Aν την απλότητα δεν
είχες, πως σ’εσένα
θα συνέβαινε ό,τι τώρα
φωτίζει την νύχτα ;
Ο Θεός δες , που πάνω
από νεφέλες οργιζόταν
μαλακώνει κι έρχεται ,
μέσα σου , στον κόσμο .
Τον φαντάστηκες τάχα
πιο μεγάλον ;
Μέγεθος τί είναι;
Δύναμη μέσα απ’ όλα τα μέτρα ,
που ξεπερνώντας τα ,την
ίδια της ακολουθεί κλήρα .
Δρόμο παρόμοιο δεν έχει
ουδέ κι αστέρι
Βλέπεις ; οι βασιλιάδες
τούτοι είναι μεγάλοι
και σου φέρνουνε προς
τα γόνατα σου
θησαυρούς που μεγίστους
τους θεωρούσαν
κι εσύ εκπλήσσεσαι ,
ίσως μπρος σε σωρόν τέτοιον
μα μια ματιά , μες στου
μανδύα σου τις πτυχώσεις
ρίξε όπου Εκείνος , τα
ξεπέρασε όλα κιόλας
το κεχριμπάρι που
μακριά το ταξιδεύουν
κάθε χρυσαφικό και κάθε
μύρο
που φευγαλέα την
αίσθησην υγραίνει
γρήγορη συντομία ,
τά’πλασεν όλα τούτα
και στο τέλος , κανείς
το μετανοιώνει
Αλλά (θα δεις): Αυτός ,
νοιώθει ευφροσύνη .
0 Σχόλια