Το δικό μας ΟΧΙ του Γαβρίλη Ιστικόπουλου

Σήμερα επιτρέψτε μου, γιορτάζοντας με τον δικό μου τρόπο τη θύμηση του μεγάλου ιστορικού ΟΧΙ του Ελληνικού λαού στον Φασισμό και Ναζισμό, και κάθετα απέναντι στην ατέλειωτη υποκρισία των ηγεσιών αυτού του τόπου, να τολμούν να ''γιορτάζουν'', μόνοι και απομονωμένοι αυτό το Έπος του λαού μας, έχοντας χρόνια τώρα ξεστομίσει στους ''προστάτες'' μας, όλα τα ΝΑΙ της υποτέλειας και της υποταγής, σκέφτομαι με τον καθημερινό μας αγώνα, να φωνάξουμε όσο γίνεται πιο αποφασιστικά το δικό μας ΟΧΙ ενάντια στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, αντάμα με τα εκατομμύρια ΟΧΙ των Ελλήνων στη θρασύτατη βεβήλωση της Ιστορίας μας, του Πολιτισμού μας και της Εθνικής μας Συνείδησης και Αξιοπρέπειας.

Εβδομήντα χρόνια μετά την απελευθέρωση, ο αγώνας του Ελληνικού λαού ενάντια στους τότε κατακτητές, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ζώντας μία νέα κατοχή από τους σύγχρονους ομοίους τους, σε όλα τα επίπεδα της ζωής του.

Ατενίζοντας την Ακρόπολη

Ζω

Ζω, και όσο αντέχω παλεύω,
άρα ελπίζω για την μέρα που εγώ,
μαζί με τα παιδιά μου
και μ' όλους τους Έλληνες
του μόχθου και της προκοπής,
να δούμε τον ιερό βράχο της Ακρόπολης,
αυτό το υπέρτατο μνημείο
του υπέρτατου Ελληνικού Πολιτισμού
να υψώνεται σε πείσμα των καιρών
κι ενάντια στις προσδοκίες μιας άθλιας,
θρασύτατης, ανιστόρητης, αξιοθρήνητης
και βδελυρής ιμπεριαλιστικής συμμορίας,
στους άχραντους ουρανούς του δίκιου μας,
ατόφιο, ολοκληρωμένο και μεγαλόπρεπο
όπως ο ήλιος της ψυχής του Έλληνα,
που από γεννησιμιού του φωτίζει
και θα φωτίζει αιώνια μ' αστραποβόλο Φως
το ακατάλυτο Πνεύμα του Ανθρώπου!


Αφιερωμένο

Άρωμα της αρμύρας στο δέρμα του μαρμάρου,
άσβεστο Φως στης Ιστορίας το άχραντο καντήλι,
πως δίνεις στον κόσμο τόση απέριττη Ομορφιά
μες από λίγα σκαλισμένα λευκά κομμάτια πέτρας;!

Από την ποιητική συλλογή "Επισημάνσεις