της Αγγλίας χωρίς να ανελιχθεί περαιτέρω. Από
νεαρή ηλικία, έγραφε ποιήματα και διηγήματα, στην αρχή της καριέρας του με
ιδιαίτερα σατιρικό ύφος. Ο εκδότης του περιοδικού «TheTrain» υπήρξε ουσιαστικά
ο νονός του αφού εκείνος επέλεξε το ψευδώνυμο «Λιούις Κάρολ» ανάμεσα σε τέσσερα
που του πρότεινε ο συγγραφέας (τα υπόλοιπα ήταν: Edgar Cuthwellis, Edgar U. C.
Westhill και Louis Carroll).
Με τη φωτογραφία ασχολήθηκε όταν για
πρώτη φορά ήρθε σε επαφή με την τέχνη το 1851 σε λονδρέζικη έκθεση. Το 1856,
απέκτησε την πρώτη του φωτογραφική μηχανή και το1863 ενοικίασε ένα φωτογραφικό
στούντιο, όπου συγκέντρωσε το σύνολο του φωτογραφικού εξοπλισμού του.
Τον Νοέμβριο του 1864 ο Λιούις Κάρολ
παρουσίασε ένα χειρόγραφο με τον τίτλο «Οι περιπέτειες της Αλίκης κάτω από τη
γη» και το εξέδωσε το 1865 ως «Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων»
με εικονογράφηση του Σερ Τζον Τένιελ και είχε σημαντική εμπορική απήχηση,
προσδίδοντας μεγάλη φήμη στον Λιούις Κάρολ.
Πως δημιουργήθηκε το βιβλίο η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων;|
Ο Λιούις Κάρολ, ταξίδευε με το καράβι στον Τάμεση με προορισμό το Γκόντσοου. Τρία ανήλικα κορίτσια, οι αδελφές Λίντελ, βρίσκονταν στο πλευρό του και μία από αυτές, η Αλις, τον πίεζε να τους πει μια ιστορία.
Ο Κάρολ επέλεξε την ιστορία ενός κοριτσιού εγκλωβισμένου σε μια μαγική χώρα όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν. Ονόμασε την ηρωίδα Αλις επειδή η Αλις ήταν η αγαπημένη ακροάτριά του. Χρόνια αργότερα, η Αλις Λίντελ είπε ότι δεν σταμάτησε να παρακαλά τον Κάρολ να γράψει την ιστορία που τους είχε πει στο καράβι. Πράγματι, δυόμισι χρόνια έπειτα από εκείνο το απόγευμα στον Τάμεση, ο Κάρολ της έκανε το χατίρι και της παρουσίασε το χειρόγραφο. Η πίεση δεν σταμάτησε. Υστερα από προτροπή της Λίντελ, ο Κάρολ έστειλε το χειρόγραφο στον ίδιο εκδότη που στο παρελθόν είχε εκδώσει ποιήματά του- πάντα με το ψευδώνυμο Λιούις Κάρολ. Την εικονογράφηση ανέλαβε ο Τζον Τένιελ που ακολούθησε το ψυχεδελικό πνεύμα του γραπτού και κάπως έτσι η «Αλίκη» μπήκε στον κόσμο των θνητών. Απέσπασε καλές κριτικές και έγινε αμέσως μπεστ σέλερ.
Το ταλέντο του Τσαρλς Λάτβιτζ Ντόντσον στη συγγραφή είχε φανεί από τα 13 του αν και τα μαθηματικά ήταν το μάθημα στο οποίο διέπρεψε τόσο στο σχολείο όσο και στο Πανεπιστήμιο. Ο Ντόντσον, που ήταν κωφός από το ένα αφτί, τραυλός και υπήρξε λέκτωρ των Μαθηματικών στο Christ Church της Οξφόρδης, στον ελεύθερο χρόνο του δεν έγραφε μόνον παραμύθια. Λέγεται ότι όταν η βασίλισσα Βικτόρια διάβασε την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που του ζήτησε να της αφιερώσει το επόμενο βιβλίο του. Φανταστείτε την έκπληξη της βασίλισσας όταν είδε ότι το επόμενο βιβλίο του ήταν μια μελέτη του στην... άλγεβρα. Λάτρης των παιχνιδιών με τους αριθμούς και των παζλ, ο Ντόντσον έγραψε επίσης βιβλία με θέμα το σύστημα ψηφοφορίας στη Μεγάλη Βρετανία αλλά και τους κανόνες του τένις στο γρασίδι. Τέλος, υπήρξε και εφευρέτης. Ο «Νυκτογράφος» ήταν μια εφεύρεσή του που του έδινε τη δυνατότητα να γράφει το βράδυ στο κρεβάτι χωρίς τη βοήθεια του φωτός. Διατηρούσε φανατικά ημερολόγιο και υπολογίζεται ότι η αλληλογραφία του ξεπερνά τα 100.000 γράμματα!
Κορίτσια υπήρχαν
πάντοτε στη ζωή του Λιούις Κάρολ. Τα γνώριζε σε εκδηλώσεις, σε δείπνα και σε
συνεστιάσεις, έκανε μαζί τους βόλτες, τα πήγαινε στο θέατρο και σε μουσεία, τα
καλούσε στο σπίτι του για τσάι. Δεν υπήρξε ποτέ κάποιο «πονηρό» περιστατικό,
ούτε καν όταν ενθουσιασμένος με τη νέα τότε τέχνη της φωτογραφίας ο Κάρολ ήθελε
να φωτογραφίζει τα κορίτσια γυμνά. Οι γονείς δεν είχαν αντίρρηση, αρκεί η
φωτογράφιση να γινόταν παρουσία τους.
Μια εξήγηση για αυτή την εμμονή του Κάρολ είναι το πάθος που είχε για την αγνότητα και το πούρο της παιδικής ηλικίας. Ηταν φανατικός αναγνώστης του Γουίλιαμ Μπλέικ και του Καρόλου Ντίκενς και πίστευε ότι ο βικτοριανός πολιτισμός μόλυνε την αθωότητα της νιότης. Με την παρουσία των παιδιών έβρισκε λύτρωση και ελευθερία. Ολα αυτά βέβαια δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο της σεξουαλικής έλξης προς τα νέα κορίτσια τα οποία θαύμαζε για τον αυθορμητισμό και την αθωότητά τους. Ωστόσο, ο Κάρολ ποτέ δεν λειτούργησε ενστικτωδώς ελέγχοντας ή αγνοώντας τα ένστικτά του. «Δεν υπήρξε ποτέ αμαρτία αλλά υπήρξε ενοχή» επισημαίνει ο Πίτερ Ακρόιντ στους «Τimes».
«Η εσωτερική ταλαιπωρία του ενδεχομένως να ήταν ο σπόρος για τη δημιουργία της “Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων”».
Πολλά χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση, η «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» απέκτησε «φροϋδικές» ερμηνείες: υπήρξε ο ισχυρισμός ότι με τις διαρκείς αλλαγές του μεγέθους της, η Αλίκη συμβόλιζε το ανδρικό πέος, πόσω μάλλον όταν την βλέπουμε να χάνεται στη Χώρα των Θαυμάτων έχοντας πέσει μέσα στην τρύπα που έχει ανοίξει ο λαγός. Το βιβλίο άλλωστε απαγορεύτηκε σε κάποια σχολεία των Ηνωμένων Πολιτειών εξαιτίας των αναφορών του στις σεξουαλικές φαντασιώσεις και στον αυνανισμό. Ωστόσο, η «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» είναι ένα παραμύθι που δεν έχει να κάνει με τον σεξουαλισμό αλλά με τον αισθησιασμό και η συμβολή του στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας είναι τεράστια διότι εκτός από το ότι πρόκειται για μια σαρκαστική και βίαιη ιστορία, είναι επίσης το πρώτο που επέβαλε το παιδί ως κεντρικό ήρωα. Το παιδί έχει για πρώτη φορά πραγματική δύναμη και για πρώτη φορά αμφισβητεί τους κανόνες των μεγαλυτέρων.
Μια εξήγηση για αυτή την εμμονή του Κάρολ είναι το πάθος που είχε για την αγνότητα και το πούρο της παιδικής ηλικίας. Ηταν φανατικός αναγνώστης του Γουίλιαμ Μπλέικ και του Καρόλου Ντίκενς και πίστευε ότι ο βικτοριανός πολιτισμός μόλυνε την αθωότητα της νιότης. Με την παρουσία των παιδιών έβρισκε λύτρωση και ελευθερία. Ολα αυτά βέβαια δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο της σεξουαλικής έλξης προς τα νέα κορίτσια τα οποία θαύμαζε για τον αυθορμητισμό και την αθωότητά τους. Ωστόσο, ο Κάρολ ποτέ δεν λειτούργησε ενστικτωδώς ελέγχοντας ή αγνοώντας τα ένστικτά του. «Δεν υπήρξε ποτέ αμαρτία αλλά υπήρξε ενοχή» επισημαίνει ο Πίτερ Ακρόιντ στους «Τimes».
«Η εσωτερική ταλαιπωρία του ενδεχομένως να ήταν ο σπόρος για τη δημιουργία της “Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων”».
Πολλά χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση, η «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» απέκτησε «φροϋδικές» ερμηνείες: υπήρξε ο ισχυρισμός ότι με τις διαρκείς αλλαγές του μεγέθους της, η Αλίκη συμβόλιζε το ανδρικό πέος, πόσω μάλλον όταν την βλέπουμε να χάνεται στη Χώρα των Θαυμάτων έχοντας πέσει μέσα στην τρύπα που έχει ανοίξει ο λαγός. Το βιβλίο άλλωστε απαγορεύτηκε σε κάποια σχολεία των Ηνωμένων Πολιτειών εξαιτίας των αναφορών του στις σεξουαλικές φαντασιώσεις και στον αυνανισμό. Ωστόσο, η «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» είναι ένα παραμύθι που δεν έχει να κάνει με τον σεξουαλισμό αλλά με τον αισθησιασμό και η συμβολή του στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας είναι τεράστια διότι εκτός από το ότι πρόκειται για μια σαρκαστική και βίαιη ιστορία, είναι επίσης το πρώτο που επέβαλε το παιδί ως κεντρικό ήρωα. Το παιδί έχει για πρώτη φορά πραγματική δύναμη και για πρώτη φορά αμφισβητεί τους κανόνες των μεγαλυτέρων.
«Αξιομνημόνευτες ρήσεις του Λουις Κάρολ»:
«Αν όλοι κοιτούσαν τη
δουλειά τους, ο κόσμος θα γυρνούσε πολύ γρηγορότερα απ' ό,τι τώρα.»
«Ποιο είδος παροιμίας προτιμάτε: «κάλλιο αργά παρά ποτέ» ή «κάλλιο ποτέ παρά αργά»
«Έχω τη συνήθεια να προσέχω, όχι τόσο πολύ στην αξία του δώρου, όσο στο πνεύμα με το οποίο προσφέρεται.»
«Άρχισε από την αρχή και πήγαινε μέχρι το τέλος. Μετά σταμάτα.»
«Ποιο είδος παροιμίας προτιμάτε: «κάλλιο αργά παρά ποτέ» ή «κάλλιο ποτέ παρά αργά»
«Έχω τη συνήθεια να προσέχω, όχι τόσο πολύ στην αξία του δώρου, όσο στο πνεύμα με το οποίο προσφέρεται.»
«Άρχισε από την αρχή και πήγαινε μέχρι το τέλος. Μετά σταμάτα.»
«Η γη είναι γεμάτη από όμορφα πράγματα. Είμαι
βέβαιος πως μπορούμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι σαν βασιλιάδες.»
«Όταν δεν ξέρεις πού
πας, όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν εκεί.»
«Είναι κακής ποιότητας μνήμη αυτή που δουλεύει μόνο προς τα πίσω.»
«Πάντα να λες την αλήθεια, να σκέφτεσαι προτού μιλήσεις και να κρατάς σημειώσεις μετά.»
«Άρχισε από την αρχή και πήγαινε μέχρι το τέλος. Μετά σταμάτα.»
«Όταν δεν ξέρεις πού πας, όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν εκεί.»
«Δεν μπορώ να πάω πίσω στο χθες, γιατί ήμουν κάποιος άλλος.»
«Είναι κακής ποιότητας μνήμη αυτή που δουλεύει μόνο προς τα πίσω.»
«Πάντα να λες την αλήθεια, να σκέφτεσαι προτού μιλήσεις και να κρατάς σημειώσεις μετά.»
«Άρχισε από την αρχή και πήγαινε μέχρι το τέλος. Μετά σταμάτα.»
«Όταν δεν ξέρεις πού πας, όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν εκεί.»
«Δεν μπορώ να πάω πίσω στο χθες, γιατί ήμουν κάποιος άλλος.»
«Ένα από τα μυστικά της
ζωής είναι πως ό,τι αξίζει να κάνουμε είναι αυτά που κάνουμε για τους άλλους.»
«Άρχισε από την αρχή και πήγαινε μέχρι το τέλος. Μετά σταμάτα.»
«Άρχισε από την αρχή και πήγαινε μέχρι το τέλος. Μετά σταμάτα.»
ΠΗΓΕΣ:
http://www.tovima.gr/
http://www.tovima.gr/
Wikipedia.org
Caroll
Lewis, Eγκυκλοπαίδεια Britannica
Αφιερώματα:
Βασίλης Τσιτσάνης
με τη ματιά της Ρένας Τζωράκη
Σαν σήμερα 18 Γενάρη του 1915, γεννήθηκε στα Τρίκαλα μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του Ρεμπέτικου και της Λαικής μουσικής ο Βασίλης Τσιτσάνης Πολυτάλαντος, πολυσχιδής ,αξιαγάπητος,αυθεντικός και τόσο απλός, ήταν Συνθέτης ,Στιχουργός, δεξιοτέχνης του μπουζουκιού και τραγουδιστής ,πέθανε την ίδια ημερομηνία 18 -1-1984.
Σαν σήμερα λοιπόν ,πριν 30 χρόνια αυτό το αηδόνι του ρεμπέτικου και λαικού τραγουδιού σίγησε για πάντα,αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Brompton του Λονδίνου,όπου νοσηλευόταν με επιπλοκές από ένα χειρουργείο στους πνεύμονες.
Τι και αν έφυγε η ψυχή από το σώμα το τραγούδια του μας συντροφεύουν διαρκώς παρέμεινε στις καρδιές όλων μας ολοζώντανος
«Ες Αεί»,με κάθε τραγούδι του να θροίζει τα φύλλα της ψυχής μας καθώς κάθε τι που τραγούδησε έβαλε μέσα την ψυχή του.Τραγούδησε για την Αγάπη,για τον πόνο,για τον έρωτα,το καυμό, τον πόθο για Ελευθερία και την κοινωνική Δικαιοσύνη.
Τα τραγούδια του ερμηνεύθηκαν τόσο από τον ίδιο αλλά και από τους μεγάλους μας τραγουδιστές κατά αλφαβητική σειρά όπως:
Αγγελόπουλο, Γαβαλά, Γλυκερία Καίτη Γκρέυ, Στέλιο Καζαντζίδη, Σταμάτη Κόκοτα, Χαρούλα Λαμπράκη, Γιώργο Μαργαρίτη,Γρηγόρη Μπιθικώτση,Γιώτα Νέγκα, Γιώργος Νταλάρας και Πόλυ Πάνου.
Σύμφωνα
με τον μουσικολόγο Λάμπρο Λιάβα, ο
Τσιτσάνης, «έβγαλε το λαϊκό τραγούδι από τα όρια του περιθωρίου, όπου το είχαν
τάξει τα αντικοινωνικά και ανατολίτικα στοιχεία του, για να το εντάξει στην
καινούργια κοινωνική πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ελλάδος. Καθιέρωσε νέο
ύφος παιξίματος και τραγουδιού με τον εξευρωπαϊσμό-συγκερασμό των κλιμάκων,
αρμονίες με δεύτερες και τρίτες φωνές, εμπλουτισμένη ενορχήστρωση και
καινοτομίες στην ποιητική δομή, όπου για πρώτη φορά το λαϊκό τραγούδι
απoμακρύνθηκε από τις παραδοσιακές φόρμες του δίστιχου επισημοποιώντας το ρόλο
του ρεφρέν».
Σπουδαία λόγια του Βασίλη Τσιτσάνη ,που αξίζουν να τα διαβάσουμε
για να ψυχογραφήσουμε το μέγεθος της απλότητάς του και το ύψος της Ανθρωπιάς
του:
Για το τραγούδι του «Συννεφιασμένη Κυριακή» είπε σε μια
συνέντευξή του: «Με αφορμή ένα από τα τραγικά περιστατικά που συνέβαιναν τότε στον τόπο μας, με την πείνα, τη δυστυχία, το φόβο, την καταπίεση, τις συλλήψεις, τις εκτελέσεις. Το υλικό που μου ενέπνευσε τους στίχους, μου ενέπνευσε και τη μελωδία. Βγήκε μέσα από τη συννεφιά της κατοχής, από την απελπισία που μας έδερνε όλους μας – τότε που όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Ήθελα να φωνάξω για τη μαύρη απελπισία, αλλά συγχρόνως και για την υπερηφάνεια του λαού μας που δε σηκώνει χαλινάρι και σκλαβιά.
Η Συννεφιασμένη Κυριακή δεν είναι μόνο ένα
περιστατικό της κατοχής, αλλά κλείνει μέσα της όλη την τραγική εκείνη περίοδο.
Ό,τι είχα μέσα μου και ό,τι έκρυβα από τα θλιβερά γεγονότα που ζούσα τα είπα με
το τραγούδι μου αυτό. Το είχα έτοιμο από τότε, με αρχικό τίτλο Ματωμένη
Κυριακή, διότι εκείνη τη βαριά χειμωνιάτικη νύχτα Κυριακή είδα με τα μάτια μου
το θάνατο ενός παλικαριού. Μάτωσε η καρδιά μου κι εγώ με τη σειρά μου μάτωσα το
τραγούδι το γραμμοφώνησα το 1948, αφού βασανίστηκα περίπου ένα χρόνο, επειδή
μια λέξη έλειπε από το κουπλέ. Αισθάνθηκα και δεν το κρύβω, μια ιδαίτερη
υπερηφάνεια που αμέσως κατέκτησε τον κόσμο...»
**
"Κάθε δαχτυλιά μου
πάνω στο μπουζούκι και στη χάραξη του δίσκου ήταν για μένα ιερή στιγμή, όταν
δούλευα είχα σκοπό να δώσω κάτι καλύτερο από εκείνο που είχα δώσει την
προηγούμενη, πάντα έτσι δουλεύω, τίποτα δεν αγνόησα στα τραγούδια μου, η
φαντασία μου φτερούγησε παντού, έγραψα τραγούδια για την Ελλάδα, για τη
λευτεριά, για την πτώχεια, για τον πόνο, για την αδικία, για την ελπίδα, έγραψα
και πόσα τραγούδια δεν έγραψα, για την γυναίκα, για την ξενιτιά, για την
εργατιά, για την μάνα, για το ανικανοποίητο. Μουσική και λόγια, βγαλμένα από
την καρδιά μου και παιγμένα απ' τα χέρια μου και μιλημένα από μένα τον ίδιο,
σαράντα χρόνια τώρα, πάνω στο σανίδι του πάλκου."
Λίγα λόγια από την Βιογραφία του από την επίσημη
ιστοσελίδα του:
Ο Βασίλης Τσιτσάνης γεννήθηκε στα Τρίκαλα από
γονείς Ηπειρώτες. Τσαρουχάς ο πατέρας του, είχε ένα μαντολίνο με το οποίο
έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά κλέφτικα τραγούδια της πατρίδας του. Αυτά ήταν τα
πρώτα ακούσματα του μικρού Βασίλη μαζί με τις βυζαντινές ψαλμωδίες που άκουγε
στην εκκλησία. Στα 11 χρόνια του χάνει τον πατέρα του και μόνον τότε πέφτει στα
χέρια του το μαντολίνο - το οποίο στο μεταξύ έχει μετατραπεί από κάποιον ντόπιο
οργανοποιό σε μπουζούκι.
Στα γυμνασιακά του χρόνια στα Τρίκαλα μαθαίνει παράλληλα βιολί, συμμετέχοντας με αυτό σε τοπικές εκδηλώσεις. Το μπουζούκι όμως, αν και χωρίς κοινωνική καταξίωση στη μικρή τοπική κοινωνία, τραβάει περισσότερο το ενδιαφέρον του. Τα πρώτα του τραγούδια τα γράφει σε ηλικία 15 χρονών. Στα τέλη του 1936 φευγει απο τα τρίκαλα για την Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει νομικά.
Στα γυμνασιακά του χρόνια στα Τρίκαλα μαθαίνει παράλληλα βιολί, συμμετέχοντας με αυτό σε τοπικές εκδηλώσεις. Το μπουζούκι όμως, αν και χωρίς κοινωνική καταξίωση στη μικρή τοπική κοινωνία, τραβάει περισσότερο το ενδιαφέρον του. Τα πρώτα του τραγούδια τα γράφει σε ηλικία 15 χρονών. Στα τέλη του 1936 φευγει απο τα τρίκαλα για την Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει νομικά.
Για να συμπληρώσει τα έσοδά του δουλεύει παράλληλα
σε ταβέρνες. Σε μια απ'αυτές γνωρίζει τον τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο ο
οποίος τον πηγαίνει σε μια δισκογραφική εταιρεία. Ηχογραφεί για πρώτη φορά το
1937, αλλά το κύριο μέρος των προπολεμικών δίσκων του πραγματοποιείται τα
επόμενα χρόνια.Η "Αρχόντισσα" είναι το πιο γνωστό τραγούδι που
ηχογραφεί τότε αλλά μαζί μ'αυτό βρίσκουν θέση στη δισκογραφία τραγούδια όπως τα
"Να γιατί γυρνώ", "Γι 'αυτά τα μαύρα μάτια σου" και πολλά
άλλα που ερμηνεύουν ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Κερομύτης
αλλά και ο Μάρκος Βαμβακάρης. Με αυτά τα τραγούδια ο Τσιτσάνης εισήγαγε ένα νέο
είδος Λαϊκού τραγουδιού το οποίο αποτείνεται στο πλατύτερο κοινό, σε αντίθεση
με το ρεμπέτικο τραγούδι που ενδιαφέρει ένα περιορισμένο κύκλο ακροατών. Μ'
αυτά απαντά στην λογοκρισία της Μεταξικής δικτατορίας η οποία απαγορεύει τόσο
τα προϋπάρχοντα τραγούδια του ρεμπέτικου περιθωρίου όσο και τις εμφανείς
ανατολίτικες μελωδίες. Τα χρόνια της κατοχής τα περνά στη Θεσσαλονίκη, όπου
δουλεύει σε διάφορα μαγαζιά. Αυτά τα χρόνια γράφει πολλά από τα τραγούδια που
ηχογραφεί μετά τονπόλεμο όταν άνοιξαν ξανά τα εργοστάσια δίσκων. "Αχάριστη",
"Μπαξέ τσιφλίκι", "Τα πέριξ", "Νύχτες μαγικές",
"Ζητιάνος της αγάπης", "Ντερμπεντέρισσα" και βέβαια τη
"Συννεφιασμένη Κυριακή". Το 1946 εγκαθίσταται ξανά στην Αθήνα και
αρχίζει πάλι να ηχογραφεί. Η δεκαετία 1945 - 1955 είναι ίσως η κορυφαία της
καριέρας του καθώς γνωρίζει την πλατιά καταξίωση στη δισκογραφία και η πιο
μεστή δημιουργικά γι' αυτόν. Φέρνει στο προσκήνιο νέες φωνές που υπηρετούν τα
τραγούδια του και δένονται μαζί του : τη Μαρίκα Νίνου, τη Σωτηρία Μπέλλου, τον
Πρόδρομο Τσαουσάκη. "Είμαστε αλάνια", "Πήρα τη στράτα κι
έρχομαι", "Χωρίσαμε ένα δειλινό", "Τρελός τσιγγάνος",
"Πέφτουν της βροχής οι στάλες", "Όμορφη Θεσσαλονίκη",
"Αντιλαλούνε τα βουνά", "Κάνε λιγάκι υπομονή",
"Φάμπρικες", "Πέφτεις σε λάθη", "Καβουράκια",
"Κάθε βράδυ λυπημένη", "Ξημερώνει και βραδιάζει", "Έλα
όπως είσαι", είναι μερικά μόνο από τα τραγούδια του γι' αυτή την περίοδο.
Κι ίσως θα' πρεπε να σημειώσουμε τόσο το μελωδικό πλούτο, όσο και τη
δεξιοτεχνία στην απόδοση πολλών απ' αυτά τα τραγούδια. Χαρακτηριστικές οι
εισαγωγές τους - που κάποτε είναι...τρείς : ταξίμι, προεισαγωγή, εισαγωγή -
δείγματα ιδιαίτερης σπουδής και απίστευτης ευχέρειας στη μελωδική έκφραση.
Ποιος μπορεί να λησμονήσει τα τραγούδια του;
"Ίσως αύριο το έτος :
(1958),
(1958),
"Τα λιμάνια" το
έτος:(1962)
"Τα ξένα χέρια" το έτος (1962)
"Μείνε αγάπη μου κοντά μου" το έτος:(1962)
"Κορίτσι μου όλα για σένα"(1967),
"Απόψε στις ακρογιαλιές» το έτος (1968)
¨Κάποιο αλάνι απ’το
λιμάνι με τη φωνή του Σταμάτη Κόκοτα το
έτος (1968)
"Της Γερακίνας γιός" το ‘έτος (1975),
Συννεφιασμένη
Κυριακή
Goya y Lucientes frangisco de
Σαν σήμερα ο Goya y
Lucientes Francisco de, ο
μεγαλύτερος Ισπανός ζωγράφος της εποχής του, αλλ' ίσως κι ο πιο
σημαντικός καλλιτέχνης της Ευρώπης, ξεκίνησε να ζωγραφίζει στις 15-1-1798 την
τοιχογραφία που έμεινε γνωστή ως η ισπανική "Καπέλα Σιξτίνα".
Η Καπέλα Σίξτίνα, είναι ο χώρος όπου τελούνται θρησκευτικές διοικητικές δραστηριότητες, και κυρίως το το κονκλάβιο, με απόφαση του οποίου εκλέγεται ο εκάστοτε νέος Πάππας.
Ο Goya, στην μακρά δημιουργική του πορεία, κέρδισε πολλές επιτυχίες και διακρίσεις, αλλά μεσήλικας πια, υπέστη μια σοβαρή ασθένεια-απώλεια ακοής-, που σχεδόν τον οδήγησε στο θάνατο.
Μετά απ' αυτό, η μεγάλη φήμη του αποκαλύφτηκε σ' όλο της το μεγαλείο.
Αναρωτιέμαι μερικές φορές πως η απώλεια κάποιας αίσθησης οδηγεί τον άνθρωπο στο αντάμωμα με το εσωτερικό του Φως.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον Μπετόβεν,ο οποίος μεγαλούργησε,χάνοντας την ακοή του…
Τιτάνες της τέχνης και οι δυό τους,σαν ένα αόρατο νήμα να τους συνδέει,αφού έζησαν στην ίδια εποχή στον απόηχο της Γαλλικής Επανάστασης και των Ναπολεόντειων πολέμων, υιοθέτησαν παρόμοιες πολιτικές πεποιθήσεις, πίστεψαν στον Ναπολέοντα και απογοητεύτηκαν από αυτόν.
Ας σταθούμε λίγο στην βιογραφία του Goya:
Έζησε τα χρόνια του Ισπανικού πολέμου, ενάντια στη Ναπολεόντεια εισβολή κι απεικόνισε τις πιο καταστροφικές του όψεις, με σκηνές ωμής βίας και φρικτών θηριωδιών. Μερικά από τα σπουδαιότερα έργα του, μιας και υπήρξε σπουδαίος χαράκτης είναι χαλκογραφίες .
Ο Ζωγράφος γεννήθηκε στις 30-3 στο μικρό χωριό της Ισπανίας Φουεντετόδος.
Δάσκαλός του ο ο Χοσέ Λουθάν,που σε ηλικία μόλις 13 ετών ξεκινά μαζί του τα πρώτα μαθήματακαι συνεχίζει με τον μεγάλο ζωγράφο Χοσέ Λουθάν.
Το 1780 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Σαν Φερνάντο και τον επόμενο χρόνο εκλέγεται Αντιπρόεδρος στην Ακαδημία και αμέσως μετά, διορίζεται σαν επίσημος Ζωγράφος του Καρόλου Γ΄ και σε τρία χρόνια,χρήζεται σαν Επίσημος Αυλικός Ζωγράφος. . Δυστυχώς το έτος 1792 ,χάνει την ακοή του εξ αιτίας μιας μυστηριώδους και σοβαρής ασθένειας.
Το1795 εκλέγεται Διευθυντής στην Ακαδημία και μετά από τέσσερα χρόνια διορίζεται σαν προσωπικός Ζωγράφος του Βασιλιά.
Έχει εκδώσει μια σειρά από χαλκογραφίες με τον τίτλο:
«Καπρίτσια».
Η Καπέλα Σίξτίνα, είναι ο χώρος όπου τελούνται θρησκευτικές διοικητικές δραστηριότητες, και κυρίως το το κονκλάβιο, με απόφαση του οποίου εκλέγεται ο εκάστοτε νέος Πάππας.
Ο Goya, στην μακρά δημιουργική του πορεία, κέρδισε πολλές επιτυχίες και διακρίσεις, αλλά μεσήλικας πια, υπέστη μια σοβαρή ασθένεια-απώλεια ακοής-, που σχεδόν τον οδήγησε στο θάνατο.
Μετά απ' αυτό, η μεγάλη φήμη του αποκαλύφτηκε σ' όλο της το μεγαλείο.
Αναρωτιέμαι μερικές φορές πως η απώλεια κάποιας αίσθησης οδηγεί τον άνθρωπο στο αντάμωμα με το εσωτερικό του Φως.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον Μπετόβεν,ο οποίος μεγαλούργησε,χάνοντας την ακοή του…
Τιτάνες της τέχνης και οι δυό τους,σαν ένα αόρατο νήμα να τους συνδέει,αφού έζησαν στην ίδια εποχή στον απόηχο της Γαλλικής Επανάστασης και των Ναπολεόντειων πολέμων, υιοθέτησαν παρόμοιες πολιτικές πεποιθήσεις, πίστεψαν στον Ναπολέοντα και απογοητεύτηκαν από αυτόν.
Ας σταθούμε λίγο στην βιογραφία του Goya:
Έζησε τα χρόνια του Ισπανικού πολέμου, ενάντια στη Ναπολεόντεια εισβολή κι απεικόνισε τις πιο καταστροφικές του όψεις, με σκηνές ωμής βίας και φρικτών θηριωδιών. Μερικά από τα σπουδαιότερα έργα του, μιας και υπήρξε σπουδαίος χαράκτης είναι χαλκογραφίες .
Ο Ζωγράφος γεννήθηκε στις 30-3 στο μικρό χωριό της Ισπανίας Φουεντετόδος.
Δάσκαλός του ο ο Χοσέ Λουθάν,που σε ηλικία μόλις 13 ετών ξεκινά μαζί του τα πρώτα μαθήματακαι συνεχίζει με τον μεγάλο ζωγράφο Χοσέ Λουθάν.
Το 1780 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Σαν Φερνάντο και τον επόμενο χρόνο εκλέγεται Αντιπρόεδρος στην Ακαδημία και αμέσως μετά, διορίζεται σαν επίσημος Ζωγράφος του Καρόλου Γ΄ και σε τρία χρόνια,χρήζεται σαν Επίσημος Αυλικός Ζωγράφος. . Δυστυχώς το έτος 1792 ,χάνει την ακοή του εξ αιτίας μιας μυστηριώδους και σοβαρής ασθένειας.
Το1795 εκλέγεται Διευθυντής στην Ακαδημία και μετά από τέσσερα χρόνια διορίζεται σαν προσωπικός Ζωγράφος του Βασιλιά.
Έχει εκδώσει μια σειρά από χαλκογραφίες με τον τίτλο:
«Καπρίτσια».
Το
1819 ,αποσύρεται σ' ένα εξοχικό σπίτι,
έξω από τη Μαδρίτη , για
θεραπεία και τον επόμενο χρόνο ασχολείται
με τη ονομαζόμενη «Μαύρη » ζωγραφική. Το έτος 1824 αυτοεξορίζεται στη Γαλλία , εξ αιτίας της
πολιτικής κρίσης στην γενέτειρα Πατρίδα του .
Το έτος 1828 σηματοδοτείται από το θάνατό του και ενταφιάζεται στο Μπορντώ στις 16-4 σε ηλικία 82 ετών.
Ένα από τα σπουδαιότερα αποφθέγματά του:
«Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα.»
Ένα υπέροχο video ,που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο:
http://www.youtube.com/watch?v=Lp38Jo5_cjk
Το έτος 1828 σηματοδοτείται από το θάνατό του και ενταφιάζεται στο Μπορντώ στις 16-4 σε ηλικία 82 ετών.
Ένα από τα σπουδαιότερα αποφθέγματά του:
«Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα.»
Ένα υπέροχο video ,που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο:
http://www.youtube.com/watch?v=Lp38Jo5_cjk
Ο Μαχάτμα Γκάντι: Πιστεύω πως ο Ματχάμα Γκάντι ,
Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι ήταν
Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε η κεντρική μορφή
του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία και εμπνευστής της μεθόδου
παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών.
Η διδασκαλία του επηρέασε το
διεθνές κίνημα για την ειρήνη και μαζί με τον ασκητικό βίο του συνέτειναν στο
να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο και ορόσημο της φιλοσοφικής και
κοινωνικοπολιτικής διανόησης του 20ού αιώνα. Έγινε ευρύτερα γνωστός με την
προσωνυμία Μαχάτμα, που φέρεται να του απέδωσε στα 1915 ο Ινδός νομπελίστας
ποιητής και φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και στα σανσκριτικά σημαίνει Μεγάλη
Ψυχή.
Ας δούμε μερικά από τα αποφθέγματα
του,που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι:
Ευτυχία είναι όταν αυτά που
σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία.
Η υγιής δυσαρέσκεια είναι
προάγγελος της προόδου.
Αυτοί που λένε πως η θρησκεία δεν
έχει σχέση με την πολιτική, δεν ξέρουν τι είναι η θρησκεία.
Η δράση δηλώνει τις
προτεραιότητες.
Η γη παράγει αρκετά για να
ικανοποιήσει τις ανάγκες όλων των ανθρώπων, αλλά όχι την πλεονεξία ολων των
ανθρώπων.
Είναι καλύτερα να είμαστε βίαιοι,
αν έχουμε βία μέσα μας, παρά να φοράμε το μανδύα της μη-βίας για να καλύψει την
ανικανότητά μας.
«Ο Θεός δεν έχει θρησκεία.»
Μ’ αρέσει ο Χριστός σας. Δεν μ’
αρέσουν οι χριστιανοί σας. Οι χριστιανοί σας είναι τόσο διαφορετικοί από τον
Χριστό.
Ένας δειλός είναι ανίκανος να
δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων.
«Κανείς δεν μπορεί να με πληγώσει
χωρίς τη συγκατάθεσή μου.»
«Τα εφτά που δεν πρέπει να έχεις: Πλούτο χωρίς
μόχθο, Γνώση χωρίς χαρακτήρα, Πολιτική χωρίς αρχές, Απόλαυση χωρίς συναίσθημα,
Εμπόριο χωρίς ήθος, Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, Αγάπη χωρίς θυσία.»
«Η ελευθερία δεν αξίζει τίποτα αν
δεν συμπεριλαμβάνει την ελευθερία να κάνεις λάθη.»
«Η ικανότητα να συγχωρείς είναι
προσόν του δυνατού. Οι αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούν.»
«Ένα «όχι» που βγήκε από μια βαθιά
πεποίθηση, είναι πολύ καλύτερο -και πιο μεγαλειώδες- από ένα «ναι» που ειπώθηκε
για να ευχαριστήσει ή, χειρότερα, για να αποφύγει φασαρίες.»
«Είναι καλύτερα να στέκεσαι όρθιος
με σπασμένο και μπανταρισμένο κεφάλι, από το να σέρνεσαι με την κοιλιά για να
γλιτώσεις το κεφάλι σου.»
«Πρέπει να είσαι η αλλαγή που
θέλεις να έρθει.»
«Ο θυμός και η έλλειψη ανοχής
είναι εχθροί της ορθής κρίσης.»
«Πρέπει να ζούμε σα να πρόκειται
να πεθάνουμε αύριο και να μελετάμε σα να πρόκειται να ζήσουμε για πάντα.»
|
«Δεν πρέπει να χάνεις την πίστη
σου στην ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα είναι ωκεανός. Αν στον ωκεανό υπάρχουν
μερικές βρώμικες σταγόνες, δεν σημαίνει ότι είναι βρώμικος.»
«Η διαφορά ανάμεσα στο τι κάνουμε
και τι είμαστε ικανοί να κάνουμε, θα έφθανε για να λύσει τα περισσότερα
προβλήματα του κόσμου.»
«Αν δεν είχα καμία αίσθηση του
χιούμορ, θα είχα από καιρό αυτοκτονήσει.»
Αυτοί που ξέρουν πώς να σκέφτονται δεν χρειάζονται δασκάλους.
Οι 10 Θεμελιώδεις αρχές,για να
αλλάξουμε τον κόσμο :
1. Άλλαξε τον εαυτό σου.
1. Άλλαξε τον εαυτό σου.
«Πρέπει να είσαι η αλλαγή που
θέλεις να δεις στον κόσμο.»
«Ως ανθρώπινα όντα, η μεγαλοσύνη μας έγκειται όχι τόσο πολύ στην ικανότητά μας να αναμορφώσουμε τον κόσμο – αυτός είναι ένας μύθος της ατομικής εποχής - όσο στο να αναμορφώνουμε τους εαυτούς μας.»
2. Εσύ έχεις τον έλεγχο.
«Ως ανθρώπινα όντα, η μεγαλοσύνη μας έγκειται όχι τόσο πολύ στην ικανότητά μας να αναμορφώσουμε τον κόσμο – αυτός είναι ένας μύθος της ατομικής εποχής - όσο στο να αναμορφώνουμε τους εαυτούς μας.»
2. Εσύ έχεις τον έλεγχο.
«Κανείς δεν με βλάπτει χωρίς την
άδειά μου.»
«Το τι νιώθεις και πως αντιδράς σε κάτι, εξαρτάται πάντα από σένα. Μπορείς να επιλέξεις τις σκέψεις, τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά σου σχεδόν στα πάντα. Κανείς εκτός από σένα δεν μπορεί να ελέγξει πως εσύ νιώθεις.»
3. Συγχώρησε.
«Το τι νιώθεις και πως αντιδράς σε κάτι, εξαρτάται πάντα από σένα. Μπορείς να επιλέξεις τις σκέψεις, τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά σου σχεδόν στα πάντα. Κανείς εκτός από σένα δεν μπορεί να ελέγξει πως εσύ νιώθεις.»
3. Συγχώρησε.
«Ο αδύναμος δεν μπορεί να
συγχωρέσει . Η συγχώρεση είναι ιδιότητα των δυνατών.»
«Ο οφθαλμός αντί οφθαλμού, καταλήγει να κάνει όλο τον κόσμο τυφλό.»
«Το να πολεμάς το κακό με κακό δεν βοηθά κανέναν. Αν δεν συγχωρείς, τότε αφήνεις το παρελθόν και κάποιον άλλον να ελέγχει πως νιώθεις. Συγχωρώντας, απελευθερώνεσαι από αυτά τα δεσμά και τότε μπορείς να συγκεντρωθείς ολοκληρωτικά στον επόμενο στόχο σου.»
4. Χωρίς δράση δεν πας πουθενά.
«Ο οφθαλμός αντί οφθαλμού, καταλήγει να κάνει όλο τον κόσμο τυφλό.»
«Το να πολεμάς το κακό με κακό δεν βοηθά κανέναν. Αν δεν συγχωρείς, τότε αφήνεις το παρελθόν και κάποιον άλλον να ελέγχει πως νιώθεις. Συγχωρώντας, απελευθερώνεσαι από αυτά τα δεσμά και τότε μπορείς να συγκεντρωθείς ολοκληρωτικά στον επόμενο στόχο σου.»
4. Χωρίς δράση δεν πας πουθενά.
«Ένα γραμμάριο πράξης αξίζει
περισσότερο από τόνους διδασκαλίας.»
«Χωρίς δράση λίγα μπορούν να γίνουν. Το διάβασμα και η μελέτη μπορεί να δώσει κυρίως γνώση. Πρέπει να δραστηριοποιηθείς για να μεταφράσεις τη γνώση σε αποτελέσματα και κατανόηση.»
5. Πρόσεχε τη στιγμή .
«Χωρίς δράση λίγα μπορούν να γίνουν. Το διάβασμα και η μελέτη μπορεί να δώσει κυρίως γνώση. Πρέπει να δραστηριοποιηθείς για να μεταφράσεις τη γνώση σε αποτελέσματα και κατανόηση.»
5. Πρόσεχε τη στιγμή .
«Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον.
Με απασχολεί να νοιάζομαι για το παρόν. Ο Θεός δεν μου έχει δώσει έλεγχο των
στιγμών που θα έρθουν.»
«Ο καλύτερος τρόπος να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση, που συχνά μας σταματά από τη δράση, είναι να μένεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να το αποδέχεσαι».
«Όταν είσαι στην παρούσα στιγμή, δεν ανησυχείς για την επόμενη την οποία δεν μπορείς να ελέγξεις ούτως ή άλλως. Έτσι, η αντίσταση για δράση από σένα –που προέρχεται από την προβολή αρνητικών μελλοντικών συνεπειών ή από αποτυχίες στο παρελθόν- χάνει τη δύναμή της, και γίνεται ευκολότερο και να δράσεις και να μένεις συγκεντρωμένος στη στιγμή ώστε να αποδίδεις καλύτερα.»
6. Ο καθένας είναι άνθρωπος .
«Υποστηρίζω ότι είμαι ένα απλό άτομο υποκείμενος στα λάθη όπως κάθε θνητός συνάνθρωπός μου. Ξέρω όμως, ότι έχω αρκετή ταπεινότητα να ομολογήσω τα λάθη μου.»
«Δεν είναι σοφό να είσαι σίγουρος τη σοφία κάποιου. Είναι υγιές να θυμάσαι ότι ο δυνατός μπορεί να εξασθενίσει και ο σοφός να σφάλλει.»
7. Έχε επιμονή.
«Ο καλύτερος τρόπος να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση, που συχνά μας σταματά από τη δράση, είναι να μένεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να το αποδέχεσαι».
«Όταν είσαι στην παρούσα στιγμή, δεν ανησυχείς για την επόμενη την οποία δεν μπορείς να ελέγξεις ούτως ή άλλως. Έτσι, η αντίσταση για δράση από σένα –που προέρχεται από την προβολή αρνητικών μελλοντικών συνεπειών ή από αποτυχίες στο παρελθόν- χάνει τη δύναμή της, και γίνεται ευκολότερο και να δράσεις και να μένεις συγκεντρωμένος στη στιγμή ώστε να αποδίδεις καλύτερα.»
6. Ο καθένας είναι άνθρωπος .
«Υποστηρίζω ότι είμαι ένα απλό άτομο υποκείμενος στα λάθη όπως κάθε θνητός συνάνθρωπός μου. Ξέρω όμως, ότι έχω αρκετή ταπεινότητα να ομολογήσω τα λάθη μου.»
«Δεν είναι σοφό να είσαι σίγουρος τη σοφία κάποιου. Είναι υγιές να θυμάσαι ότι ο δυνατός μπορεί να εξασθενίσει και ο σοφός να σφάλλει.»
7. Έχε επιμονή.
«Πρώτα σε αγνοούν, μετά γελάνε
μαζί σου, ύστερα σε πολεμούν, έπειτα νικάς.»
«Να είσαι επίμονος. Με το χρόνο η αντίσταση γύρω σου θα μικρύνει. Βρες τι αληθινά σου αρέσει να κάνεις. Τότε θα βρεις το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίζεις.»
8. Δες το καλό στους ανθρώπους και βοήθησέ τους.
«Κοιτάζω μόνο τις καλές ποιότητες στους ανθρώπους. Αφού δεν είμαι αλάνθαστος ο ίδιος, δεν τολμώ να εξετάζω τα σφάλματα των άλλων».
«Υποθέτω ότι η αρχηγική ικανότητα είχε να κάνει κάποτε με τη μυική δύναμη, όμως σήμερα έχει να κάνει με την ικανότητα να τα πηγαίνεις καλά με τους άλλους.»
«Υπάρχουν πάντα καλά στοιχεία στους ανθρώπους και άλλα που δεν είναι τόσο καλά. Όμως μπορείς να επιλέξεις σε τι θα επικεντρωθείς. Αν θέλεις βελτίωση, τότε η επικέντρωση στα καλά στοιχεία των ανθρώπων είναι μία χρήσιμη επιλογή. Κάνει τη ζωή πιο εύκολη και οι σχέσεις γίνονται πιο ευχάριστες και πιο θετικές.»
«Είναι ευκολότερο να παρακινείς τον εαυτό σου να βοηθά τους συνανθρώπους σου και να τους δίνεις αξία, η οποία καλυτερεύη τη ζωή τους, αλλά σιγά-σιγά τείνεις να παίρνεις πίσω και αυτό που δίνεις. Ετσι τα άτομα που βοηθάς νιώθουν την τάση να βοηθούν άλλους ανθρώπους. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μία ανοδική σπείρα θετικής αλλαγής που μεγαλώνει και ισχυροποιείται.»
9. Να συνδέεσαι, να είσαι αυθεντικός, να είσαι ο αληθινός εαυτός σου.
«Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, λες και κάνεις, είναι σε αρμονία. Ετσι βρίσκεις μεγαλύτερη εσωτερική απόλαυση, όταν οι σκέψεις, οι λέξεις και οι πράξεις σου είναι ευθυγραμμισμένες. Νιώθεις δυνατός και καλά με τον εαυτό σου.»
10. Συνέχισε να μεγαλώνεις και να εξελίσσεσαι.
«Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής και ο άνθρωπος που πάντα προσπαθεί να διατηρεί τις απόψεις του ώστε να φαίνεται συνεπής, οδηγείται σε λάθος θέση.»
«Μπορείς σχεδόν πάντα να βελτιώνεις τις ικανότητές σου, τις συμπεριφορές σου ή να επαναξιολογείς τις αποτιμήσεις σου. Μπορείς να αποκτήσεις μεγαλύτερη κατανόηση του εαυτού σου και του κόσμου. Το να επιλέξεις να μεγαλώσεις και να εξελιχθείς είναι ένα πιο ευχάριστο και πιο χρήσιμο μονοπάτι για να ακολουθήσεις.»
«Να είσαι επίμονος. Με το χρόνο η αντίσταση γύρω σου θα μικρύνει. Βρες τι αληθινά σου αρέσει να κάνεις. Τότε θα βρεις το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίζεις.»
8. Δες το καλό στους ανθρώπους και βοήθησέ τους.
«Κοιτάζω μόνο τις καλές ποιότητες στους ανθρώπους. Αφού δεν είμαι αλάνθαστος ο ίδιος, δεν τολμώ να εξετάζω τα σφάλματα των άλλων».
«Υποθέτω ότι η αρχηγική ικανότητα είχε να κάνει κάποτε με τη μυική δύναμη, όμως σήμερα έχει να κάνει με την ικανότητα να τα πηγαίνεις καλά με τους άλλους.»
«Υπάρχουν πάντα καλά στοιχεία στους ανθρώπους και άλλα που δεν είναι τόσο καλά. Όμως μπορείς να επιλέξεις σε τι θα επικεντρωθείς. Αν θέλεις βελτίωση, τότε η επικέντρωση στα καλά στοιχεία των ανθρώπων είναι μία χρήσιμη επιλογή. Κάνει τη ζωή πιο εύκολη και οι σχέσεις γίνονται πιο ευχάριστες και πιο θετικές.»
«Είναι ευκολότερο να παρακινείς τον εαυτό σου να βοηθά τους συνανθρώπους σου και να τους δίνεις αξία, η οποία καλυτερεύη τη ζωή τους, αλλά σιγά-σιγά τείνεις να παίρνεις πίσω και αυτό που δίνεις. Ετσι τα άτομα που βοηθάς νιώθουν την τάση να βοηθούν άλλους ανθρώπους. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μία ανοδική σπείρα θετικής αλλαγής που μεγαλώνει και ισχυροποιείται.»
9. Να συνδέεσαι, να είσαι αυθεντικός, να είσαι ο αληθινός εαυτός σου.
«Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, λες και κάνεις, είναι σε αρμονία. Ετσι βρίσκεις μεγαλύτερη εσωτερική απόλαυση, όταν οι σκέψεις, οι λέξεις και οι πράξεις σου είναι ευθυγραμμισμένες. Νιώθεις δυνατός και καλά με τον εαυτό σου.»
10. Συνέχισε να μεγαλώνεις και να εξελίσσεσαι.
«Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής και ο άνθρωπος που πάντα προσπαθεί να διατηρεί τις απόψεις του ώστε να φαίνεται συνεπής, οδηγείται σε λάθος θέση.»
«Μπορείς σχεδόν πάντα να βελτιώνεις τις ικανότητές σου, τις συμπεριφορές σου ή να επαναξιολογείς τις αποτιμήσεις σου. Μπορείς να αποκτήσεις μεγαλύτερη κατανόηση του εαυτού σου και του κόσμου. Το να επιλέξεις να μεγαλώσεις και να εξελιχθείς είναι ένα πιο ευχάριστο και πιο χρήσιμο μονοπάτι για να ακολουθήσεις.»
0 Σχόλια