Αντί για ευχαριστώ Της Ρένας Τζωράκη

Αντί για ευχαριστώ Της Ρένας Τζωράκη




Αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες,πριν λίγο άνοιξα το γυάλινο σπιτάκι μου και διάβασα τις ευχές και τα σχόλιά σας.
Η συγκίνησή μου,δεν περιγράφεται μέσα σε λέξεις…
Αφήνω ένα δάκρυ σαν αντίδωρο,σαν προσευχή ευγνωμοσύνης σε όλους εσάς,που με περιστοιχίζετε με την Αγάπη σας κάθε στιγμή της ζωής μου.
Είναι  τόσο όμορφο συναίσθημα να νιώθεις πως έχεις τόσους φίλους Ουσίας και  μεγάλης πνευματικότητας.
Σε μια εποχή, που βασιλεύει η μοναξιά, μέσα στην  οικονομική κρίση την κρίση αξιών και την ηθική ένδεια,οφείλλω  να ομολογήσω  πως είμαι  η πιο πλούσια στον κόσμο!!!
Και αυτό το  γράφω Δημόσια,χωρίς να κινδυνεύω να φορολογηθώ,από καμιά Τρόικα,από κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα.
Γιατί η καρδιά είναι μια ανεξάντλητη πακτωλός Αγάπης,που δίνει  ενέργεια και πληρότητα σε όποιον ενοικεί μέσα του…
Νιώθω πληρότητα και γαλήνη,που επιτέλους κατάλαβα στο μεσουράνημα της Ζωής μου,πως αληθινά πλούσιος είναι εκείνος που ανακαλύπτει μέσα του την Αγάπη…
η Αγάπη,τότε σου δείχνει το δρόμο να βρεις τους πιο φωτεινούς ανθρώπους και συντονίζεστε στην ίδια συχνότητα που το εγώ σταματά να μονολογεί και ακούς μες στη σιγή το εμείς της Ολότητας την άνευ όρων Αγάπη….
Δεν έχω τίποτε άλλο να πω παρά ένα μεγάλο της ψυχής μου ευχαριστώ που είστε οι  διαλεκτοί φίλοι  και φίλες της ψυχής μου ,οι δικοί μου άνθρωποι,που μοιραζόμαστε μαζί τις ίδιες σκέψεις,τα ίδια βιώματα,δοχεία συγκινονούντα είμαστε που δίνουμε και παίρνουμε Αγάπη…
Έναν προς έναν,μία προς μία,ανοίγω την πόρτα της καρδιάς μου και σας βάζω μέσα…
Δεν είναι τελικά μικρή η καρδιά ,χωράει όλο τον κόσμο πιστέψτε με…
Και είναι δίκαιη  και μοιράζεται ίσα σε όλους για να πολλαπλασιαστεί και ν’ανθίσει σαν Ανοιξιάτικο αμάραντο λουλούδι,που αφήνει τη μοσχοβολιά του σε καθένα που το μύρισε Αιώνια….
Σας αγαπώ όλους ακριβοί μου φίλοι το ίδιο όλους σας, αγνά, ουσιαστικά και αληθινά…
Συγχωρέστε με μόνο,που δεν μπόρεσα να απαντήσω στον καθένα σας προσωπικά,μα είμαι σίγουρη,πως το ίδιο   κείμενο θα’γραφα σε όλους σας απλά θα έβαζα το όνομά σας….
Διαβάστε το  σας παρακαλώ πολύ σαν να απευθύνετε ξεχωριστά στον καθένα σας.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς ,που Υπάρχετε στη Ζωή μου, φωτεινά αστεράκια για να δείχνετε όλοι το δρόμο της Αγάπης και του Ανέσπερου Φωτός….
Ολοκληρώνω με απλούς στίχους σε όλους εσάς που εκτιμώ:

Μια ζωγραφιά  να’ναι  η  Ζωή
με χρώματα παλέτας φωτεινά
Να διώχνουνε το φόβο   μας τη θλίψη
και της ψυχής τη καταχνιά.

Το κάθε  ξύπνημα σαν το λουλούδι
που ανοίγει πέταλα τα πρωινά
Δροσοσταλίδα  να’ναι το δάκρυ
ευγνωμοσύνης και χαράς!!!

Η κάθε μέρα,που ξημερώνει
εύχομαι να’ναι πάντα γλυκιά
η Αυγή ν’αρχίζει μ’ένα τραγούδι
και να τελειώνει σαν ζωγραφιά…

















Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια