Δεν σ’ αγαπώ σαν νά
’σουν αγοραίο ρόδο, τοπάζι
ή σαν βέλος γαρύφαλλου
που σκορπά φωτιά:
σ’ αγαπώ όπως
αγαπιούνται κάποια ρόδα σκοτεινά
Μυστικά, ανάμεσα σε
ψυχή και σκιά
Σ’ αγαπώ σαν το φυτό
που δεν ανθοφορεί και μέσα του
Κουβαλά, κρυμμένο, το
φως από τα άνθη του
Χάρη στον έρωτά σου
μέσα στο κορμί μου ζει το σκοτεινό
Και συμπυκνωμένο άρωμα
που βγαίνει απ’ τη γη.
Σ’ αγαπώ δίχως να ξέρω
πώς, ούτε πότε ούτε κι από πού,
σ’ αγαπώ απλά, δίχως
προβλήματα κι υπερηφάνεια καμιά:
έτσι σ’ αγαπώ γιατί δεν
ξέρω αλλιώς ν αγαπώ
παρά μόνον με τον τρόπο
να μην είμαι εγώ και να μην είσαι εσύ
τόσο κοντά που το χέρι
σου στο στήθος μου να είναι το δικό μου,
τόσο κοντά που να
κλείνουνε τα μάτια σου πάνω στο όνειρό μου.
0 Σχόλια