«Κανείς δεν μίλησε»
Της Ρένας Τζωράκη
Κανείς δεν μίλησε
για τη σιγή των βράχων
τα ανθισμένα κυκλάμινα των γκρεμών
τη στασιμότητα των λιμνών
για την καιόμενη θάλασσα
τα ακρωτήρια της Ελπίδας
των Αστεριών τη Βίβλο
τα χειρόγραφα των Ουρανών
τα αμέτρητα πάθη των καιρών
για τα ύψη των κυπαρισσιών
με τη πυκνή τους κόμη
και τους άχυμους καρπούς.
Για το στόμα της Χαράδρας,
που καταπίνει τον άνεμο,
για τη θλίψη της Χαραυγής
στου δειλινού τον αποχωρισμό,
για το χαμόγελο της αστραπής
το χορό της βροχής,
το λυγμό του φύλλου
καθώς πέφτει στο χώμα,
τα αμέτρητα κεριά,
που δακρύζουν
σιωπηλά και ασταμάτητα.
Για τους θησαυρούς του κόσμου,
τα πολύχρωμα της ερήμου πετραδάκια,
τη μεθυσμένη Άνοιξη,
για της ψυχής τα κλειδιά,
το χρέος της προσφοράς
στην Άγια Τράπεζα της μοναξιάς,
για τα αηδόνια που αυτοκτονούν,
για τα ανθισμένα ρόδα της καρδιάς,
για το δρόμο του Γολγοθά
για την εωθινή Ανάταση
για τις λέξεις ,που δε χωράνε στα λεξικά,
για την ποίηση ,που δε διαβάζεται με τα μάτια,
για του ποιητή τις σκέψεις,
που ανυψώνονται στις παλίρροιες των Αιώνων,
μέσα στους προβληματισμούς, αμφισβητήσεις
και ενοράσεις των επερχόμενων εποχών.
Της Ρένας Τζωράκη
Κανείς δεν μίλησε
για τη σιγή των βράχων
τα ανθισμένα κυκλάμινα των γκρεμών
τη στασιμότητα των λιμνών
για την καιόμενη θάλασσα
τα ακρωτήρια της Ελπίδας
των Αστεριών τη Βίβλο
τα χειρόγραφα των Ουρανών
τα αμέτρητα πάθη των καιρών
για τα ύψη των κυπαρισσιών
με τη πυκνή τους κόμη
και τους άχυμους καρπούς.
Για το στόμα της Χαράδρας,
που καταπίνει τον άνεμο,
για τη θλίψη της Χαραυγής
στου δειλινού τον αποχωρισμό,
για το χαμόγελο της αστραπής
το χορό της βροχής,
το λυγμό του φύλλου
καθώς πέφτει στο χώμα,
τα αμέτρητα κεριά,
που δακρύζουν
σιωπηλά και ασταμάτητα.
Για τους θησαυρούς του κόσμου,
τα πολύχρωμα της ερήμου πετραδάκια,
τη μεθυσμένη Άνοιξη,
για της ψυχής τα κλειδιά,
το χρέος της προσφοράς
στην Άγια Τράπεζα της μοναξιάς,
για τα αηδόνια που αυτοκτονούν,
για τα ανθισμένα ρόδα της καρδιάς,
για το δρόμο του Γολγοθά
για την εωθινή Ανάταση
για τις λέξεις ,που δε χωράνε στα λεξικά,
για την ποίηση ,που δε διαβάζεται με τα μάτια,
για του ποιητή τις σκέψεις,
που ανυψώνονται στις παλίρροιες των Αιώνων,
μέσα στους προβληματισμούς, αμφισβητήσεις
και ενοράσεις των επερχόμενων εποχών.
0 Σχόλια