32 χρόνια μετά..., (41 σήμερα...,)νοερά
αποθέτουμε ένα λουλούδι στη μνήμη των Ηρώων του Πολυτεχνείου που θυσιάστηκαν
για μας και που τα «σύγχρονα» θηρία, με κρεμασμένες τις ταμπέλες της κοροϊδίας
και του θράσους συνεχίζουν να αλωνίζουν την κοινωνία. Θα παραθέτουμε ένα
απόσπασμα που σήμερα διαβάσαμε στην ιστοσελίδα:
«http://www.politikokafeneio.com»
και στη συνέχεια θα στείλουμε κι εμείς το δικό μας μήνυμα. «Κίνημα χωρίς μνήμη είναι κίνημα χωρίς προοπτική. 32 χρόνια μετά την εξέγερση γυρίζουμε με την καρδιά και το μυαλό μας στον ηρωικό Νοέμβρη. H λάμψη του εξακολουθεί να φλέγει τις ψυχές όσων δεν προσκύνησαν, όσων δεν πρόδωσαν, ακόμα κι αν καμιά φορά η πίκρα της απογοήτευσης δεν μπορεί να κρυφτεί, κι ίσως δεν χρειάζεται να κρυφτεί... Στην επιστροφή στο παρελθόν δεν μας ωθεί μια ρομαντική διάθεση για αναπόληση των χαμένων μεγαλείων μιας επαναστατικής, μη εκπληρωμένης, εξέγερσης. Επιστρέφουμε στο παρελθόν, στον αρνημένο χρόνο, για να πραγματώσουμε μια νέα άρνηση της άρνησης, στον κόσμο του παρόντος χρόνου. Για να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, κατά την προφητεία του ποιητή».
32 χρόνια μετά με την εδραίωση μιας επίσης 32χρονης αστικής από κάθε άποψη δημο-κρατίας, οι Έλληνες Πολίτες του 21ου αιώνα, ζούνε πλέον στο κοινωνικό αδιέξοδο, που Ευρωατλαντικά μεταφράζετε: «πρόοδος» και «ευημερία». Το αδιαχώρητο που προκύπτει είναι οι μουχλιασμένοι καρποί τής αστικής δημοκρατίας, που έστω και αστική δεν λειτούργησε. Η ελληνική κοινωνία, εξελισσόμενη πλέον σε Κράτος εν κράτη ή μοιραζόμενη στους «σύγχρονους» τσιφλι-κάδες, γυρίζει τη Χώρα μας στο μεσαίωνα φτάνει να σκεφτούμε τη διαφθορά που σε ό λ ο υ ς τους τομείς θριαμβεύει. Γι’ αυτόν τον θρίαμβο της κομματικής απολυταρχίας και της αρπαγής έ-ναντι του ελληνικού λαού και των κατακτήσεών του, αρχιτέκτονες υπήρξαν οι κυβερνήσεις τής άλλοτε στεγνής Δεξιάς-σήμερα «Κεντροδεξιάς» παράταξης- και η εναλλαγή κυβερνήσεων («δημοκρατικά» πλέον από το πασοκικό κατεστημένο), μετέτρεψαν τη Χώρα μας σε ανθρώπινη «ατμομηχανή» που βράζει.
Στους πολιτικούς-κομματικούς λαβύρινθους που έχουν περιέλθει οι Πολίτες (εάν και ε-φόσον με όσα συντρέχουν στην ημερήσια διάταξη αυτό το αναγνωρίζουν) ο μόνος υπαρκτός τρόπος που μπορεί να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων, ιδιαίτερα στον τομέα της καθημερινότητά τους, είναι οι ίδιοι οι Πολίτες.
Τομέας που συναντιόνται όλα τα προβλήματα, ωμά, ζωντανά και απροσπέλαστα, σ’ αυτόν τον τομέα της καθημερινότητας που επιδίδονται τα θηρία προκειμένου να δώσουν έναν άλλο φανταστικό χαρακτήρα εκτός τόπου και χρόνου εν ονόματι της εξαπάτησης των Πολιτών με φα-νερή κοροϊδία και περίσσιο θράσος, σ’ αυτόν τον τομέα πρέπει οι Πολίτες να αντιδράσουν.
Αυτή η καθημερινότητα, που κι αυτή έχει εξελιχθεί σε ανθρώπινο στάβλο, σταδιακά αλλά σταθερά τους περιθωριοποιεί και τους απομονώνει από τον κοινωνικό ιστό ενώ παράλληλα τους μεταβάλει σε «μοντέρνο» όχλο από αλλεπάλληλες πλύσεις που δέχεται, που κι αυτές, οι πλύσεις, έχουν καταστεί πλέον διαχρονικές.
Φτάσαμε σε σημείο να μη τολμούμε να ανοίξουμε τους δέκτες μας αποφεύγοντας στο ελάχιστο την απομάκρυνσή μας από τις πολιτικές φιγούρες της κοροϊδίας και του θράσους. Τα ενδιαφέροντα των δυο μεγάλων κομμάτων δίνουν την εικόνα που περιγράψαμε και πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι πασόκοι που διακρίνονται από θράσος και «τόλμη» με αντιπαραθέσεις και άλλες γελοίες πολιτικές ανθελληνικές, αντιλαϊκές, αντιδημοκρατικές και βεβαίως αντιπολιτιστικές κάτι που, ιδιαίτερα αυτοί, δεν δικαιούνται.
Η μακρά παραμονή στην εξουσία των πασόκων, έφερε και τη στιγμή των εξετάσεων στις οποίες παταγωδώς απέτυχε. Τώρα, περνώντας, μέσα από την πασοκική αιθαλομίχλη (πασοκικός «σοσιαλισμός» κάθε δεύτερη κουβέντα ο πρόεδρός τους κ. Γ. Παπανδρέου λέει «εμείς οι σοσιαλιστές…» τρομάρα τους που ντρέπονται να πούνε τι είναι) και ερειπωμένη η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται πάλι με απαράμιλλο θράσος διεκδικώντας να γίνει εξουσία. Με όπλα το θράσος, το ψέμα και την καθολική διαφθορά….τι έκανε το πασόκ 20 χρόνια…; την ενίσχυε, την τροφοδοτούσε ή την τόνωνε καθιστώντας της σε κράτος των πασόκων;
Αλλά για να μην κατακρίνουμε μόνο τα κόμματα και να μη δικαιολογούμε πάντα τους Πολίτες, ευθύνες έχουν και οι Πολίτες των δυο παρατάξεων που διατηρούν το ποσοστό των 80% και άνω· κάτι που τους μεταβάλει σε νεκροθάφτες των δικών τους πτωμάτων. Κάτι που η μειο-ψηφία πάντα τους καλεί να ανατρέψουν τα είδωλα και να πάψουν να παραμένουν κολλημένοι στις λάσπες της κοροϊδίας και του θράσους για να πάψουμε να λέμε «άξιοι της μοίρας».
Ξυπνάτε ωρέ Πολίτες, ποτέ δεν είναι αργά. «Μαυρίστε» τους «μεγάλους» και πλησιάστε τους μικρούς αλλάζοντας τον ρου των πραγμάτων. Οι εκλογές των Τ. Α. φτάνουν. Μέσα από κει θα δείξετε και θα δώσετε το πολιτικό αντίδοτο που θα αποτρέψει τη δύση του κοινωνικού ήλιου,
0 Σχόλια