Μικρό αφιέρωμα από το Λογοτεχνικό περιβόλι στην Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής.

Σήμερα 6^η Φεβρουαρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη κατά της Κλειτοριδεκτομής ή αλλιώς Female Genital Mutilation .
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ) , η συγκεκριμένη ημέρα ανακηρύχτηκε ,για να ευαισθητοποιήσει το διεθνές κοινό και ιδιαίτερα της Αφρικανούς για τη βάρβαρη αυτή πρακτική, που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγκυμονεί κινδύνους ,
για την υγεία της γυναίκας.
Η πρακτική αφορά τον πλήρη ή μερικό ακρωτηριασμό των εξωτερικών γεννητικών οργάνων των γυναικών και θεωρείται απαραίτητη πριν τον γάμο για τα κορίτσια σε πολλές χώρες, όμως μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιες σωματικές και ψυχολογικές βλάβες, ακόμη και τον θάνατο!!!
Αν και οι περισσότερες αφρικανικές χώρες την έχουν απαγορεύσει, η πρακτική είναι κοινή στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή.

Στις ΗΠΑ έχει απαγορευτεί από το 1996, ενώ με νόμο του 2012 απαγορεύεται η μεταφορά ενός κοριτσιού έξω από τη χώρα προκειμένου να υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή.

Μεγάλο μέρος των γυναικών στις ΗΠΑ που κινδυνεύουν να υποστούν κλειτοριδεκτομή, έχουν γεννηθεί στην Αίγυπτο, την Αιθιοπία ή τη Σομαλία ή είχαν γονείς από τις χώρες αυτές.

Από την εποχή των πρωτόπλαστων κάθε θρησκείας η γυναίκα αντιμετωπίστηκε σαν απειλή για τον άνδρα.
Τον μόλυνε, του έκλεβε τη δύναμη, τον παρέσερνε μακριά από την αρετή. Η κλειτορίδα ήταν ένα ύποπτο απομεινάρι του αντρικού φύλου που έπρεπε να απαλειφθεί. Η μάχη των φύλων μαίνεται σε προηγμένες και υποανάπτυκτες χώρες, με διαφορετικά προτάγματα αλλά με τον ίδιο στόχο. Την υποταγή. Είναι όμως άλλος ο πόλεμος όταν έχεις πολεμοφόδια και εντελώς διαφορετικός όταν μετατρέπεσαι σε ιδιοκτησία αρχαίων βάρβαρων παραδόσεων, οι οποίες επιβιώνουν πεισματικά στον σύγχρονο κόσμο, επειδή σε κάποιες χώρες οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι ένα υποπροϊόν που η ανταλλακτική αξία του ούτε καν προσεγγίζει αυτή μιας αγελάδας. Τι νόημα έχουν οι καμπάνιες ευαισθητοποίησης αν δεν βοηθούν τα εκατομμύρια θύματα να δραπετεύσουν από αυτές τις άθλιες παραδόσεις, να τις ανατρέψουν ή καλύτερα να τις αγνοήσουν και να τις παραδώσουν στη λήθη;

Τι είναι αλήθεια κλειτοριδεκτομή;

Κλειτεριδεκτομή είναι ο ακρωτηριασμός των εξωτερικών γεννητικών οργάνων της γυναίκας.
Είναι μια μορφή «σεξουαλικού ευνουχισμού» ,για να υποδηλώσει την απόλυτη υποταγή στον μελλοντικό της σύζυγο.

Πρόκειται για έθιμο που απαντάται κυρίως στις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στο Κοράνι.

Αναφορές για την κλειτοριδεκτομή υπάρχουν στους αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Φοίνικες, οι Χετταίοι και οι Αιθίοπες πραγματοποιούσαν κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια τους, ενώ ο Στράβων στους ελληνιστικούς χρόνους την αποκαλεί «γυναικεία περιτομή».

Τα διάφορα ντοκιμαντέρ που έχουν ασχοληθεί με το θέμα της κλειτοριδεκτομής, δείχνουν κορίτσια ανήξερα ή τρομοκρατημένα από τις συνέπειες μια πιθανής εξέγερσης τους ενάντια στο ξυράφι, στο μαχαίρι, στο κομμάτι γυαλί, σε ότι αποτελεί το όργανο του μαρτυρίου. Ο αριθμός τους είναι αδύνατον να υπολογιστεί.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), εκτιμά ότι 150 εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή και ότι κάθε κάθε χρόνο προστίθενται άλλα 2 εκατομμύρια.
Ο ΟΗΕ θεωρεί ότι έχουν 100 - 140 εκατομμύρια κορίτσια, από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ηλικία των 15 ετών, έχουν υποστεί την επέμβαση κάτω από άθλιες συνθήκες υπό την πίεση ολόκληρης της κοινότητας και κυρίως της οικογένειας. Οι δήμιοι είναι άλλες γυναίκες που φροντίζουν να συνεχιστεί μια εκδικητική πρακτική.

Η παράδοση επιβιώνει σε 28 αφρικανικές χώρες, σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, κυρίως στην Υεμένη, το ιρακινό Κουρδιστάν και την Ινδονησία. Αλλά και στις δυτικές χώρες όπου υπάρχουν μεγάλες κοινότητες μεταναστών εξακολουθούν να γίνονται κλειτοριδεκτομές ακόμα και από γιατρούς.
Η μέθοδος ποικίλει ανάλογα με τη χώρα και τις τοπικές παραδόσεις:
Είτε κόβεται μια άκρη ή ολόκληρη η κλειτορίδα είτε αφαιρούνται και τα εσωτερικά χείλη του αιδοίου (είναι ο πιο διαδεδομένος τρόπος) είτε αφαιρούνται τα πάντα.
Ακολουθεί συρραφή του κόλπου και σωρεία προβλημάτων υγείας όπως προβλήματα ούρησης, κύστες και λοιμώξεις, σοβαρές αιμορραγίες, στειρότητα, επιπλοκές κατά τον τοκετό.
Πολλά κορίτσια πεθαίνουν από το σοκ ή από ακατάσχετη αιμορραγία ή από μολύνσεις. Ο σκοπός του ακρωτηριασμού είναι να αυξηθεί η απόλαυση για τον άνδρα και να μηδενιστεί για τη γυναίκα.

Ήδη, σχεδόν όλες οι χώρες της Αφρικής έχουν ποινικοποιήσει την κλειτοριδεκτομή.

Συγκεκριμένα σε μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μηδενικής Ανοχής στην Κλειτοριδεκτομή, τα κορίτσια από 14 ετών και κάτω, αντιπροσωπεύουν 44 εκατομμύρια από όσους έχουν συνολικά υποστεί κλειτοριδεκτομή, με την υψηλότερη επικράτηση της πρακτικής σε αυτές τις ηλικίες, να είναι στην Γκάμπια (56%), τη Μαυριτανία (54%) και την Ινδονησία, όπου περίπου το ήμισυ των κοριτσιών ηλικίας 11 ετών και κάτω, έχουν υποστεί την πρακτική.
Οι χώρες με την υψηλότερη επικράτηση ανάμεσα σε κορίτσια και γυναίκες ηλικίας 15 έως 49 ετών είναι η Σομαλία (98%), η Γουινέα (97%) και το Τζιμπουτί (93%). Στις περισσότερες από αυτές τις χώρες, η πλειοψηφία των κοριτσιών υπέστη κλειτοριδεκτομή, πριν γιορτάσουν τα πέμπτα γενέθλιά τους.

Η παγκόσμια εικόνα στην έκθεση για τον ακρωτηριασμό των Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων, περιλαμβάνει σχεδόν 70 εκατομμύρια περισσότερα κορίτσια και γυναίκες απ’ ότι το 2014. Αυτό προκύπτει από την αύξηση του πληθυσμού σε ορισμένες χώρες και τα εθνικά αντιπροσωπευτικά δεδομένα που συλλέγονται από την κυβέρνηση της Ινδονησίας. Καθώς όλο και περισσότερα στοιχεία για την έκταση της κλειτοριδεκτομής γίνονται διαθέσιμα, η εκτίμηση του συνολικού αριθμού των κοριτσιών και των γυναικών που έχουν υποστεί αυτή την πρακτική, αυξάνεται. Το 2016, 30 χώρες έχουν πλέον εθνικά αντιπροσωπευτικά στοιχεία σχετικά με την πρακτική.

Τα ποσοστά της κλειτοριδεκτομής μεταξύ των κοριτσιών ηλικίας 15-19 ετών έχουν μειωθεί (κατά 41% στη Λιβερία, 31% στη Μπουρκίνα Φάσο, 30% στην Κένυα και 27% στην Αίγυπτο κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών). Από το 2008, πάνω από 15.000 κοινότητες και μικρές περιοχές σε 20 χώρες έχουν δηλώσει δημόσια ότι εγκαταλείπουν της πρακτική του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 2.000 κοινοτήτων την περσινή χρονιά. Πέντε χώρες έχουν θεσπίσει εθνική νομοθεσία που ποινικοποιεί αυτή την πρακτική.

Τα δεδομένα δείχνουν επίσης ευρεία αποδοκιμασία της πρακτικής, καθώς η πλειοψηφία των ανθρώπων σε χώρες όπου υπάρχουν στοιχεία για την κλειτοριδεκτομή, πιστεύουν ότι πρέπει να τελειώσει. Αυτό περιλαμβάνει σχεδόν τα δύο τρίτα των αγοριών και των ανδρών.

Αλλά το συνολικό ποσοστό της προόδου δεν είναι αρκετό για να συμβαδίσει με την αύξηση του πληθυσμού. Αν οι σημερινές τάσεις συνεχιστούν ο αριθμός των κοριτσιών και των γυναικών που υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων θα αυξηθεί σημαντικά κατά τα επόμενα 15 χρόνια.

Η Γουόρις Ντίρι, με τη διάσημη αυτοβιογραφία της «Λουλούδι της Ερήμου»,

το 1998, που εκδόθηκε το βιβλίο της, έσπασε τη σιωπή για το βάρβαρο έθιμο της κλειτοριδεκτομής και μάλιστα μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη το 2009, με τον ίδιο τίτλο, με παραγωγούς τους Πίτερ και Μπέντζαμιν Χέρμαν και το μοντέλο από την Αιθιοπία Λίγια Κεμπεντέ στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Από τότε έχουν περάσει δεκαέξι χρόνια, ο δυτικός κόσμος ευαισθητοποιήθηκε, ο ΟΗΕ διεξήγαγε επίμονες καμπάνιες ενημέρωσης, το έθιμο όμως δεν ξεριζώθηκε.

Η συγγραφέας Waris Dirie, στο αποκαλυπτικό βιβλίο της αναφέρει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τις στιγμές του μαρτυρίου της:

«Πήγαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή, ανάμεσα σε θάμνους. Η μητέρα μου κάθισε σε ένα βράχο και μου έδωσε να δαγκώσω μια ρίζα δέντρου. Η τσιγγάνα έχωσε τα δάχτυλά της σ’ ένα ταγάρι που φορούσε κι έβγαλε μια σπασμένη λεπίδα ξυραφιού. Έφτυσε πάνω της και την σκούπισε στη ποδιά της. Αφού την καθάρισε, μου έδεσε τα μάτια με ένα μαντήλι για να μη βλέπω. Το επόμενο πράγμα που ένοιωσα ήταν να κόβουν τη σάρκα μου…
Άκουσα τον πνιχτό ήχο της λεπίδας που πριόνιζε πέρα-δώθε το δέρμα μου. Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν και να τραντάζομαι ανεξέλεγκτα. Προσευχήθηκα να τελειώσει γρήγορα.
Κι έτσι έγινε, γιατί λιποθύμησα»
Της έραψαν το αιδοίο με τσουκνίδες αφήνοντας τρύπα μεγέθους κεφαλιού καρφίτσας μόνο για τις καθημερινές της ανάγκες.
Όπως έχει τονίσει και η ίδια, πολλές φορές ήταν δύσκολο να ουρήσει και ακόμα πιο δύσκολο όταν είχε έμμηνο ρύση.

Η Waris δεν ήταν η μόνη ούτε φυσικά και η τελευταία γυναίκα που έχει υποστεί τον ατιμωτικό αυτόν ακρωτηριασμό και όπως τονίζεται σε έκθεση της UNICEF, «κάθε μέρα υφίστανται τον ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων 6.000 κορίτσια περίπου. Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια μας;»