Λίγα λόγια για την Συμφωνία 41 του Αμαντέους Μότσαρτ

Λίγα λόγια για την Συμφωνία 41 του Αμαντέους Μότσαρτ














Λίγα λόγια  για την Συμφωνία 41 του Αμαντέους Μότσαρτ:
Η Συμφωνία 41 του Αμαντέους Μότσαρτ είναι το τελευταίο και πιο μεγάλο σε διάρκεια συμφωνικό  του έργο , παρόλο που πρόκειται για την τελευταία του  συμφωνία , ο θάνατός του ήταν ακόμη τρεισήμισι χρόνια μακριά.
Ολοκληρώθηκε στο εκπληκτικά σύντομο χρονικό διάστημα των έξι εβδομάδων, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Φημίζεται για το φάσμα και την ποικιλία των μελωδιών της.
 Το φινάλε της συμφωνίας που είναι σε μια μορφή παρόμοια της φούγκας, συχνά αποδίδεται στο προαίσθημα του θανάτου του. Αυτό είναι ασφαλώς αμφισβητήσιμο εφόσον η μουσική του Μότσαρτ, σε αντίθεση με αυτή του Τσαϊκόφσκι, δε φημίζεται για την αυτοβιογραφική θεματολογία της.
Το έργο ολοκληρώθηκε στις 10 Αυγούστου 1788, σε μία ιδιαίτερα παραγωγική περίοδο του σπουδαίου αυστριακού συνθέτη, καθώς ήταν πνιγμένος στα χρέη και είχε όσο τίποτα ανάγκη τα χρήματα. Μέσα σε σχεδόν ένα τρίμηνο (Ιούνιος - Αύγουστος του 1788), έγραψε τρεις συμφωνίες (39η, 40η, 41η), δύο τρίο για πιάνο (σε Μι και Ντο), μία σονάτα για πιάνο («Sonata Facile») και μία σονατίνα για βιολί.
Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε αρκετά χρόνια μετά το θάνατο του Μότσαρτ, στις 20 Οκτωβρίου 1819 στο Εδιμβούργο. Στο πρόγραμμα αυτής της συναυλίας εμφανίσθηκε για πρώτη και ο υπότιτλος του έργου «Συμφωνία του Διός».
Η «Συμφωνία αρ. 41 σε ντο μείζονα», Κ.551, είναι ενορχηστρωμένη για φλάουτο, 2 φαγκότα, 2 κόρνα, 2 τρομπέτες, τύμπανα και έγχορδα. Διαρκεί γύρω στα 35 λεπτά και αποτελείται από τέσσερα μέρη:

Allegro vivace
Andante cantabile
Menuetto: Allegretto
Molto allegro


Είναι γνωστή  και  σαν
 «Συμφωνία του Διός», ονομασία που δεν οφείλεται στον συνθέτη, αλλά στον γερμανό μουσικό και διοργανωτή συναυλιών Γιόχαν Πέτερ Σάλομον (1745-1815).
 Ο Σάλομον πίστευε ότι το έργο αυτό του Μότσαρτ ανέδιδε ένα αυτοκρατορικό συναίσθημα, που ταίριαζε με τον Δία,
τον «πατέρα των θεών και των ανθρώπων».
Είναι χαρμόσυνα ηχηρή, με μεγαλοπρεπή και θριαμβευτικά μοτίβα που επανέρχονται σε όλη τη διάρκειά της.
Το Allegro vivace ξεκινά με το σύνολο της ορχήστρας, ακολουθούμενο από ένα έντονο μέρος, που προβάλλονται τα κόρνα, οι τρομπέτες και τα κρουστά, το οποίο δημιουργεί το μουσικό κλίμα. Μια έντονη και μεγάλη σε διάρκεια νότα οδηγεί πίσω στην πρώτη μελωδία και σε ένα ορχηστρικό κρεσέντο. Ένα μοναχικό βιολί εισάγει μια νέα μελωδία στην οποία απαντούν οι βιόλες και τα τσέλα. Έπειτα σιωπή για λίγο, ένα ακόμη ηχηρό τμήμα και η ευγενική μελωδία ενός βιολιού ολοκληρώνουν το πρώτο μισό του μέρους αυτού. Όλα τα βιολιά ενώνονται και αντηχούν αυτό το θέμα, και το μέρος κλείνει με την επανάληψη των αρχικών μελωδιών.
Το Andante cantabile είναι ρομαντικό στη διάθεση. Το κόρνο, κάνει έντονη την παρουσία του και με ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα, δίνει ζεστασιά στο μουσικό μέρος. Η μουσική ξεκινά με το χαρακτηριστικό ύφος του Μότσαρτ: όμποε και βιολί. Αργότερα φλάουτο, φαγκότο και βιολί μοιράζονται τη μελωδία. Η μουσική γίνεται προοδευτικά περισσότερο ανήσυχη, δημιουργώντας μια αντίθεση, προτού επιστρέψει η αρχική διάθεση για να φέρει το μέρος σε μια ειρηνική κατάληξη.

Το Menuetto e trio οργανώνεται ολοκληρωτικά γύρω από την πρώτη μελωδία που παίζουν τώρα τα βιολιά. Τα φλάουτα και τα όμποε ενώνουν τη φωνή τους κι αυτά και τη μελωδία μιμούνται οι βιόλες και τα τσέλα. Η ευγενική εισαγωγή του τρίο διακόπτεται σύντομα από ηχηρές, έντονες συγχορδίες. Τα χάλκινα και τα βαθύχορδα της ορχήστρας δημιουργούν μια μπάσα συνοδεία στην αργόσυρτη μελωδία των βιολιών και των φλάουτων.
Το Molto Allegro ανοίγει με βιολί, η μελωδία του αποτελείται μόνο από τέσσερις νότες αλλά επανέρχεται πολλές φορές. Υπάρχουν άλλα τέσσερα θέματα που εμφανίζονται στη διάρκεια μιας σχετικά ήσυχης περιόδου. Ακολουθεί το πιο συναρπαστικό ίσως μέρος της συμφωνίας. Το τσέλο, το φαγκότο και το κόρνο διακόπτουν ηχηρά, παίζοντας το θέμα με τις τέσσερις νότες, και η μελωδία επαναλαμβάνεται έξι διαδοχικές φορές από πολυάριθμα όργανα. Τα άλλα τέσσερα θέματα επανεισάγονται μέχρι που και οι πέντε μελωδίες παίζονται μαζί και η συμφωνία τελειώνει μέσα σε μια πανδαισία χάλκινων και τυμπάνων.
"Καλή ακρόαση  , εύχομαι σε όλους σας από καρδιάς!"



 




 



 

 
 

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια