ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ
Τα σώματα των ποιητών
Αγάλματα ασάλευτα σε κρύπτες
Τρόποι συντήρησης
Της μοναξιάς το ψύχος
Το μελιχρό φως
Η σκόνη των βιβλίων
Μούσα η έμπνευση
Ανάσα τους οι λέξεις
Μελίσσια άοκνα οι σκέψεις
Με μέλι λόγων τρέφονται
Και μέλι πάλι αποδίδουν
Η πέννα γρατζουνάει
Την καρδιά τους
Το αίμα τρέχει
Μελάνι γίνεται κι εξιστορεί
Πάθη μιας θάλασσας πολύφωνης
Που μέσα τους ριγεί
Η ποίηση μια στάση ελευθερίας
Κάποτε κάποιοι αλίμονο υποκύπτουν
Πνίγονται μες σ’ αυτή την ίδια
θάλασσα
Ο πόνος τους μασίφ
Δεμένος στο σκοινί της αγωνίας
Ποια έξοδος;
Τα ποιήματά τους γίνονται κραυγές
Στον ουρανό ανεμίζουν
Πένθιμη υπόκρουση
Μιας στωικής υποχώρησης.
0 Σχόλια