Καλωσορίσματα, Γράφει η Ρένα Τζωράκη

Οι απόψεις μου:
Γράφει η Ρένα Τζωράκη

 Βρισκόμαστε στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Μια δύσκολη εποχή που φέρνει τον άνθρωπο στον ποταμό της Λησμονιάς… Μας επιβάλλουν μιαν ενιαία θρησκεία και μαζοποιούν την ιδιαιτερότητα του κάθε Ανθρώπου… Ανέκαθεν οι Σκοτεινές Δυνάμεις προσπαθούσαν να μπουν εμπόδιο στις αχτίδες του Φωτός και να κουκουλώσουν την Αλήθεια στο Αιώνιο έρεβος… Λησμονούν όμως την Απάντηση στο αίνιγμα της Σφίγγας που ο Οιδίποδας έδωσε με τη λέξη Άνθρωπος… Τον Άνθρωπο αναζητά ετούτη η εποχή τον άνθρωπο ,που βαθιά πνίξαμε μέσα μας.. Την τρυφερότητα που τσαλαπατήσαμε, την αθωότητα, που βεβηλώσαμε,αφήνοντας κάθε αρνητικότητα να παρεισφρήσει μέσα στο Πνεύμα μας… Τον Άνθρωπο έψαχνε ο Διογένης. Τον άνθρωπο πρέπει όλοι οι λαοί να αναζητήσουν στον εαυτό τους και στον διπλανό τους. Μονάχα όταν οι Λαοί,αποχτήσουν ευαισθησίες ,θα αποχτήσουν και αντιστάσεις… Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω με τις μικρές μου δυνάμεις,μέσα από κείμενά μου , ποιήματά μου,και ποιήματα που θεωρώ αξιόλογα λογοτεχνών να ευαισθητοποιήσω τον άνθρωπο και να ξανάρθει σε επαφή με τον πυρήνα της Αλήθειας του… Είναι καιρός να αφυπνιστούμε όλοι μας και το πείραμα του βατράχου ,επιτέλους να σταματήσει… Εμείς οι Έλληνες,είμαστε γεννημένοι αγωνιστές και δεν καταθέτουμε έτσι εύκολα τα όπλα στον εχθρό. Μάθαμε να αγωνιζόμαστε περήφανα και να δίνουμε το αίμα μας, μέχρι τελευταίας ρανίδας… Ανήκουμε στο Εμείς και όχι στο εγώ σύμφωνα με τα λόγια του Μακρυγιάννη… Ας θυμηθούμε λοιπόν Αποσπάσματα από τα απομνημονεύματά του:

«Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”.» «Η πατρίδα του κάθε ανθρώπου και η θρησκεία είναι το παν. Γλυκύτερον πράμα δεν είναι άλλο από την πατρίδα και θρησκεία. Όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι.»