«Παγά Λαλέουσα» του Παύλου Νιρβάνα.

- 9:33 π.μ.

Ω θεία νερά, στον ύπνο σας και στην οργή σας θεία,

του καταρράχτη ωραίε θυμέ, του ωκεανού μανία,

μαύρη οπτασία της Στυγός, της Κασταλίας μεθύσι,

μες στην κουφάλα ενός γκρεμού είμαι κι εγώ μια βρύση.

Λίγα λόγια για τον Παύλο Νιρβάνα ή αλλιώς Πέτρο Αποστολίδη.

Ο Παύλος Νιρβάνας (1866 – 1937),

Το πραγματικό του όνομα ήταν Πέτρος Αποστολίδης.

Ήταν ποντιακής καταγωγής λογοτέχνης και γιατρός-αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα ελληνικά γράμματα με το φιλολογικό ψευδώνυμο Παύλος Νιρβάνας κι έγινε ακαδημαϊκός το 1928.

Γεννήθηκε στη Μαριούπολη της Ρωσίας το 1866. Οι γονείς του είχαν φύγει από την περιοχή της Τραπεζούντας κατά τους διωγμούς του 1850-55. Ο Πέτρος Αποστολίδης ορφάνεψε νωρίς από γονείς και σε ηλικία 5 ετών, το 1870, μπήκε σε ορφανοτροφείο.

Τον υιοθέτησε ο εφοπλιστής Κων. Κουμιώτης (με καταγωγή από τη Σκόπελο) με τη σύζυγό του Μαριέττα Ράλλη (κόρη του επιφανούς Χιώτη εμπόρου Ιωάννη Ράλλη, με απώτερη καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη), όταν επισκέφθηκαν την Μαριούπολη.

Το πλοίο θα φέρει τον μικρό Πέτρο Αποστολίδη στον Πειραιά όπου ήταν εγκατεστημένη η νέα του οικογένεια. Φοίτησε στο σχολείο, αρίστευσε, και το 1890, στα 24 του χρόνια κατετάγη στο Βασιλικό Ναυτικό, όπου διέπρεψε ως γιατρός (με το βαθμό του αρχίατρου αποστρατεύτηκε το 1922). Λόγω της στρατιωτικής του ιδιότητας, υπέγραφε τα έργα του με το ψευδώνυμο «Παύλος Νιρβάνας».

Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, η πρώτη επίσημη εμφάνιση του Νιρβάνα στα γράμματα τοποθετείται το 1884, οπότε εξέδωσε την ποιητική συλλογή Δάφναι εις την 25ην Μαρτίου. Παράλληλα άρχισε να δημοσιεύει χρονογραφήματα (στις εφημερίδες Άστυ, Ακρόπολη, και από το 1905 στην Εστία με το ψευδώνυμο Κύριος Άσοφος) και κείμενα σε λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής (Τέχνη, Παναθήναια, Νέα Εστία, Το Περιοδικόν μας, Ασμοδαίος, Μη χάνεσαι κ.α.).

Σε νεαρή ηλικία πήρε μέρος στην έκδοση του σατιρικού περιοδικού Αθήναι, ως μέλος της λογοτεχνικής «Συντροφιάς των Δώδεκα». Η δεύτερη και τελευταία ποιητική του συλλογή είχε τίτλο Παγά λαλέουσα (1907) ενώ έγραψε επίσης μελέτες, κριτικά δοκίμια, διηγήματα, θεατρικά έργα και δύο μεταφράσεις από τον Πλάτωνα και τον Κνουτ Χάμσουν.

Το 1928 αναγορεύτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, θέση από την οποία συνέβαλε στην ανάδειξη λογοτεχνών όπως οι Ιωάννης Κονδυλάκης, Σπύρος Μελάς και Γρηγόριος Ξενόπουλος. Πέθανε από βρογχοπνευμονία στο σπίτι του στο Μαρούσι, στις 28 Νοεμβρίου 1937.