Μια Διδακτική ιστορία που μιλά με το δικό της τρόπο για τους κόλακες μα και την πειθαρχία, που θα πρέπει να έχουμε στη ζωή μας...

 

Η παρακάτω ιστορία που θα σας διηγηθώ, μιλάει με αλληγορικά νοήματα για την υπακοή και τους κόλακες , που περιστοιχίζουν τη ζωή μας, μα και την πειθαρχία και την τόλμη, που πρέπει να μας διακρίνει ,αναλόγως των περιστάσεων....
Γι’ αυτό ο άνθρωπος πρέπει πάντα να δρα έχοντας σύνεση και σοφία και προπάντων να αποστρέφεται τους κόλακες….
Γιατί , όπως τόνισε και ο Αντισθένης:

«Προτιμότερο να βρεθεί κανείς ανάμεσα σε κόρακες, παρά σε κόλακες.
Γιατί οι πρώτοι καταστρέφουν το σώμα αποθανόντος, ενώ οι δεύτεροι την ψυχή ζωντανού.»

«Οι φακές του Διογένη»

Κάποτε  ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού.
 Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Πέρασε ένα απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε…

«Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»

Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε…

«Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»

Λογοτεχνικό περιβόλι!