Τι με κράτησε και δεν αυτοκτόνησα...

- 8:57 μ.μ.

" Σοκαριστική μαρτυρία: "Βιαζόμουν επί 15 μήνες από τους απαγωγείς μου" …

Τις μαρτυρικές στιγμές που έζησε πριν από μερικά χρόνια, όταν πέρασε 15 μήνες στα χέρια Σομαλών απαγωγέων μαζί με τον φωτογράφο σύντροφό της, περιέγραψε σε πρόσφατη συνέντευξή της η Αμάντα Λίνταουτ.

Η Καναδή δημοσιογράφος είχε πέσει θύμα απαγωγής στη Σομαλία όταν ήταν μόλις 26 ετών, και είχε ταξιδέψει στο Μογκαντίσου εν μέσω πολιτικών αναταραχών για λόγους εργασίας, συνοδευόμενη από τον 36χρονο Αυστραλο Νάιτζελ Μπρέναν, με τον οποίο διατηρούσε σχέση.

Στις 23 Αυγούστου του 2008, όταν το ζευγάρι βρισκόταν μόλις τρεις μέρες στη Σομαλία, σπείρα εγκληματιών τους απήγαγε και στη συνέχεια κάλεσε τους δικούς τους, ζητώντας λύτρα ύψους 1,5 εκατομμυρίου δολαρίων για τον καθένα τους.

Για τους 15 μήνες που ακολούθησαν, η Καναδή και ο Αυστραλός υπέστησαν δεκάδες βασανιστήρια και ταπεινώσεις, ζώντας σε ένα συνεχές καθεστώς λιμοκτονίας. Η κοπέλα μάλιστα είχε έναν επιπλέον λόγο να οδηγηθεί στην απόγνωση, αφού οι απαγωγείς της τη βίαζαν σχεδόν καθημερινά, μέχρι την απελευθέρωσή της.

Σήμερα, εννέα χρόνια και δύο μήνες μετά από το τέλος του εφιάλτη και την φυλάκιση των απαγωγέων της, η Λίνταουτ μίλησε στο Channel Seven της Αυστραλίας για όσα έζησε τότε, και την είχαν οδηγήσει στο χείλος της αυτοκτονίας, αποκαλύπτοντας τελικά τι ήταν εκείνο που την έκανε να κρατηθεί στη ζωή.

«Είχαν περάσει 13 μήνες από τότε που με είχαν πιάσει και ήμουν στο χείλος του να πάρω την απόφαση να αυτοκτονήσω. Ένα πρωί, καθώς ανέτειλε ο ήλιος, μια ανεπαίσθητη κίνηση τράβηξε το βλέμμα μου.

Στο παράθυρο του κελιού μου είδα ένα μικρό πουλί να χοροπηδάει στις ακτίνες του ήλιου. Πάντα πίστευα στους οιωνούς και αυτό ήταν ένα σημάδι που μου έλεγε να συνεχίσω να ελπίζω.

Εκείνο το πουλί ήταν ένας αγγελιοφόρος.

Η επιθυμία να βάλω τέλος στη ζωή μου εξαφανίστηκε από τότε και δεν επέστρεψε ποτέ.

Ένα εκπληκτικό συναίσθημα με πλημμύρισε απ' άκρη σ' άκρη: ήταν η βούληση να επιβιώσω πάση θυσία. Θα αποκτούσα ξανά την ελευθερία μου και θα έβλεπα ξανά την οικογένειά μου»,

αναφέρει η Καναδή στη συνέντευξή της.

Η Λίνταουτ και ο Μπρέναν μετακινούνταν αδιάκοπα από τους απαγωγείς τους, προκειμένου να μην εντοπιστούν στη Σομαλία. Ελπίζοντας σε μια ευνοϊκότερη μεταχείριση από τους απαγωγείς τους, υποκρίθηκαν ότι ήθελαν να ασπαστούν το Ισλάμ, ωστόσο η απάνθρωπη στάση της συμμορίας δεν άλλαξε ούτε μετά από αυτήν την εξέλιξη.

Εκτός από τους καθημερινούς ξυλοδαρμούς και την πείνα, η 26χρονη τότε γυναίκα κακοποιούνταν τακτικά σεξουαλικά από διάφορα μέλη της σπείρας.

Οι βιασμοί μάλιστα έγιναν σχεδόν καθημερινοί μετά την αποτυχημένη απόπειρα του ζευγαριού να αποδράσει, τον πέμπτο μήνα της αιχμαλωσίας τους. «Μετά από αυτό με κρατούσαν σε ένα σκοτεινό βρώμικο κελί και οι βιασμοί μου αυξήθηκαν κατακόρυφα σε συχνότητα. Αυτή ήταν η τιμωρία μου», αναφέρει στη συνέντευξή της η δημοσιογράφος.