"Τραγούδι" του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ

Στο γιασεμί ψιθύρισεν

η στάλα της βροχής:

-Κλείσε με στην καρδούλα σου

παντοτεινά, χρυσό μου!

Κι’ εκείνο αναστενάζοντας

σωριάστη κατά γης

Κι’ είπεν – Αλλοίμονό μου!

Σημείωση:

Την μετάφραση του ποιήματος έκανε ο Ν. Γ. Λέλης.

 Λίγα λόγια για τον  Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ:

Ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ (1861 – 1941) ήταν  Ινδός Λογοτέχνης- ποιητής, μουσικοσυνθέτης , μυθιστοριογράφος, ζωγράφος   και φιλόσοφος.
 Βραβεύτηκε με το  Νόμπελ Λογοτεχνίας το  έτος 1913.
Να σημειώσουμε εδώ , πως ήταν ο πρώτος συγγραφέας από την Ασία στον οποίο απενεμήθη το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας ,
"για τον βαθειά ευαίσθητο, φρέσκο και όμορφο στίχο του, με τον οποίο, με μεγάλη ικανότητα, έχει καταστήσει την ποιητική του σκέψη, εκφρασμένη στις δικές του Αγγλικές λέξεις, μέρος της λογοτεχνίας της Δύσης".

Γεννήθηκε στην Καλκούτα, στη δυτική Βεγγάλη.
 Ήταν το δέκατο τέταρτο παιδί του Ντεμπεντρανάθ Ταγκόρ, ενός εκ των ιδρυτών του κινήματος Μπράχμο Σαμαζ (Brahmo Samaj), και εγγονός του Ντβαρκανάθ Ταγκόρ. Μεγάλωσε σε οικογένεια καλλιτεχνών και κοινωνικών και θρησκευτικών μεταρρυθμιστών που αντιτίθονταν στο σύστημα των καστών και προωθούσαν βελτιώσεις στη θέση της γυναίκας ινδής. Ο Ραμπιντρανάθ ήταν επίσης χορτοφάγος.

Ο Ταγκόρ σπούδασε στην Καλκούτα και την Αγγλία.
 Είναι γνωστός τόσο ως ποιητής όσο και σαν  φιλόσοφος, αν και οι δύο αυτές τέχνες είναι συχνά συνεκτικά δεμένες στον ινδικό πολιτισμό, και ενυπάρχει μία υπονοούμενη φιλοσοφία εντός της ποίησης του Ταγκόρ. Επίσης ενδιαφέρθηκε για την εκπαίδευση και την παιδαγωγική και, το 1921, απεκατέστησε το πανεπιστήμιο Vishbabharati στη Σαντινικετάν όπου παραδίδεται εκπαίδευση πάνω στον ινδικό πολιτισμό τόσο σε Ινδούς όσο και σε ξένους.

Το 1915 τιμήθηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο της Αγγλίας με τον τίτλο του ιππότη, τον οποίο το 1919 αποποιήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σφαγή αθώων στην πόλη Αμριτσάρ από τους Άγγλους.

Ενδιαφέρθηκε για την εκπαίδευση και την  παιδαγωγική και  το 1901 ίδρυσε στο Βαλμπούρ, 150 χλμ. έξω από την Καλκούτα, σχολή ελεύθερης διδασκαλίας, την οποία το 1922 μετέβαλε σε διεθνές πανεπιστήμιο.

Από το 1924 και μετά ταξίδεψε πολύ και επισκέφθηκε αρκετές χώρες, μεταξύ αυτών και την Ελλάδα. Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Χαρακτηριστικά στοιχεία στην ποίησή του είναι η μυστικοπάθεια και η ευαισθησία.

Πέθανε στην ιδιαίτερη πατρίδα του το 1941,.
Ο ίδιος έγραψε για το θάνατο:

Λογοτεχνικό περιβόλι!