Ένα γράμμα που κάθε γονιός πρέπει να το θεωρεί πρότυπο και να αφήνει στα παιδιά του…

Είναι το υπέροχο γράμμα-παρακαταθήκη που έγραψε Χόρχε Μπουκάι στην κόρη του Κλαούντια όταν αυτή ήταν 18 χρόνων, σε περίπτωση που εκείνος πεθάνει.
Το διάβασε ο ίδιος στην παρουσίαση του βιβλίου του «Να βλέπεις στον έρωτα», στο ξενοδοχείο «Athens Plaza» στην Αθήνα, το Δεκέμβριο του 2009.

Ας το διαβάσουμε προσεκτικά…

«Γράμμα στην κόρη μου του Χόρχε Μπουκάι»

Πριν πεθάνω, κόρη μου, θα’ θελα να ‘μαι σίγουρος ότι σου έμαθα:

~ Να χαίρεσαι τον έρωτα.

~ Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου.

~ Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου.

~ Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή.

~ Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι.

~ Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς.

~ Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις.

~ Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου.

~ Να είσαι φίλη του εαυτού σου.

~ Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς,

~ Να ξέρεις πως αξίζεις να σ’ αγαπάνε.

~ Να μιλάς στους άλλους τρυφερά.

~ Να αγαπάς και να φροντίζεις το παιδάκι που έχεις μέσα σου.

~ Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων.

~ Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων.

~ Να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση από το γεγονός.

~ Να δίνεις γιατί θέλεις, ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου.

~ Να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό.

~ Να μην επιβάλλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους.

~ Να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές.

~ Να ρισκάρεις περισσότερο.

~ Να δέχεσαι την αλλαγή και ν’ αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου.

~ Να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές και τις πρόσφατες πληγές σου.

~ Να φέρεσαι και να απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό.

~ Να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν.

~ Να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου.

~ Να καλλιεργείς σχέσεις υγιείς όπου ο ένας στηρίζει τον άλλο.

~ Να κάνεις την κατανόηση και τη συγγνώμη προτεραιότητές σου.

~ Να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι.

~ Να μεγαλώνεις μαθαίνοντας από τις αποτυχίες σου.

~ Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λύνεται στα γέλια μες στο δρόμο χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Λογοτεχνικό περιβόλι!