Με αφορμή την επέτειο γεννήσεως του σατιρικού ποιητή Γεωργίου Σουρή, στις 2 Φεβρουαρίου 1853, ένα επίκαιρο ποίημα με τίτλο : "Αρχηγοί"

- 9:05 π.μ.

"Αρχηγοί" του Γεώργίου Σουρή

Του Διογένη πιάσετε αμέσως το φανάρι,

κι᾿ ελάτε να να γυρέψουμε κανέναν αρχηγό·

αλλά καθένας μας, θαρρώ,ειν άξιος να πάρη
την αρχηγίαν κόμματος, ακόμη δα κι εγώ.

Για τα πρωτεία ξεψυχά κάθε Ρωμιός λεβέντης,

Μόνον αυτός πρωθυπουργός, μόνον αυτός αφέντης.

Τι αρχηγών κατακλυσμός!... κι οι Έλληνες εκείνοι,

που τον καφέ των βερεσέ εις τα Χαυτεία πίνουν,

αν αρχηγίαν έξαφνα κανένας τους προτείνει,

δεν θα διστάσουν βέβαια και Αρχηγοί να γίνουν.

Κι αυτός ο έσχατος Ρωμιός για όλα κάτι ξέρει,

Έλληνος τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει.

Ιδού νταής φουστανελάς με φέσι και σελάχι!

ποιος ξέρει αν πρωθυπουργός δεν γίνει καμιά μέρα;

ποιος ξέρει πόσα σχέδια και απαιτήσεις θα 'χει,

και αν την διπλωματική δεν συνταράξει σφαίρα;

Ω ! ναί! ποτέ τον Έλληνα μη θεωρείτε πτώμα...

σε όλους θα 'ρθει η σειρά να κυβερνήσουν κόμμα.

Μας λείπει ένας αρχηγός;...πενήντα ξεφυτρώνουν,

το ένα κόμμα χάνεται;...θα έβγουν άλλα δέκα΄

όλοι για το αξίωμα του αρχηγού μαλώνουν,

κι ίσως αργότερα μάς βγει στη μέση και γυναίκα.

Αλλά κι εγώ ο αφανής των Αθηνών πολίτης

ελπίζω πως καμιά φορά θα γίνω κυβερνήτης.

Εμπρός! με πόζα αρχηγού καθένας ας προβάλει,

απ' όλους ας κυβερνηθεί η προσφιλής Ελλάς΄

ας γίνει ο "Ημέτερος", ας γίνουν όμως κι άλλοι,

ας γίνει κι ο Κατσικαπής κι αυτός ο Μπουλελάς.

Ας πλημμυρίσει μ' αρχηγούς το έθνος πέρα πέρα,

ας μας σηκώσει έξαφνα και η Ροζού παντιέρα.

Μονάχα ένας βασιλεύς μη μένη ᾿ς το Παλάτι,

Πενήντα δυό τουλάχιστον ας ήνε βασιλελείς,

Όλοι ας έβγουν κύριοι ᾿ς των άλλων το γεινάτι,

Κι’ογδόντα πέντε Πρόεδροι ας γίνουν της Βουλής.

Όλοι τρανοί πολιτικοί, κανένας ιδιώτης,

όλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης.

Λίγα λόγια για τον ποιητή Γεώργιο Σουρή:

Ο Γεώργιος Σουρής ήταν Έλληνας σατιρικός ποιητής, δημοσιογράφος και εκδότης, πολύ δημοφιλής στο κοινό της εποχής του, κυρίως χάρη στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ο Ρωμηός, την οποία εξέδιδε από το 1883 έως το 1918.

Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου στις 2 Φεβρουαρίου 1853 και πέθανε τις 26 Αυγούστου 1919, σε ηλικία 66 ετών. Το πένθος για τον χαμό του ήταν πανελλήνιο και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη με τιμές στρατηγού. Μεταθανάτια του απονεμήθηκε το παράσημο του Ανώτατου Ταξιάρχη του Σωτήρος για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα. Το 1932 στήθηκε η προτομή του στον κήπο του Ζαππείου.

Ο ποιητής είχε εξαιρετική ευκολία στη στιχουργία, ιδιοφυΐα στην εύρεση του κωμικού, αδιάπτωτο κέφι και καλοπροαίρετη σατιρική διάθεση. Χτυπώντας τη φαυλότητα όπου την έβρισκε και στο λαό και στους άρχοντες νουθετούσε και δίδασκε, χωρίς να υβρίζει και να δημιουργεί εχθρούς.

Ο Κωστής Παλαμάς τον αποκαλούσε «γόητα ποιητήν». Θεωρήθηκε ως ο «Νέος Αριστοφάνης», εθνικός ποιητής, προτάθηκε μάλιστα το 1906 για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ως άνθρωπος, ο ποιητής που έκανε επί δύο γενεές του Έλληνες να ευθυμούν, «ήταν ολιγόλογος, σοβαρός και μελαγχολικός την όψιν, άκακος ως αρνίον και πρότυπον καλού χριστιανού και οικογενειάρχου». Η γυναίκα του επέμενε πως είχε έξι παιδιά, συμπεριλαμβάνοντας και τον σύζυγό της, που καθώς «ήταν αδέξιος και ανέμελος» είχε πραγματική ανάγκη μητρικής στοργής και φροντίδας. Ονομαστό ήταν το φιλολογικό του σαλόνι, στο οποίο σύχναζαν όλοι οι ποιητές και συγγραφείς της εποχής του.

Περισσότερα για τον Ποιητή στον σύνδεσμο:

Γεώργιος Σουρής: Ένα μικρό αφιέρωμα στην ποίηση και τον ποιητή Γεώργιο Σουρή με τα πιο αντιπροσωπευτικά του ποιήματα

- επιλογή ποιημάτων της Ρένας Τζωράκη-

http://logotexnikoperiboli.blogspot.gr/2015/08/blog-post_47.html