Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Κάποτε με ρώτησε η μητέρα μου, διηγείται κάποιος, ποιο κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας. Στην αρχή νόμισα ότι βρήκα εύκολα την απάντηση και έτρεξα στη μητέρα μου όλο χαρά. Είχα ανακαλύψει τη μαγεία και την ομορφιά των ήχων και της είπα “νομίζω πως είναι τα αυτιά, με τα οποία ακούμε”. Εκείνη με διόρθωσε: “Όχι”, μου είπε, “υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ακούνε, γιατί είναι κουφοί, γύρω μας”. Συνέχισα να σκέφτομαι την ερώτηση μεγαλώνοντας. Όταν συνειδητοποίησα πόσο φοβερό δώρο είναι η όραση και τι μεγάλες δυνατότητες …
Κάποτε ζούσε ένας σπουδαίος πολεμιστής. Παρά την προχωρημένη ηλικία του, μπορούσε να νικήσει οποιονδήποτε τον προκαλούσε. Η φήμη του έφτασε πολύ μακριά και πολλοί μαθητές έρχονταν για να μαθητεύσουν πλάι του. Μια μέρα, ένας ασήμαντος πολεμιστής έφτασε στην πόλη, αποφασισμένος να γίνει αυτός που θα νικήσει τον σπουδαίο δάσκαλο. Μαζί με την δύναμή του, είχε το ταλέντο να εντοπίζει τις αδυναμίες του αντιπάλου του. Περίμενε πάντα τον αντίπαλο να κάνει την πρώτη κίνηση, αποκαλύπτοντας έτσι την αδυναμία του, και μετά του επιτεθόταν ανελέητα και με…
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Μια φτωχιά γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια. «Πως θα ‘θελα να είχα ένα τσαμπί απ’ αυτά!» Εκείνη τη στιγμή, περνά ο νοικοκύρης του αμπελιού. Τη χαιρετά και της λέει: -Κυρούλα, θα ‘θελες κανένα σταφύλι; Και στην καταφατική απάντηση της, χώθηκε μέσα στ’ αμπέλι για να κόψει. Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί. Βαρέθηκε λοιπόν να τον περιμένει και με την ιδέα πως ο άνθρωπος την είχε ξεχάσει, ξεκίνησε να φύγει. Μα να! Την ίδια στιγμή, φορτωμένος ένα πανέρι με διαλεχτ…
-‘’Πάτερ μου θα έρθετε στο ….θάλαμο να διαβάσετε μια ευχή στον σύζυγο μου δεν είναι καλά, έχει πάθει εγκεφαλικό. Όμως πείτε ότι έχετε έρθετε και γι’ άλλους, να μην νομίζει ότι πεθαίνει….’’ Πήγα…..μα βρήκα μπετό….. -‘’Τι θέλεις παπά; δεν είναι η ώρα μου ακόμα’’ μου είπε. Βλέπεις ο πόνος, η πύρα της δοκιμασίας άλλους τους μαλακώνει, τους λιώνει σαν το κερί κι άλλους τους σκληραίνει σαν τον πηλό…… Οι μέρες περνούσαν και η υγεία του χειροτέρευε….. Σαν ένοιωθε το λάδι απ' το καντήλι της ζωής να λιγοστεύει πήρε να μαλακώνει λίγο, να λιγοστεύου…
Λογοτεχνικό περιβόλι!
Social Plugin