Η λέξη Ψαλμός προέρχεται από το ελληνικό ρήμα ψάλλω. Σημαίνει υμνώ το Θεό
μελωδικά. Λατρεύω τον Κύριο με ψαλμωδίες.
Ο 50ός ψαλμός
είναι ο πιο συνηθισμένος που χρησιμοποιείται στην
Εκκλησία μας, σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά
διαβάζεται περισσότερο τις
ημέρες της Μ. Σαρακοστής.
Αυτός ο ψαλμός ,υπάρχει στο ψαλτήριο και αποδίδεται στον προφητάνακτα Δαυίδ,Αυτόν τον σπουδαίο βασιλιά, που νίκησε τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ και έγραψε πριν από 3000 χρόνια περίπου ,τους υπέροχους 150 Ψαλμούς,που όταν τους διαβάζουμε,γαληνεύει η ψυχή από τα πάθη και αναπτερώνεται,δυναμώνει από κάθε δυσκολία που την βασανίζει….
Αυτός ο ψαλμός ,υπάρχει στο ψαλτήριο και αποδίδεται στον προφητάνακτα Δαυίδ,Αυτόν τον σπουδαίο βασιλιά, που νίκησε τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ και έγραψε πριν από 3000 χρόνια περίπου ,τους υπέροχους 150 Ψαλμούς,που όταν τους διαβάζουμε,γαληνεύει η ψυχή από τα πάθη και αναπτερώνεται,δυναμώνει από κάθε δυσκολία που την βασανίζει….
Όλοι οι ψαλμοί
του Δαυίδ,είναι ξεχωριστοί,αλλά ο 50ος ψαλμός,σύμφωνα πάντα με τα υποκειμενικά
μου κριτήρια,είναι κορυφαίος….
Είναι ο ψαλμός, που ανατρέχω σε κάθε δύσκολη στιγμή,σε κάθε πτώση μου,σε κάθε στιγμή της Σιωπής μου,και είναι σαν να μου χαρίζει ένα ζευγάρι φτερά για να πετάξω στο Απέραντο Γαλάζιο και τη σιωπή μου να την μετουσιώσω σε στίχο….
Είναι ο ψαλμός ,που τον μοιράζομαι μαζί σας αγαπημένοι μου αναγνώστες και αναγνώστριες, που εξυμνεί τις δύο σπουδαιότατες αρετές που συνιστούν τον πνευματικό άνθρωπο. Όχι τα πτυχία, όχι οι καθηγεσίες στα Πανεπιστήμια, ούτε οι Ακαδημίες, ούτε τα πολλά διπλώματα, αλλά το πνεύμα το συντετριμμένο και η ταπεινοφροσύνη, είναι εκείνα που ανεβάζουν τον άνθρωπο στην επουράνια κλίμακα. Ο ψαλμός αυτός ας γίνει μια αφορμή να αναθεωρήσουμε τον μέχρι τώρα βίο μας και να κάνουμε από σήμερα ένα Νέο ξεκίνημα,μια Νέα Αρχή μια και μπήκαμε σε ένα νέο μήνα…
Είναι ο ψαλμός, που ανατρέχω σε κάθε δύσκολη στιγμή,σε κάθε πτώση μου,σε κάθε στιγμή της Σιωπής μου,και είναι σαν να μου χαρίζει ένα ζευγάρι φτερά για να πετάξω στο Απέραντο Γαλάζιο και τη σιωπή μου να την μετουσιώσω σε στίχο….
Είναι ο ψαλμός ,που τον μοιράζομαι μαζί σας αγαπημένοι μου αναγνώστες και αναγνώστριες, που εξυμνεί τις δύο σπουδαιότατες αρετές που συνιστούν τον πνευματικό άνθρωπο. Όχι τα πτυχία, όχι οι καθηγεσίες στα Πανεπιστήμια, ούτε οι Ακαδημίες, ούτε τα πολλά διπλώματα, αλλά το πνεύμα το συντετριμμένο και η ταπεινοφροσύνη, είναι εκείνα που ανεβάζουν τον άνθρωπο στην επουράνια κλίμακα. Ο ψαλμός αυτός ας γίνει μια αφορμή να αναθεωρήσουμε τον μέχρι τώρα βίο μας και να κάνουμε από σήμερα ένα Νέο ξεκίνημα,μια Νέα Αρχή μια και μπήκαμε σε ένα νέο μήνα…
Λίγα λόγια για το πώς γράφτηκε ο συγκεκριμένος Ψαλμός:
Λέγεται ότι ο 50ος ψαλμός
του Δαυίδ γράφτηκε περίπου το 1000 πΧ.
Την εποχή εκείνη ο Δαυίδ κυριεύθηκε από σφοδρό πάθος για τη πανέμορφη
Βηθσαβεέ τη γυναίκα του στρατηγού Ουρίου. Το ολέθριο αυτό ερωτικό του πάθος τον
τύφλωσε. Ο Χετταίος Ουρίας ήταν γενναίος στρατηγός πιστός στο βασιλια Δαυίδ.
Παρόλα αυτά θόλωσε το μυαλό του Δαυίδ. Έστειλε τον γενναίο και πιστό
Ουρία στο πιο επικίνδυνο σημείο του μετώπου για να σκοτωθεί οπωσδήποτε.
Πράγματι στη μάχη κατά των Αμμωνιτών ο γενναίος Ουρίας πολέμησε ηρωικά και
σκοτώθηκε. Τότε ο Δαυίδ ελαβε τη χήρα Βηθσαβεέ για γυναίκα του.
Ο παντογνώστης Θεός είδε την ειδεχθή πράξη του Δαυίδ. Έστειλε στο
βασιλιά το Προφήτη Νάθαν για να τον επιπλήξη σφοδρά για το πολύ μεγάλο αμάρτημα
του. Στο Βιβλίο ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β΄κεφάλαιο ΙΒ της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρεται η
επίσκεψη του Νάθαν στο βασιλιά Δαυίδ με τα παρακάτω λόγια:
Και απέστειλε Κύριος τον Νάθαν τον προφήτην προς Δαυίδ. Και εισήλθε προς
αυτόν και είπεν….Τί εφαύλισας τον λόγον Κυρίου; Τον Ουρίαν το Χετταίον επάταξας
εν ρομφαία και την γυναίκαν αυτού έλαβες σεαυτώ εις γυναίκα..!
Η τιμωρία του Δαυίδ ήταν μεγάλη. Αρχικά πέθανε το παιδί που γέννησε στο
Δαυίδ η Βηθσαβεέ. Τα παιδιά του Δαυίδ από τις άλλες γυναίκες και παλλακίδες του
θέλησαν να τον εκθρονίσουν. Ο μεγάλος γιος του Δαυίδ ο ωραίος Αβεσσαλώμ
επαναστάτησε.
Ο βασιλιάς Δαυίδ μετανόησε βαθύτατα. Συντετριμμένος από το αμάρτημα του
ζήτησε από το Θεό να τον συγχωρήσει.
Μια συγκλονιστική στιγμή, με λόγια απλά μετανοίας, με χαμηλούς τόνους,χωρίς ψιμύθια
περιττά,μα με λόγια λιτά και απλά, με γλώσσα γλαφυρή και ρέουσα, που αναβλύζει σαν θυμίαμα στον ουρανό από τα βάθη της συνετριμμένης
καρδιάς του, σαν μια θερμή προσευχή προς τον Δημιουργό της Ζωής και της αστείρευτης
Αγάπης, ζητώντας συγχώρεση και το Μέγα Έλεός Του, που διαβάζεται και ψάλλεται
μέχρι σήμερα, μελοποιημένος στους Ιερούς ναούς των Ορθοδόξων χριστιανών,
και μας προτρέπει πως Θυσία για το Θεό είναι η συνετριμμένη καρδιά, που
γνωρίζει τα παραπτώματά της, γιατί» ουδείς αναμάρτητο»ς, παρά μονάχα ο ΕΝΑΣ,
και μέσα στην απλότητα και την συντριβή ανθίζει το Μεγαλείο της Αιωνιότητας και
της Αθανασίας…
0 Σχόλια