Ορφικός ύμνος στ' Αστέρια

 

Ἄστρων

ѳυμίαμα ἀρώματα

Ἄστρων οὐρανίων ἱερὸν σέλας ἐκπροκαλοῦμαι

εὐιέροις φωναῖσι κικλήσκων δαίμονας ἁγ[ν]ούς.

Ἀστέρες οὐράνιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης,

ἐγκυκλίοις δίναισι περιѳρόνια κυκλέοντες.

ἀνταυγεῖς, πυρόεντες, ἀεὶ γενετῆρες ἁπάντων,

μοιρίδιοι, πάσης μοίρης σημάντορες ὄντες,

ѳνητῶν ἀνѳρώπων ѳείαν διέποντες ἀταρπόν,

ἑπταφαεῖς ζώνας ἐφορώμενοι, ἠερόπλαγκτοι,

οὐράνιοι χѳόνιοί τε, πυρίδρομοι, αἰὲν ἀτειρεῖς,

αὐγάζοντες ἀεὶ νυκτὸς ζοφοειδέα πέπλον,

μαρμαρυγαῖς στίλβοντες, ἐύφρονες ἐννύχιοί τε· ἔλθετ᾽ ἐπ᾽ εὐιέρου τελετῆς πολυΐστορας ἄθλους ἐσθλὸν ἐπ᾽ εὐδόξοις ἔργοις δρόμον ἐκτελέοντες.

Mετάφραση:

Των Αστέρων των επουρανίων το ιερόν Φως επικαλούμαι, καί με φωνές αγιώτατες απευθύνω πρόσκλησιν προς αυτούς τους αγνούς θεούς. Ό Άστρα επουράνια, της μαύρης Νυκτός αγαπητό τέκνα, σεις πού περιφέρεσθε κυκλικώς με κυκλοτερείς κινήσεις γύρω από τον θρόνον, σπινθηροβόλα, πύρινα, πού είσθε αιωνίως οι γεννήτορες των πάντων σεις είσθε το πεπρωμένον, πού επισημαίνετε κάθε μοιραίον (είσθε οι άγγελοι κάθε μοίρας)· σεις των θνητών ανθρώπων καθορίζετε την θεϊκήν πορείαν σεις που φαίνεσθε σε επταφωτισμένες ζώνες καί περιπλανάσθε εις τον αέρα· επουράνιοι καί επίγειοι, πού έχετε πύρινη διαδρομή, πάντοτε ακατάβλητοι· καί καταυγάζετε (φωτίζετε) πάντοτε τον σκοτεινόν πέπλον της νυκτός, καί πάντοτε λάμπετε με ακτινοβολίας καί είσθε γεμάτοι από χαράν καί ως νυκτερινοί (νυκτοδίαιτοι)· ελάτε εις τους πολυπάθεις άθλους (μόχθους) της ιεράς τελετής φέροντες εις πέρας ως αγαθοί την διαδρομήν προς ένδοξα έργα.