Ένα φεγγάρι πράσινο,
μεγάλο,
που λάμπει μες τη νύχτα
–τίποτ’ άλλο.
Μια φωνή, που γρικιέται
μες στο σάλο
και που σε λίγο παύει
–τίποτ’ άλλο.
Πέρα, μακριά, κάποιο
στερνό σινιάλο
του καραβιού που φεύγει
–τίποτ’ άλλο.
Και μόνον ένα παράπονο
μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού
μου. –Τίποτ’ άλλο.
0 Σχόλια