Οι Θεραπευτικές ιδιότητες του Κόλιανδρου΄επιμέλεια κειμένου: Ρένα Τζωράκη

Για άλλη μια φορά τεκμηριώνεται η άποψη του Αριστοτέλη:
"Πασών των επιστημών μήτηρ τε καί τροφός Γεωργία εστί."

Δεν είναι τυχαίο που  η μάνα Φύση θεοποιήθηκε στους Αιώνες…
Το καλύτερο Φαρμακείο μας το παρέχει η Φύση…
Σήμερα θα μιλήσουμε για το φυτό Κόλιανδρο.
Το φυτό κόλιανδρος, (Coriandrum sativum),   γνωστό επίσης και ως κόλιαντρος, κορίαντρος, κορίανδρος, κολίανδρος, κόλιαντρο, κοριός ή κουτβαράς, ανήκει στην οικογένεια των Σελινοειδών.

Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη «κοριός», λόγω της δυσάρεστης οσμής του καρπού του. Χρονολογείται στο 5.000 π.Χ., όπου υπάρχουν ενδείξεις για τη χρήση του από τους αρχαίους Αιγυπτίους.

Ο φρέσκος κόλιανδρος μοιάζει πολύ με τον μαϊντανό και έχει έντονη γεύση, που είναι όμως πιο ήπια όταν είναι ξερός σε μορφή σπόρων.

Σε πολλές μαγειρικές  συνταγές αναφέρεται ως κινέζικος ή αραβικός μαϊντανός (στη Μ. Βρετανία τον λένε ελληνικό μαϊντανό), ενώ σε πολλές χώρες της Ασίας και της Νότιας Αμερικής χρησιμοποιείται μάλιστα αντί για το μαϊντανό. Στην Ταϋλάνδη μάλιστα μαγειρεύουν και τη ρίζα του.

Από τις ευρωπαϊκές χώρες, μόνο στην Πορτογαλία έχει τόση χρήση, όπου χρησιμοποιούν κόλιανδρο σχεδόν σε όλα τα πιάτα. Στην Ευρώπη, γύρω στα 1800, ανακάτευαν τους σπόρους με ζάχαρη και τους έτρωγαν ως γλύκισμα. Στις μέρες μας χρησιμοποιείται στην ποτοποιία σε γαλλικά λικέρ και στην παρασκευή διαφόρων ειδών τουρσί (μανιτάρια, λάχανο), αλλά και σε μαρινάδες για κυνήγι, κυρίως στη Γερμανία.

Ο ξερός κόλιανδρος υπάρχει στην αγορά ολόκληρος σε σπόρους ή τριμμένος σε σκόνη και έχει πιο διακριτικό άρωμα και γεύση από το φρέσκο. Επειδή το άρωμά του εξατμίζεται πολύ γρήγορα, καλό είναι να βάλουμε τον ξερό κόλιανδρο σε μύλο πιπεριού, ώστε να τρίβουμε όσο θέλουμε κάθε φορά που χρειάζεται σε κάποια συνταγή.

Ήταν ένα από τα βασικά μπαχαρικά και μυρωδικά στην αρχαία Ελλάδα, παρ’ όλο που στις μέρες μας είναι σχεδόν άγνωστος σε πολλούς από εμάς. Τον συναντάμε συχνά σε πιάτα της κυπριακής κουζίνας (με χοιρινό και με πατάτες).

Έχει μια μοναδική ικανότητα να συνδυάζεται με πάρα πολλά μπαχαρικά και να ισορροπεί τη γεύση και το άρωμά τους, γι’ αυτό και είναι βασικό συστατικό σε πολλά μείγματα μπαχαρικών σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα σε μείγματα κάρι. Αν την ώρα που μαγειρεύουμε πέσει στο φαγητό μας πολύ γαρίφαλο ή καρδάμομο ή άλλο δυνατό μπαχαρικό, διορθώνουμε τη γεύση προσθέτοντας τη διπλή ποσότητα σε κόλιανδρο.

Σε πολλές κουζίνες συνδυάζεται πάντα με κύμινο και δίνει εξαιρετική γεύση σε κρέας, ψάρι, κοτόπουλο και λαχανικά. Συνδυάζεται με βασιλικό, γαρίφαλο, κανέλα, κύμινο, μπαχάρι, σκόρδο και τζίντζερ.

Ο φρέσκος κόλιανδρος μπαίνει στο τέλος του μαγειρέματος για να μη χάσει το άρωμά του. Διατηρείται για πολλούς μήνες στην κατάψυξη, όπως όλα τα φρέσκα αρωματικά, ψιλοκομμένα σε παγοθήκες με νερό.

 Το ταπεινό αυτό φυτό εκτός από αρωματικό μπαχαρικό διαθέτει και πολλές θεραπευτικές ιδιότητες.

Ιατρικές έρευνες  έχουν διαπιστώσει ότι ο κόλιανδρος έχει αντιοξειδωτική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό. Τα φρέσκα φύλλα έχουν χρησιμοποιηθεί στην κλασσική ιατρική για την καταπολέμηση του άγχους και συγκεκριμένα στην ιρανική ιατρική για την αϋπνία.

Καταρχήν συμβάλλει στην καταπολέμηση του άγχους, στη

ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και στην αντιμετώπιση της κόπωσης και της ημικρανίας. Θεωρείται επίσης ότι συμβάλλει στη μείωση των μυϊκών πόνων και των πόνων των αρθρώσεων σε άτομα που πάσχουν από αρθρίτιδα ή ρευματισμούς.

Ο κόλιανδρος ,έχει χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες σαν θεραπευτικό βότανο για την ανακούφιση από τους πόνους, τις κράμπες, τους σπασμούς, τη ναυτία, τη δυσπεψία και τις μολύνσεις από μύκητες. Το έλαιό, το οποίο παράγεται από τους σπόρους του, είναι σήμερα ένα από τα πλέον διαδεδομένα στον πλανήτη ενώ χρησιμοποιείται και ως συστατικό σε τρόφιμα του εμπορίου.