4 Συνθέσεις στιχουργικές από τον Τάκη Σταυριανάκο.

 «ΘΑ ΖΗΣΩ, ΓΙΑ ΣΕΝΑ»

Στο περιβόλι του Θεού

Βγήκα, να σεργιανίσω,

Με τα πουλιά του Ουρανού

Μήπως… σε συναντήσω.

Πέταξα, έβγαλα φτερά

Για σένα ναι, για σένα,

Τη λύπη έκαμα χαρά

Και Χώρα μου, τα ξένα.

Φτεροκοπώντας τραγουδώ

Ν’ ακούσεις ν' απαντήσεις,

Ψάχνω, αγναντεύω να σε δω

Κι ακούω να τραγουδήσεις.

Έψαξα, μπήκα σε φωλιές

Τραγούδησα με πάθος,

Άλλαξα χίλιες αγκαλιές

Λυπάμαι κατά βάθος.

Κι Άλλο Θα Ψάξω, Θα Σε Βρω

Ότι Χρειαστεί Θα Κάνω,

Χωρίς Εσένα Δε Μπορώ…

Ούτε, Και Να Πεθάνω..!!

«ΕΙΣΑΙ»

Είσαι το Φως, Είσαι η Ελπίδα,

Μες το Σκοτάδι, η Ηλιαχτίδα.

Είσαι η Χαρά, Είσαι η Λύπη,

Λείπεις κι ο Κόσμος, όλος μου λείπει.

Είσαι το Γέλιο, Είσαι το Κλάμα,

Και Κωμωδία μου Είσαι, και Δράμα.

Είσαι το Άχρωμο, Είσαι το Χρώμα,

Είσαι ο Χώρος, Χρόνος κι Ακόμα,

Είσαι το Ύψος, Είσαι το Βάθος,

Είσαι το Μήκος, Είσαι το Πλάτος.

Είσαι η Δύση, η Ανατολή,

Είσαι το Δάκρυ, και το Φιλί.

Είσαι στη Σκέψη, Είσαι στο Αίμα,

Είσαι Αλήθεια, Είσαι και Ψέμα.

Είσαι το Σκίρτημα, της Πρώτης Νιότης,

Αιθέριο Έλαιον, της Ανθρωπότης.

Είσαι Ένας Άγγελος, που Ξεχωρίζεις

Από τον Άνθρωπο, Εσύ Μυρίζεις.

Είσαι το Τέλος μου, Είσαι η Αρχή μου

Είσαι ο Θάνατος, Είσαι η Ψυχή μου.

Είσαι το Χθες, Είσαι το Τώρα,

Θα ‘Σαι το Αύριο, και Κάθε Ώρα.

Είσαι το Έλα, Είσαι το Φεύγα,

Είσαι το Άλφα, Και το Ωμέγα.!

Είσαι Κοντά Μου, Είσαι Μακριά Μου,

Είσαι Το Όνειρο...

Στα Όνειρά Μου..!!

«Ο ΙΟΥΛΗΣ ΜΗΝΑΣ ΚΑΙΕΙ.»

Οι ζέστες μας κουράσανε

Καυτός ο Ιούλης Μήνας,

Οι Δήμοι όλοι αδειάσανε

Και τούτος, της Αθήνας.

Μικροί μεγάλοι τρέχουνε

Με όποιο μέσον έχουν,

Κάποιοι απ’ «όλα»… απέχουνε

Καίγονται, δεν αντέχουν.!

Οι θάλασσες γιομίσανε

Με Πλάσματα Αιθέρια,

Οι τόποι Ομορφίσανε

Καλλίγραμμες, Αστέρια.

Κορμιά φιδίσια «ψήνονται»

Στου Ήλιου τις ακτίνες,

Γυμνόστηθες αφήνονται

Παραληρώ, μ’ Εκείνες.!

Ο Νους Τρέχει Την Όραση

Βαθύτερα... Ακόμα,

Παράδεισος Και Κόλαση…

Μια Αγκαλιά, Ένα Σώμα..!!

«ΓΛΥΚΙΑ ΩΔΗ, ΣΤΟ ΘΗΛΥΚΟ»

Τραγούδησα τον Έρωτα, με θέρμη και με πάθος,

Και ήμουνα και έμεινα, παιδάκι κατά βάθος.

Τραγούδησα τις όμορφες, τις «ψευτοκουλτουριάρες»,

Τις χήρες τις «χαιράμενες», τις σέξι, τις ναζιάρες.

Τραγούδησα τα μάτια τους, το χρώμα των μαλλιών τους,

Τραγούδησα το γέλιο τους, τη γλύκα των χειλιών τους.

Τραγούδησα το στήθος τους, το σφριγηλό τους μπούστο,

Τις γάμπες τους τα πισινά, κι εκείνα… έχουν γούστο.

Τραγούδησα τα χέρια τους, χεράκια ζηλεμένα,

Που με σφιχταγκαλιάζουνε, κι οι δυο, γινόμαστε ένα.

Τραγούδησα Τη Μέση Τους, Τον Αφαλό,

Πιο Κάτω.!

Εκεί «Γλυκοτραγούδησα», Την «Καιομένη» Βάτο.

Τραγούδησα Ερωτεύτηκα, Και Τραγουδώ Ως Τώρα,

Αγάπησα Αγαπήθηκα…

Κι Η Αγάπη -Λένε-, «Ψώρα»..!!

Λογοτεχνικό περιβόλι!