«Η Γη της Ελλάδος » του Άγγελου Βλάχου

«Η Γη της Ελλάδος » του Άγγελου Βλάχου

Ξεύρεις την γη που ανθεί
η φαιδρά πορτοκαλέα
και κοκκινίζει η σταφυλή
και θάλλει η ελαία;
Ω! δεν την αγνοεί κανείς
είναι η γη η Ελληνίς.

Ξεύρεις την γη, ήτις παντού
με αίματα εβάφη,
όπου κοιλάδες και βουνά
είναι τυράννων τάφοι;
Ω! δεν την αγνοεί κανείς
είναι η γη η Ελληνίς.

Γη μήτηρ παλαιών θεών
και νέων ημιθέων
γη αναμνήσεων κλεινών
και γη ελπίδων νέων
Ω! δεν την αγνοεί κανείς
είναι η γη η Ελληνίς

και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο του σταυρό φιλεί.
Επάνω στο σταυρό εκεί
είναι εικόνα μυστική
μ' αίμα την έγραψε ο Θεός
και την λατρεύει ο λαός.

Λίγα λόγια για τον ποιητή και το ποίημα:
Ο Άγγελος Βλάχος, (1838-1920), ανήκει στους ρομαντικούς ποιητές, υπήρξε πολιτικός, διπλωμάτης,μεταφραστής και λεξικογράφος έγραψε το ποίημα με τίτλο «Η γη της Ελλάδος » , πριν περίπου ένα αιώνα και είναι πάντα επίκαιρο !!!
Οι προθέσεις του ποιητή ήταν να περιγράψει τη χώρα μας σαν μια χώρα ευδαιμονίας, αφθονίας και ευτυχίας όπου η ευλογημένη μεσογειακή φύση δίνει αφειδώς τους πλούσιους καρπούς της στους κατοίκους, που τους απολαμβάνουν σε ένα ονειρικό περιβάλλον.
Δυστυχώς με την πάροδο του χρόνου η έννοια της φράσης «η γη της φαιδράς πορτοκαλέας» έχει μεταλλαχθεί σε διαφορετικό περιεχόμενο.
Αρχικά το ποίημα διακωμωδήθηκε στο περιοδικό Ραμπαγάς, που εξέδιδε ο Κλεάνθης Τριαντάφυλλος ή Τριανταφύλλου (1850-1889), και έκτοτε η φράση «η χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα» αποτελεί μια ειρωνική αναφορά για τη χώρα «στην οποία δεν υπάρχει η αναγκαία σοβαρότητα στην αντιμετώπιση καταστάσεων.»
Με την έκφραση «φαιδρά πορτοκαλέα», αναφερόμαστε με σκωπτική διάθεση σε μια χώρα με κακή οργάνωση και φαιδρή αντιμετώπιση των μικρών ή των μεγάλων προβλημάτων.
Μια χώρα, που το συλλογικού συμφέρον έχει τελείως υποχωρήσει μπροστά στο ατομικό συμφέρον και την ιδιοτέλεια.
Μια χώρα όπου η έννοια της συντεχνιακής συσπείρωσης των πολιτών έχει τελείως στρεβλωθεί.
Και αντί να συστρατεύονται οι κοινωνικές ομάδες στη βελτίωση της παραγωγικότητας, εξαντλούν την ενεργητικότητά τους ή ακόμα και την επιθετικότητά τους σε αντιπαραγωγικές και επομένως παράλογες διεκδικήσεις, οι οποίες πολλές φορές επηρεάζουν δυσμενώς άλλες κοινωνικές ομάδες. Κραυγαλέο παράδειγμα οι καταλήψεις δημόσιων ή ιδιωτικών χώρων. Δηλαδή με λίγα λόγια αναφέρεται σε μια χώρα φαιδρή, με την έννοια της έλλειψης σοβαρότητας.

«Η υψηλή πολιτική δεν είναι παρά κοινή λογική που εφαρμόζεται σε μεγάλα πράγματα» όπως είχε τονίσει ο Ναπολέων Βοναπάρτης.

Ουσιαστικά η εικόνα αυτή της χώρας μας δομήθηκε προοδευτικά μετά τον Πόλεμο.
Στις έξι δεκαετίες που πέρασαν από τότε, η Ελλάδα του αγώνα, του αλβανικού έπους και της Αντίστασης, η Ελλάδα της προσπάθειας, του μόχθου, των αγώνων και της διεθνούς αναγνώρισης, η Ελλάδα που τροφοδότησε άλλες χώρες με πολύτιμο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό μετεξελίχθηκε σε μια χώρα που παραπαίει, στενάζει και κλυδωνίζεται. Μια Ελλάδα χωρίς ουσιαστική παραγωγή, με τεράστιο εξωτερικό χρέος και δυσβάστακτα μνημόνια...

Μια Ελλάδα όπου η αξιοκρατία "πνέει τα λοίσθια" , δίνοντας τη θέση της στην αναξιοκρατία και πολλές φορές, ακόμα χειρότερα, στη φαυλοκρατία. Μια Ελλάδα που η κοινωνική συνοχή της δοκιμάζεται. Μια Ελλάδα που η πολιτική ζωή της, καθρέφτης της λαϊκής οργής και αμφιθυμίας, προσπαθεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Για να μπορέσουμε όμως να οικοδομήσουμε στο μέλλον μια χώρα, όχι της «φαιδράς πορτοκαλέας», ούτε άλλων φυτών, όπως η «Ελαία» και διαφόρων συμβόλων των διάφορων κομμάτων, θα πρέπει να παλέψουμε όλοι μας και καθένας ξεχωριστά για το κοινό καλό, χωρίς ιδιοτελείς σκοπούς και προσωπικά συμφέροντα , για μια σύγχρονη χώρα, ανταγωνιστική, δημοκρατική, με υψηλής στάθμης Παιδεία, κοινωνική μέριμνα, αξιοκρατία, παραγωγικότητα, Δικαιοσύνη και με αμυντική ισχύ.

Μια Ελλάδα απαλλαγμένη από επίδοξους Σωτήρες και μάγους...
Γιατί η δεύτερη στροφή του ποιήματος του Άγγελου Βλάχου , που αναφέραμε στην αρχή για την «Γη της Ελλάδος» αναφέρει:

«Ξεύρεις την γη, ήτις παντού
με αίματα εβάφη,
όπου κοιλάδες και βουνά
είναι τυράννων τάφοι;
Ω! δεν την αγνοεί κανείς
είναι η γη η Ελληνίς.»