Ο Αγρός των λέξεων του Νικηφόρου Βρεττάκου

- 3:30 μ.μ.

Όπως η μέλισσα γύρω από ένα άγριο

λουλούδι, όμοια κι εγώ. Τριγυρίζω

διαρκώς γύρω απ’ τη λέξη.

Ευχαριστώ τις μακριές σειρές

των προγόνων, που δούλεψαν τη φωνή,

την τεμάχισαν σε κρίκους, την κάμαν

νοήματα, τη σφυρηλάτησαν όπως

το χρυσάφι οι μεταλλουργοί κι έγινε

Όμηροι, Αισχύλοι, Ευαγγέλια

κι άλλα κοσμήματα.

Με το νήμα

των λέξεων, αυτόν τον χρυσό

του χρυσού, που βγαίνει απ’ τα βάθη

της καρδιάς μου, συνδέομαι -συμμετέχω

στον κόσμο.

Σκεφτείτε:

Είπα και έγραψα, «Αγαπώ».

Σημείωμα:

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος αποτελεί έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, ο οποίος συνέδεσε τη ζωή και το έργο του με τις πνευματικές, πολιτικές και κοινωνικές αναζητήσεις του ελληνισμού κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Η διαχρονικότητα του έργου του (ποίηση και πεζογραφία, δοκίμιο) είναι δεδομένη καθώς εξακολουθεί να διαβάζεται και να συγκινεί τους αναγνώστες του. Επικεντρώνεται στην ανθρώπινη ύπαρξη γράφοντας για τη συγκίνηση και τα αισθητήρια, την έννοια της ομορφιάς μέσα στη Φύση, τη δύναμη της μνήμης, την ελληνικότητα μέσα από τη γλώσσα, την ουσία του πολιτισμού.

Το θέμα που κυριαρχεί σε ολόκληρο το ποιητικό έργο του Νικηφόρου Βρεττάκου είναι η ΑΓΑΠΗ!
Είναι ο ήλιος που μεσουρανεί σε όλους τους στίχους του· η αστείρευτη πηγή έμπνευσής του· ο πόθος, το βίωμα και το όνειρό του· ο πυρήνας της σκέψης του· η ανάσα της ζωής του· η ουσία της ψυχής του… Μια αγάπη πολυδιάστατη, ατελεύτητη, απέραντη: αγάπη για τον Θεό, για την πατρίδα, για τον άνθρωπο, για τον συμπατριώτη, για τον αγωνιστή, για τον ήρωα, για τη φύση – τον ουρανό, τον ήλιο, το φεγγάρι, τ’ αστέρια, τα λουλούδια, τα ζώα, τα πουλιά, τα τρεχούμενα νερά, τη θάλασσα – , για την οικογένεια, για τη μάνα, για τη γυναίκα, για την αγαπημένη, για την ίδια τη ζωή...

Βιογραφικό σημείωμα για τον Νικηφόρο Βρεττάκο:

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε στο χωριό Κροκεές της Λακωνίας. Τα μαθητικά του χρόνια πέρασε στις Κροκεές και το Γύθειο. Από το 1929 έζησε στην Αθήνα ενώ παράλληλα τότε έκανε τα πρώτα του λογοτεχνικά βήματα. Συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Από το 1946 ως το 1949 εργάστηκε στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα (αρχικά στη στήλη του βιβλίου, στη συνέχεια ως αρχισυντάκτης, εκδότης και διευθυντής). Ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία , την κριτική και τη δημοσιογραφία. Με το πραξικόπημα του 1967 αυτοεξορίστηκε στην Ελβετία. Προτάθηκε τέσσερις φορές για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τιμήθηκε με βαρυσήμαντα βραβεία όπως, μεταξύ άλλων, το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1940, 1956, 1982), το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1974), το Αριστείο Γραμμάτων από την Ακαδημία Αθηνών (1982). Εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1986) και αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1991).