Μάιος ο μήνας της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ και της άνθισης!

Ο   Μάιος είναι ο τελευταίος  και ωραιότερος  μήνας  της Άνοιξης!

Είναι ο  μήνας της αναγέννησης, της ανθοφορίας, της  βλάστησης,
και συμβολίζει τον ερχομό του καινούργιου, του νέου ξεκινήματος…
Η ίδια η  φύση μας θυμίζει με την ομορφιά των χρωμάτων της το μεγαλείο της.
Λουλούδια σε όλα τα χρώματα ανθίζουν τον μήνα αυτό και οι μυρωδιές των αρωμάτων τους κατακλύζουν την ύπαιθρο.

Η πρώτη μέρα του Μαΐου είναι μέρα γιορτής των λουλουδιών για την Ευρώπη και άλλες χώρες.

Τη γιορτάζουμε μαζεύοντας λουλούδια από τα χωράφια και φτιάχνοντας στεφάνια από πολύχρωμα λουλούδια, που τα κρεμάμε στις εξώπορτες των σπιτιών μας.

Η γιορτή αυτή έχει την προέλευση της από τα αρχαία Αδώνεια, σειρά γιορτών που γίνονται για να τιμηθεί η αναγέννηση της φύσης.
Ο Μάιος, πήρε  το όνομά του , από τη ρωμαϊκή θεότητα Μάγια,
που όμως προέρχεται από την ελληνική λέξη Μαία (τροφός),

τη μάνα της Γης, που τρέφει τον άνθρωπο και την Κυβέλη, που ανάθρεψε τον Ερμή.
 Τόσο οι Αρχαίοι Έλληνες όσο και οι Ρωμαίοι, την άνοιξη την υποδέχονταν με ειδικές τελετές. Ειδικές τελετές γινόντουσαν ακόμα και στα χρόνια του Βυζαντίου παρουσία του Αυτοκράτορα. 
Τα «Θαργήλια» γιόρταζαν οι Αρχαίοι Έλληνες που ήταν κατ’ εξοχήν αγροτική γιορτή, αφιερωμένη στη δίδυμη θεότητα Άρτεμις – Απόλλωνα. Πρόσφεραν στους Θεούς καρπούς που ακόμη δεν είχαν ωριμάσει αφού η τελετή γινόταν πριν το θέρος και το αλώνισμα. Με αυτούς τους καρπούς έφτιαχναν ένα είδος ψωμιού τον «Θάργηλο άρτο» σαν δείγμα ευγνωμοσύνης προς τους θεούς. Τα «Ροσύλλια» ήταν οι πιο γνωστές γιορτές των Ρωμαίων αλλά και τα Φλωράλια» που γίνονταν στις αρχές του Μάη και ήταν μια γιορτή αφιερωμένη στη ρωμαϊκή θεότητα Φλώρα που χάριζε στη φύση τη βλάστηση. Οι γιορτές της άνοιξης σε όποιον πολιτισμό και αν τις συναντήσουμε συνοδεύονται από μεγάλη δόση ευφορίας, τραγουδιών, λουλουδιών και συμβολίζουν το νέο ξεκίνημα της ζωής που αρχίζει με την βλάστηση. Το Μαγιάτικο στεφάνι που οι νοικοκυρές συνηθίζουν να κρεμάνε μέχρι και σήμερα έξω από την πόρτα τους , είχε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Την αναγέννηση της φύσης και άρα της ευφορίας του σπιτιού. Το κάθε λουλούδι που στόλιζε το στεφάνι είχε μια ιδιαίτερη σημασία. Έτσι λοιπόν η ελιά και το αγιόκλημα συμβόλιζε την ευτυχία, την αγάπη και την σοφία, τα στάχια συμβόλιζαν την αφθονία, η λυγαριά την προστασία του γάμου και της αγνότητας, και φυσικά το σκόρδο που δεν έλλειπε από κανένα μαγιάτικο στεφάνι και το έβαζαν για την απομάκρυνση του «κακού».
 Ένα έθιμο που συναντάμε είναι το «πήδημα της φωτιάς» που γίνεται την παραμονή της πρωτομαγιάς σαν συμβολική πράξη για να φύγει ο χειμώνας και να έρθει η άνοιξη. Πάντως από την αρχαιότητα ακόμα ο Μάιος ήταν ένας μήνας αμφιλεγόμενος. Και αυτό γιατί διάφορες δεισιδαιμονίες συνδύαζαν τον μήνα Μάιο με μάγισσες και ξόρκια και πίστευαν ότι τα μάγια αυτού του μήνα ήταν ιδιαίτερα ισχυρά. «Το Μάη εγεννήθηκα και μάγια δε φοβούμαι» λέει ο λαός μας. Ακόμα, στα Ρωμαϊκά χρόνια ο Μάιος ήταν ο μήνας των νεκρών. Τα «Λεμούρια» ήταν μια γιορτή που έκαναν προς τιμή τους. Οι βροχές του Μαΐου είναι καταστροφικές για τους αγρότες. «Στο κακορίζικο χωριό το Μάη ρίχνει το νερό». «Στον καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει.». Στην Κέρκυρα απέφευγαν να κάνουν γάμους τον Μάιο. «Ο γάμος ο μαγιάτικος πολλά κακά αποδίδει». Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι μέσα στον Μάιο έχουμε μια από τις πιο μεγάλες θρησκευτικές γιορτές. Των Αγίων Κωνσταντίνων και της Ελένης. Θα πρέπει να πούμε ότι ανήμερα της γιορτής αναβιώνεται το έθιμο των «Αναστενάρηδων» που το πρωτοσυναντάμε στη Θράκη. Σήμερα το συναντάμε έντονα στο χωριό Μαυρολεύκη της Δράμας. Οι «Αναστενάρηδες» ξεκινούν την προετοιμασία τους την παραμονή της γιορτής στο «κονάκι» με έναν έντονο ρυθμό από δύο παραδοσιακά όργανα τη Θρακιώτικη λύρα και το νταούλι. Το «κονάκι» είναι ο χώρος που φυλάσσονται οι εικόνες των Αγίων. Η πυροβασία δηλαδή το βάδισμα πάνω σε πυρακτωμένα κάρβουνα ξεκινάει την επόμενη μέρα όπου κρατώντας τα «αμανέτια» (πολύχρωμα μαντήλια), πιστεύουν ότι παίρνουν δύναμη.
 Στα πέλματα των αναστενάρηδων αυτό που προκαλεί πραγματικά έκπληξη είναι ότι δεν παρατηρούνται εγκαύματα .
Το πραγματικά αξιοπερίεργο αυτό γεγονός αποδίδεται μέχρι στιγμής σε κάποιον χημισμό που όμως ακόμα για την επιστήμη παραμένει άγνωστος!
Με έθιμα, τελετές ή δοξασίες το σίγουρο είναι ότι ο Μάιος είναι ο μήνας της Άνοιξης!
 Τα στεφάνια που θα μείνουν κρεμασμένα στα μπαλκόνια ή στις εξώπορτες των σπιτιών μας θα μας θυμίζουν τη γέννηση της φύσης!
 

Λίγα λόγια για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι:

Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συνδέεται με την ανθρώπινη χαρά για την άνοιξη και τη βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι το μαγιάτικο στεφάνι που φτιάχνεται από διάφορα άνθη και καρπούς και κρεμιέται στην πόρτα των σπιτιών.

Το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει στη σημερινή εποχή τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί λόγω του τρόπου ζωής των σύγχρονων πόλεων.

Στα μέρη της Μικράς Ασίας, σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά. Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών ως του Αϊ – Γιαννιού του Θεριστή και τότε, το καίγανε στις φωτιές του αγίου.

Μαγιάτικο στεφάνι από την Αρχαιότητα:

Η ανθοφορία της φύσης ταυτίζεται με ένα έθιμο που «κατάγεται» από τα Ανθεστήρια και παραμένει σχεδόν αναλλοίωτο ως σήμερα

Χρονολογικά τελευταίος μήνας της άνοιξης ο Μάιος, είναι όμως εκείνος ο μήνας που έχει ταυτιστεί με την καρποφορία και την ανθοφορία της φύσης. Ο καιρός γίνεται όλο και πιο καλοκαιρινός, με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει και τις ανοιξιάτικες μυρωδιές από τα άνθη των δένδρων και των λουλουδιών να μεθούν την ατμόσφαιρα.

Γι' αυτό και το πλέον παραδοσιακό αλλά και τυπικό έθιμο της πρώτης ημέρας του μήνα είναι το μαγιάτικο στεφάνι. Την Πρωτομαγιά το βρίσκουμε σε κάθε ελληνικό σπίτι, κρεμασμένο στο μπαλκόνι ή στην εξώπορτα, σε όλη τη χώρα. Οι ρίζες του προέρχονται από την Αρχαιότητα, καθώς στην ιερή πομπή των Ανθεστηρίων οι Αθηναίοι βάδιζαν προς τον ναό του Παρθενώνα κρατώντας κάνιστρα με άνθη. Εκτός όμως από τη λατρευτική πομπή, κατά τη διάρκεια των Θαργηλίων - εορτή για τον Θαργηλιώνα, μήνα αντίστοιχο με τον Μάιο - σχημάτιζαν λατρευτική πομπή προς τιμήν του Ήλιου και των Ωρών, δηλαδή των εποχών που συντελούσαν στην ωρίμανση των καρπών. Παράλληλα γιόρταζαν και την επιστροφή της Περσεφόνης από τον Αδη, σημάδι ότι ανθίζει ξανά η φύση, μιας και η μητέρα της, η Δήμητρα - θεά της γονιμότητας και της γης - χαιρόταν, με αποτέλεσμα την καλοκαιρία και την αναγέννηση της φύσης.

Σε αυτή την πομπή οι πιστοί κρατούσαν ένα πράσινο κλαδί ελιάς και επάνω σε αυτό κρεμούσαν καρπούς όπως σύκα αλλά και μικρά φλασκιά με κρασί, λάδι και μέλι.

Στα μέρη της Μικράς Ασίας, σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά. Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών ως του Αϊ – Γιαννιού του Θεριστή και τότε, το καίγανε στις φωτιές του αγίου.

Στη Γερμανία και τις σκανδιναβικές χώρες, η νύχτα της 30ης Απριλίου προς την 1η Μαΐου είναι γνωστή ως Βαλπουργία Νύχτα και οι εορτασμοί που λαμβάνουν χώρα είναι προς τιμήν της Αγίας Βαλπούργας των Σαξώνων, που αγιοποιήθηκε την πρωτομαγιά. Ωστόσο κι εκεί συνηθίζουν να τιμούν την άνοιξη με υπαίθριες εορταστικές φωτιές και το μάζεμα άνθεων την αυγή, για το στολισμό των σπιτιών τους. Σε μερικά χωριά της Γερμανίας τοποθετούν ένα κλαδί στολισμένο με ταινίες στην κεντρική πλατεία και γύρω του στήνονται ξέφρενοι χοροί. Στη συνέχεια εκλέγουν το πιο όμορφο κορίτσι του χωριού, την ονομάζουν Βασίλισσα του Μαΐου και της φοράνε κάτασπρο φόρεμα και στεφάνι από λουλούδια στο κεφάλι. Ένα ιδανικό σύμβολο της σφριγηλότητας, της γονιμότητας και της νεότητας της ανοιξιάτικης γης.

Στη Σουηδία, την Πρωτομαγιά οι χωρικοί μαζεύουν πράσινα κλαδιά με τα οποία στολίζουν τα σπίτια τους, ενώ παράλληλα τραγουδούν τραγούδια που μιλούν για ευφορία, χαρά και ευτυχία.

Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε «ανοιχτομάτη» και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός.

Στην Αγιάσο της Λέσβου, φτιάχνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα «δαιμοναριά», άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί.

Στη Σέριφο, από το βράδυ της παραμονής, κρεμούν στην πόρτα ένα στεφάνι από λουλούδια τσουκνίδες, κριθάρι και σκόρδο.

Το Μαγιόξυλο

Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, σκεπασμένο με κίτρινες μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά.

Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, τραγουδώντας το Μάη.

Kι αν είναι με τον ορισμό, να πούμε και το Mάη.

Mπρε μπήκε ο Mάης, μπρε μπήκε ο Mάης, μπρε μπήκε ο Mάης ο μήνας,

ο Mάης με τα τριαντάφυλλα κι ο Aπρίλης με τα ρόδα.

Aπρίλη, Aπρίλη αφόρετε, Mάη του κανακάρη,

π όλο τον κόσμο γιόμισες απ άνθια και λουλούδια.

Λουλούδισε, λουλούδισε, λουλούδισέ μου κόρη,

να πάη να δώση το φιλί, πριν βρέξη πριν χιονίση,

πριν κατεβάση ο ουρανός και σύρουν τα ποτάμια…

Στο Βόλο, παιδί που ενσάρκωνε το Μάη, στολισμένο με λουλούδια, συνοδευόταν στην περιπλάνησή του στους δρόμους από χορό προσωπιδοφόρων που τραγουδούσε μαγιάτικα τραγούδια,  τη Ναύπακτο και την Αγόριανη όπου το παιδί συνόδευαν γέροι φουστανελάδες.

Ζαγόρι Ηπείρου

Έχουμε τον «Ζαφείρη», ένα παιδί που προσποιούνταν το νεκρό ξαπλωμένο στο χλωρό χορτάρι για να το ράνουν με λουλούδια τα νεαρά κορίτσια μέχρι ότου το καλέσουν να αναστηθεί και να τρέξουν όλοι μαζί τραγουδώντας στα χωράφια.

Καστανιά Στυμφαλίας:

Το «Φουσκοδέντρι»,  αναγόμενα όλα στα Αδώνια των αρχαίων.

Στα Μεσόγεια, το μαγιάτικο στεφάνι κρεμιόταν στα βαρέλια με το κρασί.

Στην Πάργα τα παιδιά στεφανωμένα με λουλούδια και κρατώντας μεγάλα κλαδιά με άνθη πορτοκαλιάς ή νερατζιάς, τραγουδούσαν από σπίτι σε σπίτι το Μάη.

Στη Λήμνο συνήθιζαν να κυλιούνται τη μέρα αυτή στο χορτάρι για να πάρουν τη δροσιά του.

Το Πήδημα της φωτιάς

Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.

Τα νέα παιδιά, αφού βρέξουν τα μαλλιά και τα ρούχα τους, πηδούν πάνω από τις φωτιές σαν μία συμβολική πράξη που αποσκοπεί στο να διώξει τον χειμώνα και την αρρώστια. Στην συνέχεια όλοι παίρνουν έναν δαυλό από φωτιά και την πηγαίνουν στο σπίτι τους για να φύγουν όλα τα κακά.

Στα Κλήδονα, την παραμονή της πρωτομαγιάς τα κορίτσια του χωριού μαζεύουν κλύδωνα (είδος λουλουδιού) και άλλα λουλούδια και τα βάζουν μέσα σε μια στάμνα. Στη συνέχεια, κάνουν το γύρο του χωριού κρατώντας την και τραγουδώντας. Έπειτα, μαζεύονται στην πλατεία του χωριού και χορεύουν γύρω από την καλύβα, την οποία έφτιαξαν την ίδια ημέρα τα αγόρια του χωριού. Όταν τελειώσουν το χορό, κρύβουν τη στάμνα με τα λουλούδια από τα αγόρια και εκείνα ψάχνουν να τη βρουν. Το επόμενο βράδυ, τα κορίτσια με τη στάμνα γεμάτη λουλούδια γυρίζουν στους δρόμους του χωριού τραγουδώντας για τελευταία φορά σήμερα. Τέλος, μαζεύονται στην πλατεία όπου φανερώνουν τη στάμνα και βγάζουν από μέσα τα λουλούδια, ευχόμενες για την καλή τους τύχη. Στη συνέχεια, θα κάψουν την καλύβα και γύρω από αυτή θα στηθεί χορός από τα κορίτσια και τα αγόρια.

Εύβοια

Στο Αρτεμίσιο, από τα χαράματα της Πρωτομαγιάς, ντύνουν έναν άνθρωπο του χωριού «πιπεριά». Τον βάζουν σε όλο το σώμα του φτέρες, τόσες πολλές που τον σκεπάζουν ολόκληρο. Τον κρεμάνε και ένα κουδούνι και ξεκινάει. Μαζί του ακολουθεί κι ένας άλλος συγχωριανός, που βαστάει ένα τσαπί, ακουμπισμένο στην πλάτη του. Αυτός είναι ο «γεωργός». Πίσω τους ακολουθούν και άλλοι και είναι μια μεγάλη ομάδα. Μπροστά ο «πιπεριάς» με το «γεωργό» και πίσω οι άλλοι, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι σε όλο το χωριό και τραγουδάνε:

«Πιπεριά γλυκιά ροδιά

γλήγορα στον Αη-Λια

κι Αη-Λιάς στον ουρανό

για να βρέξει θιος νερό

για τα στάρια, για τα κθάρια

για τ’ φτωχού τα παρασπόρια

κάθε στάχυ και πινάκι

και χειρόβολο δεμάτι

Γούρνες γούρνες το κρασί

αυλάκια αυλάκια το νερό

κι ο γιωργός με το τσαπί

να στουμών’ καλά τη γη»

Μόλις λένε το τραγούδι, ο νοικοκύρης του σπιτιού τους ραντίζει με νερό. Ο «γεωργός» τότε με το τσαπί βαράει δύο τσαπιές στο χώμα έξω από το σπίτι. Ο νοικοκύρης ύστερα τους φίλευε και φεύγουν. Με τα χρήματα που θα μαζέψουν κάνουν γλέντι το μεσημέρι στην πλατεία του χωριού και μαζεύονται όλοι οι χωριανοί για να φάνε και να πιούνε.

Στις Ροβιές επίσης υπάρχει το έθιμο, μόνο που εκεί ο «πιπεριάς» φοράει κι αδιάβροχο, γιατί τον καταβρέχουν με τις μάνικες. και τον «πιπεριά» τον ακολουθεί και ο πρόεδρος του χωριού. Εκτός από φτέρες, τον σκεπάζουν με στάρια, κριθάρια και κλωνάρια από φοινικιές. Τον φοράνε πολλά κουδούνια και το σχοινί που τα δένουν είναι αρκετά μακρύ, για να τον τραβάνε όσοι τον ακολουθούν. Το τραγούδι που τραγουδούν είναι:

«Πιπεριά πιπεριά

πιπεριά στον Αη-Λια

και ο Αη-Λιάς στον Ουρανό

για να ρίξ’ ο θιός νερό

για τα στάρια, για κθάρια

του θεού τα παραγάδια

κι ο Ψαρός με το τσαπί

να χαλάει την αυλή»

Το ίδιο έθιμο υπάρχει και στην Ιστιαία, αλλά εκεί «πιπεριά» ντύνεται μια γυναίκα και μάλιστα λυγερόκορμη. Το τραγούδι που λένε μοιάζει με του Αρτεμισίου, με τη διαφορά ότι δεν ακούγονται οι στίχοι «κάθε στάχυ και πινάκι / και χειρόβολο δεμάτι», ενώ οι δύο τελευταίοι στίχοι είναι «πιπερός με το τσαπί / να στομώσει το νερό».

Μέγαρα

Οι αρραβωνιασμένες νέες, ντυμένες με την παραδοσιακή νυφική ενδυμασία, τα «κατιφένια» προσφέρουν στη μητέρα του αρραβωνιαστικού τους ένα στεφάνι με λουλούδια σε ένδειξη σεβασμού. Το στεφάνι αυτό αποκαλείται «Μάης». Μαζί με το στεφάνι προσφέρουν μια στολισμένη κουλούρα ψωμιού, κόκκινα αυγά και κουλούρια του Μάη. Παλιότερα στο φτιάξιμο του στεφανιού βοηθούσαν την νύφη τραγουδώντας και οι φιλενάδες, ενώ τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια υπάρχουν γυναίκες που ασχολούνται ειδικά με την κατασκευή του στεφανιού. Όταν λοιπόν ετοιμαστεί το στεφάνι, η μέλλουσα νύφη μαζί με τις φίλες της το μετέφεραν στο σπίτι του γαμπρού. Οι κοπέλες συνοδεύονταν υποχρεωτικά από ένα αγόρι προεφηβικής ηλικίας ο οποίος κρατά ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και θα το παραδώσει στο πεθερό της νύμφης. Στη επιστροφή αυτής της πομπής, ο γαμπρός στέλνει και αυτός πλούσια δώρα στο σπίτι της νύμφης, χωρίς όμως στεφάνι.

Παρόμοιο έθιμο υπάρχει και στη  Σκόπελο.
 Η νύμφη χαρίζει ένα στεφάνι από λουλούδια στη πεθερά. Το στεφάνι πρέπει να έχει οπωσδήποτε μια μεγάλη κορδέλα, που την δένουν φιόγκο και στερεώνουν επάνω του ένα χρυσό νόμισμα, το πρώτο χρόνο.  Συνοδεύεται με καλαθάκι γεμάτο κουλουράκια και την απαραίτητη κανάτα, που περιέχει γάλα και καφέ.

Διαβάστε σήμερα:

Η καλημέρα σήμερα 1^η Μαίου 2019, με όμορφες σκέψεις από το Λογοτεχνικό περιβόλι της Ρένας Γ. Τζωράκη©.

https://logotexnikoperiboli.blogspot.com/2019/04/1-2019_30.html

Καλό και ευλογημένο μήνα και διαγράψτε τους μαύρους κύκλους από τη ζωή σας!

https://logotexnikoperiboli.blogspot.com/2019/03/blog-post.html

 

Δώστε τις πιο εγκάρδιες ευχές σε όλους τους αγαπημένους σας φίλους και φίλες με αφορμή τον μήνα , που μπήκε…
Επιμελείται και παρουσιάζει η Ρένα Τζωράκη από το Λογοτεχνικό περιβόλι.

http://logotexnikoperiboli.blogspot.gr/2016/12/blog-post_1.html

Καλωσορίζουμε τον Μάιο τον ωραιότερο μήνα της ΆΝΟΙΞΗΣ, με Υμνοποίηση !

http://logotexnikoperiboli.blogspot.com/2018/04/blog-post_302.html

Οι ευχές της Ρένας Τζωράκη και το Λογοτεχνικό της περιβόλι σήμερα 1η του Μάη 2018, για τον ομορφότερο μήνα της Άνοιξης!

http://logotexnikoperiboli.blogspot.com/2018/05/1-2018.html

Σαν σήμερα 1η Μαΐου  του 1886 στο Σικάγο, 90.000 εργάτες διαδηλώνουν για το οκτάωρο!

https://logotexnikoperiboli.blogspot.com/2019/04/1-1886-90000.html

Eυχές μυριάδες της καρδιάς,
για ένα μήνα γεμάτο αρώματα, χρώματα και ευλογημένες στιγμές ΑΓΑΠΗΣ....

Λογοτεχνικό περιβόλι!