«Ένας μου στίχος για τα σύνορα που κλείνουν και τους δύσμοιρους μετανάστες»

Ο ένας στον άλλον τα σύνορα κλείνει
ορθώνονται τείχη,
πεδία βολής.
 Σε όλους  μας όμως ανήκει ο αέρας
και του Ήλιου οι φωτεινές ηλιαχτίδες
να ζεσταίνουν μαύρους, κίτρινους, λευκούς,
εχθρούς και φίλους.
Τα λόγια μας γεμάτα δηλητήριο,
τα χέρια μας γεμάτα μίσος
δεν  αγκαλιάζουν, δεν θάλλουν,
δεν δημιουργούν…
Στην διαιρεμένη μας Γη
του θανάτου το σπόρο ,σπέρνουμε
και αδελφωμένους
  μας οδηγεί στον Άδη
 ο  μαύρος καβαλάρης…

Ρένα Τζωράκη
   ©

Λογοτεχνικό περιβόλι!