Σαν σήμερα 10 Σεπτεμβρίου του 2003, η Σουηδή ΥΠΕΞ Αννα Λιντ δέχεται επίθεση με μαχαίρι στη Στοκχόλμη.

Σαν σήμερα στις 10 Σεπτεμβρίου του  2003, η Σουηδή ΥΠΕΞ Αννα Λιντ δέχεται επίθεση με μαχαίρι στη Στοκχόλμη. Υπέκυψε μια μέρα μετά!

Η Ίλβα Άννα Μαρία Λιντ (Ylva Anna Maria Lindh, 19 Ιουνίου 1957 – 11 Σεπτεμβρίου 2003) ήταν Σουηδή πολιτικός του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Διετέλεσε βουλευτής του σουηδικού κοινοβουλίου από το 1982 μέχρι το 1985 και από το 1994 μέχρι το 2003, υπουργός περιβάλλοντος από το 1994 μέχρι το 1998 και υπουργός εξωτερικών από το 1998 μέχρι το 2003.

Η Λιντ ήταν κόρη του Σουηδού καλλιτέχνη Στέφαν Λιντ και της εκπαιδευτικού Νάνσι Λιντ. Σπούδασε δικηγόρος και το 1984 εξελέγη στη Νεολαία του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ως η πρώτη επικεφαλής του. Ο σημαντικότερος στόχος της ήταν η διεθνής συνεργασία, η αλληλεγγύη και η προστασία του περιβάλλοντος. Με αυτούς τους στόχους, εργάστηκε σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής σταδιοδρομίας της συμπεριλαμβανομένης της πενταετούς θητείας της ως υπουργού εξωτερικών της χώρας της. Όταν οι Σοσιαλδημοκράτες βρίσκονταν στην αντιπολίτευση από το 1991 μέχρι το 1994 ανέλαβε τη θέση της αντιδημάρχου του δήμου Στοκχόλμης.

Η Λιντ παντρεύτηκε στις 21 Ιουνίου τον Μπο Χόλμπεργκ, με τον οποίο είχε δύο γιους.

Η Λιντ μαχαιρώθηκε από τον Μιχαήλο Μιχαήλοβιτς στις 10 Σεπτεμβρίου 2003 στο κατάστημα ρούχων ΝΚ της κεντρικής Στοκχόλμης και απεβίωσε το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου στο νοσοκομείο Καρολίνσκα. Την εποχή της επίθεσης συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία για την είσοδο της Σουηδίας στη ζώνη του ευρώ στο σχετικό δημοψήφισμα. Η Άννα Λιντ θεωρούνταν μία από τους βασικότερους υποψηφίους για να διαδεχτεί τον Γιόραν Πέρσον ως επικεφαλής του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.

Το 1969 σε ηλικία 12 ετών η Άννα Λιντ έγινε μέλος της Νεολαίας του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Την ίδια χρονιά ο Ούλοφ Πάλμε ανέλαβε επικεφαλής του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και πρωθυπουργός της Σουηδίας. H Λιντ εκτίμησε τους διεθνείς στόχους του και συμμετείχε μεταξύ άλλων σε διαμαρτυρίες εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ.

Στα μέσα στης δεκαετίας του 1970 η Λιντ σκόπευε να γίνει δημοσιογράφος. Στις εκλογές του 1976 έλαβε το χρίσμα για τη διεκδίκηση βουλευτικής έδρας αλλά όταν οι Σοσιαλδημοκράτες έχασαν την εξουσία, ανέλαβε καθήκοντα δημοτικής συμβούλου στον δήμο Ενκέπινγκ. Η Λιντ σπούδασε στην Ουψάλα και στην Στοκχόλμη. Πήρε μάστερ στα νομικά το 1982 και έγινε δικαστική υπάλληλος στο περιφερειακό δικαστήριο στην Στοκχόλμη από το 1982 μέχρι το 1983. Το 1981 εξελέγη πρόεδρος της Εθνικού Συμβουλίου Σουηδικών Νεολαιών. Το 1982 ολοκλήρωσε τις σπουδές της και εξελέγη βουλευτής προτού γίνει μέλος της Επιτροπής Φορολογίας.

Το 1984 η Λιντ εξελέγη ως η πρώτη γυναίκα επικεφαλής της Νεολαίας Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και στη διάρκεια της εκταετούς θητείας της ενδιαφέρθηκε για περιβαλλοντικά ζητήματα. Το 1991 εξελέγη μέλος της εκτελεστικής επιτροπής των Σοσιαλδημοκρατών όπου παρέμεινε μέχρι τον θάνατό της. Όταν το κόμμα της βρισκόταν στην αντιπολίτευση από το 1991 μέχρι το 1994 ήταν αντιδήμαρχος πολιτισμού και διευθύντρια του δημοτικού θεάτρου Στοκχόλμης.

Μετά την εκλογική νίκη του κόμματός της, η Λιντ διορίστηκε υπουργός περιβάλλοντος στην τρίτη κυβέρνηση του Ίνγκβαρ Κάρλσον. Η χώρα αντιμετώπιζε μια βαθιά οικονομική κρίση και έπρεπε να περιορίσει τις προσπάθειες για την προστασία του περιβάλλοντος. Παρόλα αυτά, προώθησε αυστηρότερη περιβαλλοντική νομοθεσία. Μαζί με, μεταξύ άλλων, τον Δανό υπουργό περιβάλλοντος Σβεν Άουκεν εργάστηκε για ένα περιβαλλοντικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιελάμβανε την αυστηροποίηση της νομοθεσίας για χημικά απόβλητα. Τέθηκε επίσης επικεφαλής της εφαρμογής της Ατζέντας 21 στη Βαλτική Θάλασσα σύμφωνα με τους στόχους και τις κατευθυντήριες γραμμές της περιβαλλοντικής συνόδου στο Ρίο ντε Τζανέιρο του 1992.

Η Άννα Λιντ μετακόμισε με την οικογένειά της στο Νούκοπινγκ το 1996. Μετά τις εκλογές του 1998 διορίστηκε υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση του Γιόραν Πέρσον διατηρώντας αυτή τη θέση μέχρι τον θάνατό της. Η Λιντ πίστευε στην ύπαρξη ενός πιο ισχυρού Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και ήθελε η Ευρωπαική Ένωση να υιοθετεί κοινή εξωτερική πολιτική ώστε να αποφεύγονται ένοπλες συγκρούσεις. Η σημαντικότερη αρχική αποστολή της Λιντ ήταν η σύγκρουση ανάμεσα στον Απελευθερωτικό Στρατό του Κοσόβου και τη Σερβία.

Η ανάδειξη της Άννας Λιντ επετεύχθη με την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Σουηδία το 2001. Ήταν τότε επικεφαλής του συμβουλίου υπουργών με ευθύνη την εξωτερική πολιτική. Την ίδια χρονιά ταξίδεψε μαζί με τον ύπατο εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής ένωσης σε θέματα εξωτερικής πολιτικής Χαβιέ Σολάνα στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας για να αποτρέψουν την ανάφλεξη εμφυλίου πολέμου.

Όταν ξεκίνησε ο Πόλεμος του Ιράκ είπε πως «ένας πόλεμος που διεξάγεται χωρίς την υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών είναι μια μεγάλη αποτυχία». Υποστήριζε επιπλέον τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου στην σύρραξη Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Επέκρινε την κυβέρνηση του Αριέλ Σαρόν όπως επίσης και τους Παλαιστίνιους βομβιστές αυτοκτονίας.

Η Άννα Λιντ θεωρούνταν μία από τους βασικότερους υποψηφίους για να διαδεχθεί τον Γιόραν Πέρσον στην ηγεσία του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής της εργάστηκε σκληρά για την είσοδο της χώρας της στην Ευρωζώνη στο δημοψήφισμα που θα διεξαγόταν.

Κατά τη διάρκεια του απογεύματος της 11ης Σεπτεμβρίου, όταν η Άννα Λιντ είχε χάσει τη ζωή της, οι αρχηγοί όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων συναντήθηκαν αποφασίζοντας να διεξαχθεί το δημοψήφισμα όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο. Ύστερα αποφασίστηκε ότι θα σταματούσε και η προεκλογική εκστρατεία. Υπήρχαν αναφορές για συνέχιση της προεκλογικής εκστρατείας από λιγοστούς τοπικούς πολιτικούς αλλά η μαζική πλειονότητα τήρησε τη συμφωνία. Καθώς ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς πολιτικούς της χώρας της, ήταν ηγετική φυσιογνωμία κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και η μορφή της ήταν τοιχοκολλημένη σε πολλά σημεία. Οι αφίσες με τη μορφή της άρχισαν να αφαιρούνται καθώς οι τηλεοπτικές διαφημίσεις σχετικά με το δημοψήφισμα σταματούσαν. Όλα τα σουηδικά τηλεοπτικά δίκτυα σταμάτησαν να μεταδίδουν διαφημίσεις από το βράδυ της 10ης Σεπτεμβρίου μέχρι το βράδυ της 11ης Σεπτεμβρίου ώστε να μεταδίδουν τα νέα. Παρόλα αυτά, το δημοψήφισμα ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθεί κανονικά στις 14 Σεπτεμβρίου του 2003. Παρά τη φημολογία για την ενίσχυση της πλευράς του «ναι» λόγω του θανάτου της Λιντ, το «όχι» κέρδισε μια μεγάλη νίκη με το 55.9% των ψήφων, σε αντίθεση με το 42.0% του «ναι» και το 2.1% των λευκών ψήφων.

Λογοτεχνικό περιβόλι!