Ο Έρωτας μας στέλνει ένα μήνυμα ποιος το χει διαβάσει; Επιμέλεια κειμένου:Ρένα Τζωράκη

" Αγαπητή μου- Αγαπητέ μου,
έρχομαι κοντά σου ,να σε γεμίσω με Ελπίδα ,ενθουσιασμό,όνειρα χαμόγελα ,εμπειρίες και Ομορφιά…
Σε παρακαλώ,  μη με λησμονήσεις…
Για να Υπάρχω Αιώνια  μαζί σου έχω ανάγκη τροφή…
Η τροφή μου είναι η Αγάπη, η  Αλήθεια, η  αλληλοκατανόηση,η αποδοχή, η αλληλοεκτίμηση, η τρυφερότητα, η στοργή  και ο αλληλοσεβασμός…

Έρχομαι απλά μα θέλω όλη σου την προσοχή για να μείνω μέσα σου,  παντοτινά κοντά σου.
 Αφού η πρώτη μου φωτιά αποδυναμωθεί να θυμάσαι πάντα να μου φέρνεις ένα ακόμη ξύλο για να σιγοκαίω. Να θυμάσαι να μου δίνεις οξυγόνο για να έχω πάντα μια μεγάλη φλόγα να σε ζεσταίνω. Να θυμάσαι πως ο μόνος λόγος που σε σαγηνεύω και σε κάνω πιο πολύ εγωιστή είναι για να μάθεις πως να μην είσαι εγωιστής.
Όταν θα ξέρεις πως εσύ μόνο έχεις τη δύναμη να με κρατήσεις στη ζωή, τότε θα καταλάβεις πως δεν είμαι ένα άλλο πρόσωπο αλλά το πιο όμορφο δικό σου κομμάτι."
 

Ο  Έρωτας

Ο  Έρωτας ,για τους αρχαίους Έλληνες, ήταν ο θεός που ευθυνόταν για τον πόθο, την αγάπη και τη σεξουαλική δραστηριότητα, ενώ λατρευόταν και σαν  θεός της γονιμότητας. Τον αναφέρουν μάλιστα συχνά σαν  «ελευθέριο», όπως και το Διόνυσο.

Στην αρχαιοελληνική μυθολογία υπάρχουν δύο βασικές υποστάσεις του Έρωτα: η παλιότερη θεότητα είναι αυτή που ενσαρκώνει όχι μόνο τη δύναμη της ερωτικής αγάπης αλλά και τη δημιουργική δύναμη της αεικίνητης φύσης, αποτελούσε το πρωτότοκο Φως που ευθύνεται για την ύπαρξη και την τάξη όλων των πραγμάτων στον Σύμπαν.

Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, αυτή η μορφή του Έρωτα γεννήθηκε πριν από τους θεούς του Ολύμπου, όταν το Χάος γέννησε τη Γαία και τον Τάρταρο.

«Εν αρχή ην το Χάος» κατά τον Ησίοδο. Τρία στοιχεία όμως συνυπάρχουν, το Χάος, η Γαία και ο Ερωτας. Ο Ερωτας δε γεννά αλλά ενθαρρύνει και διευκολύνει τη γέννηση και τη δημιουργία. Από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα, ενώ τα παιδιά τους ήταν ο Αιθέρας και η Ημέρα.

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στο θεό Έρωτα από τους αρχαίους τραγικούς. Ο Ευριπίδης ιδιαίτερα διαχωρίζει τον έρωτα σε θετική και αρνητική δύναμη, καθώς μπορεί να οδηγήσει τόσο στην Αρετή όσο και στην Αθλιότητα.

Και ο Πλάτων βέβαια θεωρεί ότι ο καλός έρωτας είναι και καλός αλλά και κακός – ο κακός έρωτας είναι γιος της Αφροδίτης Πανδήμου.

Σύμφωνα με τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, «άνθισε» από ένα αυγό, καρπό της ένωσης της Νύχτας και του Σκότους.

Στα Ελευσίνια Μυστήρια, ο Έρωτας λατρευόταν ως Πρωτόγονος, αυτός δηλαδή που γεννήθηκε πρώτος.

 Η  Ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη εκδοχές για το θεό Έρωτα. Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, ο Έρως ήταν ο γιος της Αφροδίτης και του Άρη. Ο Πλάτων ωστόσο είχε διαφορετική άποψη, παρουσιάζοντας τον Έρωτα ως γιο του χάους, που ωστόσο ενσάρκωνε την αρμονία.

Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι μύθοι που τον θέλουν να είναι ο γιος του Ερμή ή του Ηφαίστου, ή ακόμα ο γιος του Πόρου και της Πενίας. Η Σαπφώ αναφέρει ότι είναι γιος της Αφροδίτης και του Ουρανού, ενώ ο Αλκαίος ότι ήταν γιος της Ίριδας και του Ζέφυρου.

Ο Έρωτας είναι γιος του Πόρου και της Πενίας. Όταν γεννήθηκε η Αφροδίτη, οι θεοί και ημίθεοι έκαναν ένα μεγάλο γλέντι στον Όλυμπο. Ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν και ο γιος της Μήτιδος, ο Πόρος. Η Πενία που είχε ακούσει τις φωνές και τα τραγούδια πήγε στο παλάτι των θεών για να ζητιανέψει.
Ο Πόρος είχε μεθύσει από το νέκταρ, το ποτό των Θεών. Μεθυσμένος όπως ήταν αποκοιμήθηκε στον κήπο του Δία. Η Πενία, που ήθελε να κάνει παιδί με τον Πόρο, πήγε και ξάπλωσε κοντά του και έτσι συνέλαβε τον Έρωτα.
Από τότε ο Έρωτας έγινε ακόλουθος και υπηρέτης της Αφροδίτης, γιατί
γεννήθηκε στα γενέθλιά της, αλλά και γιατί η φύση του τον αναγκάζει να είναι εραστής του ωραίου, άρα και της Αφροδίτης.
Πάντα φτωχός, κάθε άλλο παρά όμορφος και απαλός, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά σκληρός και βρωμερός, ανυπόδητος και άστεγος. Δεν έχει πού την κεφαλή κλίνη, κοιμάται στις πόρτες και στους δρόμους, έχει παντοτινή σύντροφο τη στέρηση, μοιάζοντας σε αυτό στη μητέρα του.
Σύμφωνα με τη φύση του πατέρα του, αποβλέπει πάντοτε στα όμορφα και καλά, γιατί είναι γενναίος, ατρόμητος, ορμητικός και φοβερός κυνηγός, γιατί πάντα κάτι μηχανεύεται. Επιθυμεί τη γνώση, είναι επινοητικός, φιλοσοφεί και είναι φοβερός γόης,μάγος και σοφιστής.

Δεν είναι αθάνατος, είναι θνητός, μα την ίδια μέρα, άλλες φορές ζει και ακμάζει και άλλες πεθαίνει και σε λίγο ξαναζεί. Ευπορεί και ό τι μαζεύει του ξεφεύγει πάντα, έτσι ούτε φτωχαίνει ο Έρωτας ούτε πλουτίζει. Βρίσκεται μεταξύ σοφίας και αμάθειας. Ο Έρωτας ανήκει σε κάποιον ή δεν ανήκει σε κανέναν. Είναι άσχημος και κακός, είναι αυτό που αγαπιέται και όχι αυτό που αγαπά. Ο Έρωτας είναι ρατσιστής, γιατί επιβάλλει να αγαπάμε το όμορφο, το τέλειο και το αξιοζήλευτο και απαιτεί να το κάνουμε δικό μας.΄Ετσι νομίζουμε πως θα είμαστε ευτυχισμένοι.

Έρωτας, ο γιός της Αφροδίτης

Ο επικρατέστερος μύθος παρόλα αυτά επιμένει ότι ο Έρως ή Έρωτας γεννήθηκε από τη συνεύρεση της Αφροδίτης με τον Άρη ένα ωραίο βράδυ του καλοκαιριού. Ως γνήσιος γιος της θεάς της ομορφιάς, ο Έρως έγινε ο θεός του πόθου, του έρωτα και της σεξουαλικής δραστηριότητας.

Σύμφωνα με όλους τους μύθους ο Έρωτας ήταν πανέμορφος, αλλά και μόνιμη πηγή μπελάδων τόσο για τους θεούς όσο και τους θνητούς (κάτι για το οποίο λογικά θα συμφωνήσουν οι περισσότεροι ακόμα και σήμερα). Αδερφός του Έρωτα ήταν ο Άντερος, ενώ στενοί του συνεργάτες ήταν ο Πόθος και ο Ήμερος.

Ο φτερωτός Έρωτας με το τόξο και τα βέλη

Ο Έρωτας εμφανιζόταν σε πολλές αναπαραστάσεις, κυρίως με τη μορφή που τον παρουσίασαν αργότερα και οι Ρωμαίοι, ως φτερωτό μωρό με βέλη στα χέρια. Σύμφωνα πάλι με το μύθο, ο Έρως έχει δυο ειδών βέλη: τα χρυσά με φτερά περιστεριών και άλλα με φτερά κουκουβάγιας.

Τα βέλη με τα φτερά των περιστεριών είναι αυτά που έριχνε στις καρδιές των θνητών και αθανάτων, ώστε να διεγείρει τα ερωτικά συναισθήματα.

 Υπάρχουν και άλλες μορφές   του Έρωτα:

Ο έρως εμφανίζεται αρκετά συχνά σε απεικονίσεις της αρχαίας ελληνικής τέχνης πάνω σε δελφίνι ή σε λιοντάρι.

Οι αρχαίοι εμφάνιζαν επίσης τον Έρωτα και ως ενήλικο, με την μορφή ενός πολύ αθλητικού νέου που ενσάρκωνε τη νεανική ομορφιά και την ανδροπρεπή εμφάνιση.

Ξεχωριστό κομμάτι στις απεικονίσεις του θεού έχουν έργα που βρέθηκαν στην Πομπηία της Ιταλίας. Σημειώστε ότι για τους Ρωμαίους ο Έρωτας ονομάζεται cupid.

Αποφθέγματα για τον Έρωτα:

«Απολαμβάνετε τον έρωτα, όπως ο εγκρατής πίνει το κρασί του. Μην μεθάτε.»

Αλφρέντ Ντε Μισέ

«Για τις γυναίκες το καλύτερο αφροδισιακό είναι τα λόγια. Το σημείο G είναι στ' αυτιά. Και όποιος ψάχνει πιο κάτω χάνει τον καιρό του.»

Ιζαμπέλ Αλιέντε

«Δεν μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς έρωτα, δεν μπορεί να κάνει τη ζωή της πέτρας, του δέντρου, του φυτού.»

Μαρσέλ Πρεβό

«Είναι τόσο ωραίο το δάκρυ στα μάτια μιας όμορφης, ώστε κι ο έρωτας μόλις τολμάει να το σφουγγίσει μ' ένα φιλί.»
Λόρδος Βύρων


«Αν για το κάψιμο κι ενός ακόμα αχυρώνα είναι απαραίτητο τουλάχιστον ένα σπίρτο, για την πυρκαγιά μιας ή και δύο καρδιών φτάνει και μία μόνη καρδιά.»
Βίκτωρ Ουγκώ

«Γενικά, οι γυναίκες πολύ λίγο επηρεάζονται απ' την ωραιότητα, και ιδίως του προσώπου. Εκείνο που συντελεί στην κατάκτησή τους είναι η σωματική ρώμη και το θάρρος του άντρα.»

Αρτούρ Σοπενχάουερ

Έρωτα παύει λιμός ή χαλκού σπάνις.
Μένανδρος

μτφρ: τον έρωτα τον σταματάει η πείνα ή η έλλειψη χρημάτων

Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις, ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις.
Σοφοκλής ("Αντιγόνη")

(Απάντηση στο ερώτημα  αν "ο έρως ένεκα τής συνουσίας γίγνεται")

Ούτε δια τούτου ούτε άνευ τούτου.
Αρίστιππος

μτφρ: ούτε γι’ αυτό ούτε χωρίς αυτό

Τω μεθύειν το εράν όμοιόν εστι. Ποιεί γαρ θερμούς και ιλαρούς και διακεχυμένους.
Πλούταρχος

μτφρ: Ο έρωτας μοιάζει με το μεθύσι. Κάνει τους ανθρώπους θερμούς, εύθυμους και διαχυτικούς.

Ου το εράν νόσος, αλλά το μη εράν. Ει γαρ από του οράν το εράν, τυφλοί οι μη ερώντες. Νυν έγνων τον Έρωτα. Βαρύς Θεός.
Φιλόστρατος