«Στους ισχυρούς της Γης μια ιστορία για τον Άνεμο και το Λουλούδι.»

Λένε πως μας αγαπάνε όλοι οι ισχυροί της Γης μας αγαπάνε με τόσο πάθος , Δύναμη  και ένταση, όπως ακριβώς η ιστορία του ανέμου απέναντι στο λουλούδι…
Ένα όμορφο λουλούδι είναι η Ελλάδα μας, με την διαφορά όμως πως είναι ένα  αμάραντο λευκό τριαντάφυλλο σύμβολο αγνότητας και προσφοράς στην Ανθρωπότητα!!!
Δεν φοβάται μπόρες, καταιγίδες, ανέμους, κεραυνούς…
Μπορεί να λυγίζει μα καταφέρνει πάντα να ανασηνώνεται  σαν καλάμι στον άνεμο…
Και αφήνει πάντα το άρωμά του και το διασκορπά ο άνεμος στα πέρατα της Οικουμένης…
Έχει την εύνοια του Θεού πάντα η Πατρίδα ετούτη, ότι κι αν γίνεται  ακόμα και  λαβωμένη να θεραπεύεται, ακόμα  και σταυρωμένη, να ανασταίνεται, ακόμα και αλυσοδεμένη καταφέρνει να σπα τις αλυσίδες της σκλαβιάς γιατί Ελλάδα και Ελευθερία είναι το ίδιο….
Όμως ας διηγηθούμε την ιστορία με το λουλούδι που μαράθηκε…
Ο Άνεμος συνάντησε ένα όμορφο Λουλούδι και το αγάπησε. Όταν εκείνος τρυφερά χάιδευε το Λουλούδι, εκείνο απαντούσε με πιο μεγάλη αγάπη που εκφραζόταν με πιο έντονα χρώματα και δυνατό άρωμα. Όμως ο Άνεμος ήταν αχόρταγος και σκέφτηκε: “Εάν δώσω στο Λουλούδι όλη μου τη δύναμη και την ισχύ, αυτό θα μου χαρίσει κάτι πολύ ωραίο και μεγάλο”. Η αναπνοή της αγάπης του ήταν τόσο δυνατή, ώστε το Λουλούδι δεν άντεξε αυτό το πάθος και λύγισε. Ο άνεμος απεγνωσμένα προσπαθούσε να το σηκώσει και να το αναστήσει, αλλά δε μπόρεσε. Τότε ηρέμησε και με την τρυφερή ανάσα της αγάπης, προσπάθησε να αναζωογονήσει το Λουλούδι, αλλά εκείνο μαραινόταν μπροστά στα μάτια του. Τότε ο Άνεμος φώναξε με οργή: – Εγώ σου έδωσα όλη τη δύναμη της αγάπης μου, αλλά εσύ δεν έχεις δυνάμεις να μου απαντήσεις με το ίδιο πάθος. Εσύ δε μ’ αγαπούσες! Όμως το Λουλούδι δεν απάντησε, γιατί ήταν νεκρό.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: «Εκείνος που αγαπά, πρέπει να θυμάται πως η αγάπη μετριέται όχι με δύναμη και πάθος, αλλά με τρυφερότητα και στοργικότητα.»