Θα πεθάνω ζητώντας έναν
ήλιο
στα μεγάλα χρονικά
μυστήρια
κομματιάζοντας τη νύχτα
μ? ένα σμήνος από γαλαξίες
αιωρούμενος δίχως τη
μητρυιά μας
την αλύγιστη Βαρύτητα
δίχως τα δάκρυα που μας
επιβάλλει η Ελλάδα
τούτ? η χώρα που
παιδεύει τα δροσερά ελληνόπουλα
κι ανεμίζει τους
αμέτρητους γραικύλους.
Νίκος Καρούζος, «Τα
ποιήματα, Β΄, (1979-1991), Ίκαρος, Αθήνα 1994, σελ. 201.
0 Σχόλια