«Πιστεύω» της ΜελισάνθηςΦιλολογικό ψευδώνυμο της Ήβης Κούγια - Σκανδαλάκη

Η Αγάπη, μόνο, βαστάζει όλα τα φορτία.

Μπορώ να βαστάζω όλα τα φορτία.

Γιατί η Αγάπη είναι το μέγα φορτίο!

Η Αγάπη σηκώνει το βάρος τ' ουρανού.

Μπορώ να σηκώνω τά βάρος τ' ουρανού.

Η Αγάπη υπομένει τα μαρτύρια της πυράς.

Μπορώ να υπομένω τα μαρτύρια της πυράς.

Γιατί η Αγάπη είναι ο ουρανός και η πυρά!

Η Αγάπη πιστεύει στη ζωή και στο θάνατο.

η Αγάπη πιστεύει στο θαύμα.

Μπορώ να πιστεύω στη ζωή και στο θάνατο.

μπορώ να πιστεύω στο θαύμα.

Γιατί η Αγάπη είναι η ζωή και ο θάνατος!

Γιατί η Αγάπη είναι το θαύμα!

Η Αγάπη προσεύχεται κι ενεργεί.

η Αγάπη αγρυπνεί.

Μπορώ να προσεύχομαι και να ενεργεί.

μπορώ ν' αγρυπνώ.

Γιατί η Αγάπη είναι προσευχή και πράξη!

Γιατί η Αγάπη είναι η μυστική αγρυπνία!

Η Αγάπη κρατάει όλα τα χαμόγελα και  όλα τα δάκρυα.

Μπορώ να χαμογελώ και να κλαίω όλα τα δάκρυα -

γιατί η Αγάπη είναι η χαρούμενη θλίψη!

Η Αγάπη δίνει τον άρτο και  τον οίνο

εγγύηση για την αιωνιότητα.

Μπορώ να μεταλάβω τον άρτο και τον oίvo

εγγύηση για την αιωνιότητα.

Γιατί η Αγάπη είναι ο Μυστικός Δείπνος!

Κι  η μεγάλη υπόσχεση!

Η Αγάπη έπλασε τον άνθρωπο.

η Αγάπη εδώρησε το φως.

Πιστεύω στον άνθρωπο.

πιστεύω στην Αγάπη.

Γιατί η Αγάπη είναι το φως και η δωρεά!

Γιατί η Αγάπη είναι ο Άνθρωπος!

Σημείωση:

 Μελισάνθη , είναι το Φιλολογικό ψευδώνυμο της Ήβης Κούγια - Σκανδαλάκη, ποιήτριας, (1907 – 1990 ), από τις πιο αντιπροσωπευτικές φωνές της υπαρξιακής ποίησης στην Ελλάδα.

Η Μελισσάνθη τιμήθηκε με το Β' και το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1966 και 1976) και με το ποιητικό βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1976). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικό, Ρουμανία, Πολωνία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία και έχουν περιληφθεί σε συνολικά 26 ξένες ανθολογίες.

Ο θρησκευτικός και υπαρξιακός χαρακτήρας στάθηκαν από την αρχή τα κύρια γνωρίσματα του έργου της Μελισσάνθης.

«Φαινόμενο που πραγματικά αγγίζει το θαύμα», την έχει αποκαλέσει ο ποιητής Μιλτιάδης Μαλακάσης.
Ενώ ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός Ιωάννης Γρυπάρης την παραλληλίζει με τον Γκαίτε,
και  ο κριτικός της λογοτεχνίας Μάρκος Αυγέρης  τονίζει,  ότι η ποίησή της «και σαν αίσθηση και σαν ποίηση και στους τόνους και στην έκφραση είναι ολότελα μοντέρνα, βυθίζεται ολόκληρη μέσα στη σημερινή αισθαντικότητα και όπως αναζητά την πνευματική γεύση του κόσμου συναντά τους ίδιους πανάρχαιους δρόμους της πνευματικής ηδονής ενώνοντας “τα εγγύς και τα άπω”».

Λογοτεχνικό περιβόλι!