(γινήκαν οι στιγμές μας Ερινύες…)

Ένα υπέροχο σονέτο από το φίλο μου ποιητή  Θανάση Σεκλιζιώτη και 

 το βιβλίο του "τα 70 σονέτα μου"

Ιταλικού τύπου σονέτο 11σύλλαβος ίαμβος

(γινήκαν οι στιγμές μας Ερινύες…)

Και που στεριά για να φανείς μπροστά μου,

αστέρι, κάστρο της φωτιάς αχτίδα 

χλωμή Θεά του πάθους μου ελπίδα,

κραυγή των λίκνων, μάτια γελαστά μου.

Ας ήσουν στάλα, χείλη αγαστά μου,

στα στήθη πάνω του πόθου Νηρηίδα,

στους στίχους τους φτωχούς μου ηλιαχτίδα,

στροφή της νιότης ρίγη θαυμαστά μου.

Ρωγμές ψυχών και αδυνάτων ρόγχων

γινήκαν οι στιγμές μας Ερινύες,

βαθιά στα ερέβη κλαγγές των βρόγχων

σαν άχρωμες παλιές, βουβές ταινίες

και στων χειλιών μας πια η μεστή δρύπη

μια θλίψη έγινε κι άμετρη λύπη….