Το "βαλς των στίχων" του Σπύρου ΠΟΔΑΡΑ γράφει Η Ρένα Τζωράκη

Μια νέα ποιητική συλλογή  κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις  Όστρια  με τίτλο « Το βαλς των στίχων» του εκλεκτού μου φίλου Σπύρου Ποδάρα.
Μια αξιόλογη ποιητική συλλογή ,που θα παρουσιαστεί το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014  στις 7 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων των εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ, Τζώρτζ 20, στην Πλατεία Κάνιγγος.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
 Ο Κ.Χρήστος Αντωνίου Διδάκτωρ φιλολογίας,ποιητής και συγγραφέας
Η Κ.Βάλια Καραμάνου Φιλόλογος,συγγραφέας
Ποιήματα θα απαγγείλουν ο Κ.Βασίλης Διαμάντης και η Κ.Μαίρη Γκαζιάνη

Την παρουσίαση θα συντονίσει η Κ.Μαίρη Γκαζιάνη Συγγραφέας,Ζωγράφος
Ο Σπύρος Ποδάρας  με την δυναμική αυτή πρώτη του ποιητική συλλογή,αποδεικνύει ότι είναι ένας σεμνός ποιητής, γεμάτος Φως και Αγάπη  μέσα του, που με τους στίχους της ψυχής του θροΐζει το κέντρο της καρδιάς του  αναγνώστη.
Μια ευαίσθητη ποιητική γραφή,με λέξεις λιτές και βαθυστόχαστα νοήματα,που αξίζει να  την διαβάσουμε γιατί όπως γράφει ο ίδιος για την Ποίηση:

«Δοκιμάστε να διαβάσετε την ποίηση δυνατά
και να είστε σίγουροι ότι θα εκφραστείτε σιωπηλά.»
Όλα του τα ποιήματα με  άγγιξαν σαν αναγνώστρια, αλλά ξεχώρισα τρία τα οποία τα μοιράζομαι μαζί σας,αγαπημένοι μου αναγνώστες ,σαν τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα γραφής του,που δείχνουν το πηγαίο ταλέντο του και το βαθύ στοχασμό του,γιατί όπως είχε γράψει ο  Άγγλος φιλόσοφος Μπράντλευ : «Η ποίηση μας δημιουργεί την εντύπωση, όχι πως ανακαλύψαμε κάτι καινούργιο, αλλά πως θυμηθήκαμε κάτι που είχαμε ξεχάσει».

«Ο άνθρωπος»
Ξέρεις τι είναι
να δίνεις το τέλος της ύπαρξης σου
στον δυνάστη σου
και η αγκαλιά σου
να δέχεται τα καρφιά του
Ευτυχία γι’ αυτόν
που θα δει τον πόνο σου
Ξέρει τι είναι
ο δυνάστης σου
να ζήσει
για να δει την ανάσταση σου
Δυστυχία για σένα
που θα τον δεις να πονά

Τώρα ξέρεις τι είναι
να είσαι άνθρωπος
.......................................................
«Νιώθω»
Να μπορείς να ακούσεις
το πέταγμα της πεταλούδας
είναι ευλογία
να μπορείς να δεις
το χέρι που σε σταυρώνει
είναι ευλογία
να μπορείς να ακούσεις
το σ’ αγαπώ από την μάνα σου
είναι ευλογία
Να μπορείς να νιώσεις τα χείλη του πατέρα σου
είναι ευλογία
να μπορείς να προσκυνήσεις το παιδί σου
είναι ευλογία

Όταν σ’ έχω στην αγκαλιά μου
νιώθω ευλογημένος
...........................................................
«Τόλμησε»

Ξέρεις τι είναι να φυσά
ο αέρας το κερί ;
θάνατος για αυτό
αθανασία όμως για σένα
αν το κρατήσεις αναμμένο
.............................................

Με την ανάγνωση της ποιητικής συλλογής του  Σπύρου Ποδάρα έγραψα και γω κάτι για  κείνον και του το αφιερώνω με όλη μου την εκτίμηση και τις ευχές μου να είναι Καλοτάξιδο στους ανέφελους Ουρανούς της Ποίησης...

Ρένα Τζωράκη

Ας γνωρίσουμε καλύτερα τον ποιητή , όπως γράφει ο ίδιος στο βιογραφικό  σημείωμα Ζωής:

Γεννήθηκε το σωτήριον έτος 1959 μχ τον Οκτώβρη στης 22 από δυό αγγέλους για γονείς
Την Παρθενόπη < την ΜΗΤΕΡΑ >μια ψιλή αρχοντογυναίκα πλασμένη να δίνει αγάπη,γεννημένη το 1940 με την απελευθέρωση των Γιαννιτσών σ'ένα στάβλο στούς Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης.
 Λέγεται πως παλιά οι αμπελόκηποι ονομάζονταν και «Αγγελόκηποι» λόγω της ομορφιάς του τοπίου ή επειδή νόμιζαν πως κατοικείται από αγγέλους >
Και τον Δημήτρη <τον ΠΑΤΕΡΑ >γεννημένος το 1935 στην Χαλκιδική στο Στρατώνι ή μικρό Παρίσι όπως το 'έλεγαν λόγω ομορφιάς
Η μάνα του πρέπει να ήταν σίγουρα η Παναγία,ήρεμη, δυναμική,καλός άνθρωπος,θεϊκή μορφή
Ο πατέρας με εκείνη την μυρωδιά πετρελαίου να τον ακολουθεί σε όλη του την ζωή,χαλαρός,σοφός,ομορφάντρας
Μεγάλωσε σ'ενα μεγαλοπρεπές υπόγειο στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης,βλέποντας από το παράθυρο μόνο τις τρύπιες κάλτσες των ρημαγμένων από την ανέχεια γειτόνων του
Το μεγαλοπρεπές αυτό υπόγειο είχε σαν στολίδια ποντικοπαγίδες διάσπαρτες σε όλο το < σπίτι > για τους καθημερινούς επισκέπτες της νύχτας,που μέχρι να πιαστούν στριφογύριζε στην αγκαλιά της μητέρας του από τον φόβο
Στο σχολείο τελευταίο θρανίο για να κρύβεται και να πειράζει,η χαρά της παρέας με το παρατσούκλι <βατραχάκι>μιας και έτρεχε μόνιμα πηδώντας,αγαπημένος των κοριτσιών.
Τα χρόνια πέρασαν έγινε και αυτός άγγελος δικών του παιδιών,η παναγία του πήγε εκεί που την χρειαζόντουσαν στον παράδεισο,η μυρωδιά όμως του ΠΑΤΕΡΑ ακόμη υπάρχει και τον αγκαλιάζει με το άρωμά της <πετρέλαιο >
Σήμερα τρέχει και πηδά ως γέρος βάτραχος πλέον,έως ότου μια μέρα γνώρισε το μπλέντερ < f,b > και μπήκε.
Αυτό είναι το βιογραφικό της ζωής μου για να μην είμαι ανώνυμος μέσα στους επώνυμους φίλους μου
Παντρεμένος και ερωτευμένος εδώ και 35 χρόνια και πατέρας δυο παιδιών.