Τα Δελφικά Παραγγέλματα Τηλαυγείς Φάροι στην Ανθρωπότητα

Το Λογοτεχνικό περιβόλι στέλνει σε όλους τους αναγνώστες του τις ευχές του ,για μια χαρούμενη και ευλογημένη Κυριακή.
Μην λησμονάτε πως η μόνη ασθένεια ,είναι ο Φόβος, και μοναδική θεραπεία η Αγάπη.
Η μόνη Αιτία για όλα τα δεινά μας η άγνοια και η αμάθεια,και η πρόληψη για κάθε λογής καρκίνωμα η Αληθινή Γνώση.
Γνωρίστε τη Θεϊκή σας φύση,όλη η Γνώση κρυμμένη μέσα σας…
Καλημέρα σας
Ρένα Τζωράκη

Τα Δελφικά παραγγέλματα Αιώνιοι Οδηγοί και Τηλαυγείς Φάροι στην Ανθρωπότητα
Της Ρένας Τζωράκη

Τα Δελφικά παραγγέλματα , ήταν λακωνικά και λιτά αποφθέγματα από δύο έως πέντε λέξεις ,αλλά μεστά από σοφία και τα περισσότερα ανήκαν στους 7 σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας:( τον Θαλή το Μιλήσιο, τον Πιττακό το Μυτιληναίο, το Βία τον Πρηνεύς, τον Σόλωνα τον Αθηναίο, τον Κλεόβουλο το Ρόδιο, τον Περίανδρο τον Κορίνθιο, τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο) και ήταν χαραγμένα στον πρόσθιο τοίχο του Πρόναου ή επί των παραστάδων της πύλης του μεγάλου ναού ή επί του υπέρθυρου ή επί των πολλών στηλών, που είχαν τοποθετηθεί στις πλευρές του ναού περιμετρικά.

Στο αέτωμα του ναού δέσποζαν τα τρία σπουδαιότερα Δελφικά Παραγγέλματα, τα οποία εύκολα μπορούσε να διακρίνει ο πλησιάζων επισκέπτης:

Κάτω αριστερά το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (να γνωρίσεις τον εαυτό σου).

Κάτω δεξιά το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ (να κάνεις τα πάντα με μέτρο, αποφεύγοντας την υπερβολή).

Ανάμεσά τους, στη κορυφή, το περίφημο «ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε» (ή ΕΙ), για το οποίο ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος έγραψε ολόκληρη πραγματεία («Περί τού έν Δελφοίς Ε»), προσπαθώντας να ερμηνεύσει την απωλεσθείσα σημασία του.Ο θαυμασμός των αρχαίων Ελλήνων για τα ανηρτημένα αυτά αποφθέγματα στο Μαντείο των Δελφών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος (522 π.Χ.) θεωρούσε τους επτά σοφούς, γιους του Ήλιου, που με την ακτινοβολία τους φώτιζαν και καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην οδό της αρετής. Αυτά τα σοφά παραγγέλματα χρησιμοποιήθηκαν στην συνέχεια και απο άλλους λαούς ,που τα παρουσίασαν σαν “θρησκευτικές εντολές”.
Η ηθική εκπαίδευση και καθοδήγηση των πολιτών της ΑρχαίαςΕλλάδας ξεκινούσε από τους παιδαγωγούς και παιδοτρίβες της νεαρής ηλικίας.
Υποστηρίζεται ότι η εκπαίδευση συνεχιζόταν αργότερα στα μαντεία,
τα οποία, εκτός από τις χρησμοδοτήσεις τους για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των “θεών”,έδιναν και ένα πλήθος ηθικών παραγγελμάτων και προτροπών συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής.
Σας παραθέτω τα παραγγέλματα αυτά, όπως οι επισκέπτες της αρχαιότητας αντίκριζαν στους Δελφούς.

“Εν δέ τώ προνάω τά έν Δελφοίς γεγραμμένα, έστιν ώφελήματα άνθρώποις”
Παυσανίας

Τα Δελφικά αυτά παραγγέλματα, μαζί με άλλα 145 ακόμη, 147 συνολικά ήταν οι υποθήκες που παρέδωσαν οι Επτά Σοφοί στις επερχόμενες γενιές, ωφελήματα ανθρώποις ες βίον.
Η λέξη “παράγγελμα”είναι σύνθετη και εξάγεται από τα αρχαία
παρά + αγγέλω που σημαίνει διαβιβάζω παραγγελία – διατάζω.
Το ρήμα “αγγέλω” σημαίνει φέρνω αγγελία – είδηση.
Ας θυμηθούμε όλη τη Σοφία εκείνων που γεύτηκαν το Ιερό Νέκταρ της Αθανασίας και ανταμώθηκαν με το Φως το αληθινό μέσα τους…
Δυστυχώς σήμερα σε κανένα σχολείο της Πατρίδας μας δεν διδάσκονται ,που θα έπρεπε να είναι το Ιερό Ευαγγέλιο όλων μας.
Αν καθημερινά τα διαβάζαμε στα παιδιά μας σίγουρα θα πλάθαμε μια καλύτερη γενιά ανθρώπων, γιατί στα Νιάτα στηρίζεται σήμερα ο κόσμος μας….
Κάποιοι φρόντισαν επιμελώς, αυτός ο απύθμενος ωκεανός της Γνώσης να είναι απόκτημα των ολίγων και τάχα «πεφωτισμένων»
της Νέας Τάξης Πραγμάτων…
Γι’ αυτό οδεύουμε στην καταστροφή και στον πνευματικό θάνατο…
Όμως η πλάνη όσες φορές έχει προσπαθήσει με το μαύρο πέπλο της να σκεπάσει την Αλήθεια Και το Φως το αληθινό του κόσμου,το μόνο που κατάφερε ήταν να αποκαθηλωθεί και να επιστρέψει και πάλι το Πνεύμα του Δικαίου και του Αγαθού…
Ο τελευταίος χρησμός της Πυθίας Νικάνδρας ,που δόθηκε από το μαντείο των Δελφών λέει:
“Έστ` ήμαρ, ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται!”

Το ποίημά μου «Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα»

Τι κι αν πετάξανε
στο Πνεύμα το Ελληνικό
τόνους τη Λάσπη
το Πνεύμα Την Αλήθεια
υπηρετεί
δεν είναι καταδικασμένο
να πεθάνει
όσο κι αν θέλουνε
οι Σκοτεινοί
απ’τα έγκατα της Γης.

Το είπε κι η Νικάνδρα
η Πυθία
στον τελευταίο της χρησμό
το Φως, εδώ θα παραμείνει
αφού της Γης,είναι εδώ
ο ομφαλός.
Ρένα Τζωράκη

Έπου θεώ (Ακολούθα τον θεό)

Νόμω πείθου ( Να πειθαρχείς στο Νόμο)

Θεούς σέβου (Να σέβεσαι τους θεούς)

Γονείς αίδου (Να σέβεσαι τους γονείς σου)

Ηττώ υπέρ δικαίου (Να καταβάλεσαι για το δίκαιο)

Γνώθι μαθών (Γνώρισε αφού μάθεις)

Ακούσας νόει (Κατανόησε αφού ακούσεις)

Σαυτόν ίσθι (Γνώρισε τον εαυτό σου)

Εστίαν τίμα (Να τιμάς την εστία σου)

Άρχεσεαυτού (Να κυριαρχείς τον εαυτό σου)

Φίλους βοήθε (Να βοηθάς τους φίλους)

Θυμού κράτε (Να συγκρατείς το θυμό σου)

Όρκω μη χρω (Να μην ορκίζεσαι)

Φιλίαν αγάπα (Να αγαπάς τη φιλία)

Παιδείας αντέχου (Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευσή σου)

Σοφίαν ζήτει (Να αναζητάς τη σοφία)

Ψέγε μηδένα (Να μην κατηγορείς κανένα)

Επαίνει αρετήν (Να επαινείς την αρετή)

Πράττε δίκαια (Να πράττεις δίκαια)

Φίλοις ευνόει (Να ευνοείς τους φίλους)

Εχθρούς αμύνου (Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς)

Ευγένειαν άσκει (Να είσαι ευγενής)

Κακίας απέχου (Να απέχεις από την κακία)

Εύφημος ίσθι (Να έχεις καλή φήμη)

Άκουε πάντα (Να ακούς τα πάντα)

Μηδέν άγαν (Να μην υπερβάλλεις)

Χρόνου φείδου (Να μη σπαταλάς το χρόνο)

Ύβριν μίσει (Να μισείς την ύβρη)

Ικέτας αίδου (Να σέβεσαι τους ικέτες)

Υιούς παίδευε ( Να εκπαιδεύεις τους γιους σου)

Έχων χαρίζου (Όταν έχεις, να χαρίζεις)

Δόλον φοβού (Να φοβάσαι το δόλο)

Ευλόγει πάντας (Να λες καλά λόγια για όλους)

Φιλόσοφος γίνου (Να γίνεις φιλόσοφος)

Όσια κρίνε (Να κρίνεις τα όσια)

Γνους πράττε (Να πράττεις με επίγνωση)

Φόνου απέχου ( Να μη φονεύεις)

Σοφοίς χρω (Να συναναστρέφεσαι με σοφούς)

Ήθος δοκίμαζε (Να επιδοκιμάζεις το ήθος)

Υφορώ μηδένα (Να μην είσαι καχύποπτος)

Τέχνη χρω (Να ασκείς την Τέχνη)

Ευεργεσίας τίμα (Να τιμάς τις ευεργεσίες)

Φθόνει μηδενί (Να μη φθονείς κανένα)

Ελπίδα αίνει ( Να δοξάζεις την ελπίδα)

Διαβολήν μίσει (Να μισείς τη διαβολή)

Δικαίως κτω. (Να αποκτάς δίκαια)

Αγαθούς τίμα ( Να τιμάς τους αγαθούς)

Αισχύνην σέβου ( Να σέβεσαι την εντροπή)

Ευτυχίαν εύχου (Να εύχεσαι ευτυχία)

Εργάσου κτητά (Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης)

Έριν μίσει ( Να μισείς την έριδα)

Όνειδος έχθαιρε (Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό)

Γλώσσαν ίσχε (Να συγκρατείς τη γλώσσα σου)

Ύβριν αμύνου (Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη)

Κρίνε δίκαια (Να κρίνεις δίκαια)

Λέγε ειδώς (Να λες γνωρίζοντας)

Βίας μη έχου (Να μην έχεις βία)

Ομίλει πράως (Να ομιλείς με πραότητα)

Φιλοφρόνει πάσιν (Να είσαι φιλικός με όλους)

Γλώττης άρχε (Να κυριαρχείς τη γλώσσα σου)

Σεαυτόν ευ ποίει (Να ευεργετείς τον εαυτό σου)

Ευπροσήγορος γίνου ( Να είσαι ευπροσήγορος)

Αποκρίνου εν καιρώ ( Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό)

Πόνει μετά δικαίου (Να κοπιάζεις δίκαια)

Πράττε αμετανοήτως (Να πράττεις με σιγουριά)

Αμαρτάνων μετανόει (Όταν σφάλλεις, να μετανοείς)

Οφθαλμού κράτει (Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου)

Βουλεύου χρήσιμα (Να σκέπτεσαι τα χρήσιμα)

Φιλίαν φύλασσε (Να φυλάττεις τη φιλία)

Ευγνώμων γίνου (Να είσαι ευγνώμων)

Ομόνοιαν δίωκε (Να επιδιώκεις την ομόνοια)

Άρρητα μη λέγε ( Να μην λες τα άρρητα)

Έχθρας διάλυε (Να διαλύεις τις έχθρες)

Γήρας προσδέχου ( Να αποδέχεσαι το γήρας)

Επί ρώμη μη καυχώ (Να μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου)

Ευφημίαν άσκει (Να επιδιώκεις καλή φήμη)

Απέχθειαν φεύγε (Να αποφεύγεις την απέχθεια)

Πλούτει δικαίως. (Να πλουτίζεις δίκαια)

Κακίαν μίσει. (Να μισείς την κακία)

Μανθάνων μη κάμνε (Να μην κουράζεσαι να μαθαίνεις)

Ους τρέφεις αγάπα ( Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις)

Απόντι μη μάχου (Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών)

Πρεσβύτερον αιδού (Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους)

Νεώτερον δίδασκε (Να διδάσκεις τους νεότερους)

Πλούτω απόστει (Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο)

Σε αυτόν αιδού (Να σέβεσαι τον εαυτό σου)

Μη άρχε υβρίζων (Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία)

Προγόνους στεφάνου ( Να στεφανώνεις τους προγόνους σου)

Θνήσκε υπέρ πατρίδος (Να πεθάνεις για την πατρίδα σου)

Επί νεκρώ μη γέλα ( Να μην περιγελάς τους νεκρούς)

Ατυχούντι συνάχθου (Να συμπάσχεις με το δυστυχή)

Τύχη μη πίστευε (Να μην πιστεύεις την τύχη)

Τελεύτα άλυπος (Να πεθαίνεις χωρίς λύπη).

Εκτός, πάντως, από τα παραπάνω, υπάρχουν και άλλες αρχαιοελληνικές ηθικές ρήσεις και γνωμικά μεστότατα σοφίας, όπως τα παρακάτω στον ακόλουθο πίνακα: