"Σήφης ο κροκοδειλάκης Επιμέλεια κειμένου: Ρένα Τζωράκη

Ο αγαπητός μου φίλος Βαγγέλης Σαμαράκης τον έκανε στίχο αξίζει να τον ακούσομε:

 
 Ναι καλά διαβάζετε είναι όπως ο πελεκάνος ο Πέτρος της Μυκόνου ,η Κρήτη μας έχει το Σήφη τον Κροκοδειλάκη…
Μια και τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν πάνω του τις τελευταίες μέρες απέκτησε και τη δική του σελίδα στο Φβ,με την ονομασία  Σήφης Κροκοδειλάκης (και οι φίλοι του).
Ο Σήφης  λοιπόν ο Κροκοδειλάκης , που σχολιάζει τις ειδήσεις που τον αφορούν, ανεβάζει φωτογραφίες και έχει συγκεντρώσει εκατοντάδες οπαδούς μέσα σε λίγες μόνο ώρες….
Από  τη σελίδα του στο Φβ  μοιράζομαι μαζί σας στην εποχή της κατάθλιψης μερικές από τις μαντινάδες ,που μου έκαναν εντύπωση…

«Κροκόδειλο με είπανε γιατ΄είμαι αγριεμένος

μα ΄γω για την αγάπη μου είμαι βαλαντωμένος.»

«Θέλω τραγούδι να σας πω για το κροκοδειλάκι
τον Σίφη μας τον ξακουστό που είναι και μαγκάκι.

Εχει ψηλή κορμοστασιά και μια ουρά μεγάλη
και κάνει τσάρκα έμορφη κάτω στο περιγιάλι.

Στην Κρήτη εκατέληξε μετά μακρύ ταξίδι
του άρεσαν οι μπαλοθιές κι οι μαντινάδες ήδη.

Βεντέτα δεν εθέλησε για να την αρχινήσει
δεν έχει και περίστροφο, μαχαίρι ν' ακονίζει.

Δεν τρώει άνθρωπο θαρρώ μα ούτε και παιδάκια
είν' ευγενής και έξυπνος και κάνει παιχνιδάκια.

Ένας είναι ο φόβος του, οπού τον έχει πάντα
μην τον βουτήξουν άξαφνα για να τον κάνουν τσάντα.»

«Δεν πήγα εις την Αίγυπτο και στις πηγές του Νείλου

μα στο Αμάρι βρέθηκα στη γη του κροκοδείλου.

Στο φράγμα εις τσι ποταμούς ένα θεριό βρυχάται

που το βαφτίσαν Σηφαλιό και που λαγοκοιμάται.

Μα αν δεν είναι αμοναχός κι΄ υπάρχει ένα ζευγάρι

ένα σωρό θα σπείρουνε κροκόδειλους στ΄ Αμάρι.»

«Μεγάλο έπαθα έμφραγμα, Μια μέρα στη λιμνούλα,

Τον Σηφη εσυνάντησα, Που “χε και μια …λιγούρα

Για μια στιγμη ενόμισα, Πως τέλειωσ” η ζωή μου

Μ” αυτός δεν ορεγότανε, Το τρυφερό κορμί μου.

«Αδίκως με κατηγορούν, Δεν κλέβω εγώ κουράδια,

Μπανάκια κάνω δροσερά, Μου λείπουνε τα χάδια….

Σαν ήρθανε μ΄όλα τα φλας, Τυφλώθηκα ο καημένος.

Δεν ήξερα πως είχανε, τόσο μεγάλο μένος….

Ανέβηκα ο καψερός, Για διακοπές στην Κρήτη,

Κι η φήμη μου προχώρησε, Μεχρί τον Ψηλορείτη!!!»

«Τσι Κρήτης το ψηλό βουνό,πάνω στον Ψηλορείτη,βλέπω έναν κροκόδειλομε μια μεγάλη μύτη το θέρος ήρθε επαέ λόγω που θα’χε άδεια μα λιγουρεύεται τυριά και κυνηγά κουράδια

κλεμμένους ντάκους έτρωγε ψες, μεσ» τις θημωνιές μα βλέπω από τους σύντεκνους ν’αρπάει μπαλωθιές

φύγε βρε κρόκο κερατά απ ‘ την δική μας νήσο μην βγάλω έξω την ….βούρτσα μου κι έρθω και σε χτενίσω!

για έμπα στο πλοιάριο και τράβα στην Αθήνα εκεί που’χεί τριακοσαριές με την δική σου πείνα.»