Αρωματικό στη
μαγειρική, αιθέριο έλαιο αλλά και ανεκπλήρωτος έρωτας του Απόλλωνα η Δάφνη. Για
πρώτη φορά εμφανίστηκε στους μύθους εντυπωσιάζοντας με την ομορφιά της το θεό
Απόλλωνα… Ο Απόλλωνας γεννήθηκε στο νησί της Δήλου και ήταν παιδί του Δία και
της πανέμορφης Λητώς. Χάρη στην αμβροσία που χορηγήθηκε στο νεογνό από τη
Θέμιδα, μεγάλωσε πολύ γρήγορα και εξελίχθηκε σε έναν πανέμορφο νέο.
Όλες οι γυναίκες
εντυπωσιάζονταν από τον θεό του φωτός, όπως τον αποκαλούσαν . Όμως η γυναίκα
που ο ίδιος ποθούσε δεν του έδειχνε ενδιαφέρον. Ο Απόλλωνας ερωτεύτηκε παράφορα
τη Δάφνη. Ήταν μία από της Νύμφες που βρίσκονταν στο πλευρό της δίδυμης αδερφής
του Άρτεμης. Η Δάφνη ήταν η κόρη του ποταμού Πηνειού και της Γαίας. Ακολουθούσε
πιστά τη θεά του κυνηγιού και παρά τις πιέσεις του πατέρα της για να
παντρευτεί, ήταν ανένδοτη προτιμώντας να
περνάει το χρόνο της μέσα στα δάση. Η Δάφνη ήταν πολύ όμορφη και είχε πολλές
κατακτήσεις, αλλά δεν παρέκλινε από τον βίο της Άρτεμις. Μάταια ο Απόλλωνας προσπαθούσε
να την κατακτήσει. Κάθε μέρα την κυνηγούσε μέσα στο δάσος και της εκδήλωνε τα
αισθήματα του. Η νεαρή όμως δεν υπέκυπτε στην γοητεία του.
Η επιμονή του Απόλλωνα
άρχισε να κουράζει τη Δάφνη. Όταν κατάλαβε ότι δεν θα ξέφευγε εύκολα από
τον Απόλλωνα, ζήτησε τη βοήθεια του
πατέρα της. Ο Πηνειός της έκανε το χατίρι και σε συνεργασία με τη Γαία, τη
μεταμόρφωσε σε ένα μοσχομυριστό δέντρο. Τα πόδια της ρίζωσαν στη γη, τα χέρια
της έγιναν κλαδιά και τα μαλλιά της φύλλα μυρωδάτα. Ο Απόλλωνας στη θέα του
δέντρου στενοχωρήθηκε πολύ που έχασε την αγαπημένη του. Έκοψε ένα από τα κλαδιά
του και το έβαλε στο κεφάλι του. Η φουντωτή δάφνη έγινε το αγαπημένο δέντρο του
θεού. Ο δαφνοστεφανωμένος θεός ως ένδειξη της αγάπης του, καθιέρωσε το φυτό να
είναι ιερό και σύμβολο λατρείας. Η δάφνη έγινε συνώνυμο της ειρήνης και το
χρησιμοποιούσαν για να στεφανώνουν τους νικητές των αθλητικών αγώνων.
Η Δάφνη ή βαγιά, το
επιστημονικό της όνομα είναι lourus nobilis,
ήταν γνωστή στην Ελλάδα από τα αρχαιότατα χρόνια και γι’ αυτήν κάνει
μνεία ο Όμηρος. Ήταν ιερό δέντρο, αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα, ενώ ήταν γνωστές
οι θεραπευτικές της ιδιότητες. Στη μαγειρική χρησιμοποιείται στην αρτοποιία,
στις σούπες, στα ζυμαρικά, σε κοκκινιστά με βάση το κρέας, στις φακές, αλλά και σαν αρωματικό σε κάποια
ποτά. Λαϊκοί θεραπευτές χρησιμοποιούν το αιθέριο έλαιο που βγάζουν οι καρποί
της αλλά και τη σκόνη των δαφνόφυλλων ως αιμοστατικό. Τα φύλλα και οι καρποί
της είναι αποτελεσματικά για τις λειτουργίες της πέψης. Παλαιότερα οι γυναίκες
παρασκεύαζαν από δαφνέλαιο ένα καλλυντικό σκεύασμα για να έχουν γερά μαλλιά…
Πηγή: greekgaia.com.gr
0 Σχόλια