Ας γίνουμε οι εραστές της ζωής αναζητώντας την αληθινή ΕΥΤΥΧΙΑ! Της Ρένας Γ. Τζωράκη©

Όλοι μας αναζητάμε την ευτυχία, όλοι μας!
Δεν γνωρίζω κανέναν άνθρωπο, που να αναζητά συνειδητά την μιζέρια, την κατάθλιψη, τον πνευματικό μαρασμό και τελικά τον  θάνατο.
Κι όμως την ευτυχία την αναζητάμε με λάθος τρόπο…
Γίναμε αναζητητές της ευτυχίας στο εφήμερο,  στο υλικό,
το γήινο, το παροδικό και το φθαρτό.

Η Ευτυχία είναι κρυμμένη στην απλότητα και στην αλήθεια!
Είναι κρυμμένη στο Φως και όχι στο σκοτάδι.

Η Ευτυχία βρίσκεται   στο Αιώνιο,  το Αθάνατο,  το άφθαρτο, το αληθινά πνευματικό!
Στα απλά πράγματα είναι κρυμμένη η ευτυχία και είναι δωρεάν!
Είναι στην φύση, σε ένα λουλούδι, στην θάλασσα, στον ουρανό, στο απέραντο γαλάζιο…
Είναι μέσα στην προσευχή μιας συντριμμένης, ταπεινής  και  με  ειλικρίνεια καρδιά, που ζητά την Ουράνια πληρότητα και Αγάπη!

Η ευτυχία είναι στο βλέμμα του κάθε Ανθρώπου  από μια καρδιά γεμάτη καλοσύνη, αγάπη  και ευγένεια!

Ευτυχία είναι :

Όταν είσαι επιεικής με τους άλλους και τους νιώθεις δικούς σου.
Τους κατανοείς, μπαίνεις στη θέση τους, τους συμβουλεύεις με αγάπη και αληθινό αλτρουισμό και τους βοηθάς να ξεφύγουν από το αδιέξοδο που βρίσκονται, χωρίς να σε παρασέρνουν στον αρνητικό στρόβιλο, που βρίσκονται…

Όταν έχεις φίλους , παρά εχθρούς.

Όταν αγαπάς, όταν ειρηνεύεις και δεν φιλονικείς…

Όταν χαίρεσαι την ύπαρξη των άλλων ανθρώπων και τη δική σου.

Αυτό είναι ευτυχία.

Όταν μπαίνεις στη θέση των άλλων σκεπτόμενος τις αδυναμίες σου, τότε από κανέναν δε νομίζεις πως είσαι καλύτερος.

Είναι ελευθερία, είναι ζωή! Και νιώθεις ότι χωράς σε όλο τον κόσμο!

Πετάς...

Ενώ όταν πιστεύεις ότι υπερέχεις , -ότι όλο οι άλλοι φταίνε τότε δε χωράς πουθενά.

Τότε όλα γίνονται στενά, σκοτεινά, ένα τείχος που σε οδηγεί στο ΠΟΥΘΕΝΑ!

Ευτυχία  είναι  η προσφορά, το δόσιμο , η άνευ όρων ΑΓΑΠΗ.
Να δίνεις ζωή όπου και αν πηγαίνεις, ότι και αν κάνεις.

Να θυμίζεις στους γύρω σου  να έχουν πίστη και εμπιστοσύνη στο Θεό, και πως μέσα στην αδυναμία τους είναι δυνατοί με το Θεό,
 γιατί ο Θεός  , δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα Ισχύος, Ανδρείας και Σωφρονισμού…

Ευτυχία είναι να
χαμογελάς στους συνανθρώπους, να τους καταλαβαίνεις, να μοιράζεσαι τον πόνο τους.

Είναι μαγικό να μαθαίνεις τους γύρω σου, είναι μεθυστικό!

‘Ενας από τους ειδεχθείς εχθρούς της Ευτυχίας είναι η πλάνη .

Η πλάνη του «εγώ», του «εμένα»  , « για εμένα»

του «θα γίνω», του «δεν έχω»…

Πρέπει να κατανοήσουμε, πως  τίποτα δεν μου ανήκει.

Απλά επιλέγω να μείνω κοντά σε αυτούς που αγαπώ.

Έτσι όπως είναι, χωρίς να τους αλλάξω...
Τους σέβομαι, τους αγαπώ, τους εκτιμώ ακριβώς όπως είναι!

Μακάρι να με αγαπούν κι εκείνοι, όπως και γω τους ΑΓΑΠΩ!

Γιατί τα αισθήματα, είναι όπως η ενέργεια: Πάνε κατά ζεύγη.

Δυναμώνουν, γιγαντώνονται με την «φυσική» αληθινή ένωση.

Και εκεί δεν θέλεις τίποτα να ζητήσεις πια από την ίδια τη ζωή.

Αυτή που σου δόθηκε και που δεν σου ανήκει.

Αυτή που ζεις για να λατρέψεις το ταξίδι και, αν καταφέρεις,

να γεννήσεις και άλλους ταξιδιώτες....

Έτσι το μονοπάτι της ζωής γίνεται δρόμος,
ο δρόμος πέλαγος,

και…η  αληθινή ΖΩΗ  είναι ΑΙΩΝΙΑ!

Η μουσική της ψυχής μεταφέρει την αιώνια μελωδία.

Δεν χάνεται, δεν επηρεάζεται, δεν μετατρέπεται

γιατί είναι από την ψυχή και είναι αληθινή.

Έτσι ο καθένας μας ξεχωρίζει

από τις νότες, και από τον τόνο.

Κι όταν εναρμονιστούν δύο μελωδίες, τότε η μαγεία βιώνεται χωρίς προγραμματισμό, ανεπηρέαστη.

Και τότε βλέπεις καθαρά,

δίχως ζήλεια

δίχως υστεροβουλία,
δίχως κριτική,

δίχως την ανάγκη της επιβολής

και δίχως την ανάγκη της προβολής.

Κι είναι όμορφο να κλαις…

Από  λεπτή συγκίνηση,

από χαρά,
από πόνο,
όλα είναι συναισθήματα,
που τα αποδεχόμαστε ακριβώς όπως είναι
και ξέρουμε πως δεν είναι ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ!...

Όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε   πως  η Ευτυχία ,
είναι συνυφασμένη με την απλότητα!

Όταν ξαπλώνουμε στα βότσαλα και τα χαϊδεύουμε με τα δάχτυλά μας
 ή που στεκόμαστε πίσω από το παγωμένο τζάμι, πίνοντας ένα ζεστό  ρόφημα και κοιτάζοντας τα φωτάκια στο απέναντι μπαλκόνι.
Το νιώθουμε, τότε, πραγματικά, πως το πραγματικό μυστικό της ευτυχίας, βρίσκεται στο γνήσιο ενδιαφέρον που δείχνουμε στις λεπτομέρειες της καθημερινότητας.
Στο πώς μυρίζει το κεφάλι του παιδιού μας και στους σκληρούς κόμπους στα δάχτυλα του συντρόφου μας…

Το παρακάτω ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη το περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο  που βρίσκεται η ΕΥΤΥΧΙΑ:

«Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα

και με τα πιο μικρά..

Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.

Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.

Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.

Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.

Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.

Πολύ…

Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.

Πολύ…

Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς.

Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.

Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.

Που μπορώ και κλαίω ακόμα.

Και που τραγουδάω… μερικές φορές…

Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.

Και ευωδιές που με γοητεύουν…»

Ας ερωτευθούμε λοιπόν από την αρχή  τη ζωή,
 ας έχουμε θάρρος.

Ας προχωράμε μπροστά με θάρρος και πίστη!
Ας ευτυχίσουμε με τα απλά τα καθημερινά και που δεν είναι δεδομένα!

Καλή συνέχεια στην ημέρα σας!
Ρένα Γ. Τζωράκη©.

Λογοτεχνικό περιβόλι!