"Στην αμυγδαλιά του πατρικού κήπου " του Αριστομένη Λαγουβάρδου

Πώς  άνθισαν  απόψε  τα  κλαδιά  σου

που  σ΄έντυσαν  νυφούλα  σε  μια  μέρα,

και  λάλησε  του  πόθου  σου  η  φλογέρα,

λουλούδιασαν  δροσάτα  τα  φιλιά  σου!

Ως  σ΄είδα,  μου  εφάνη  η  καρδιά  σου

γοργά  πώς  χτύπαε - ωσάν  τη  μέρα

μικρούλα  που  σε  φύτεψα  πιο  πέρα,

στου  κήπου  μας  την  άκρη - η  ματιά  σου,

να  βρεί  το  φίλο  που  έχασε  εζήτα.

Λές  νάταν  πλάνη,  η  νάταν  πίκρα

το  πατρικό  μου  σπίτι  που  είχα  αφήσε;

Θυμάμαι  τή  στιγμή!  Μονάχος  βγήκα

απ΄  την  πόρτα  του  σπιτιού - μονάχος  μπήκα.

Γεμίζει  η  στάμνα  της  ζωής  και  τρέχει  η  βρύση...

Σημείωση:

Το ποίημα με τίτλο Στην αμυγδαλιά του πατρικού κήπου, είναι από την ποιητική  συλλογή

«Στα απόκρυφα τοπία  της  μοναξιάς».

Λογοτεχνικό περιβόλι!