Αναρωτιέμαι
πραγματικά, με τόσο όμορφα χρώματα, που η φύση έχει φροντίσει να μας
δίνει, γιατί εμείς οι άνθρωποι επιμένουμε στο ασπρόμαυρο;
Γιατί εστιαζόμαστε
πάντα στην μονομέρεια;
Το μάτι του ανθρώπου
θέλει όλα τα χρώματα και την ποικιλλομορφία των αισθημάτων η ανθρώπινη καρδιά.
Άλλωστε πώς μπορείς να ωριμάσεις συναισθηματικά όταν
εστιάζεσαι μονάχα στο ασπρόμαυρο;
Η ζωή έχει χρώμα είναι ένα ουράνιο τόξο με χρώματα…
Είναι τόσο όμορφη η Ανατολή και τόσο γλυκό το λιόγερμα παρά
την μελαγχολία του…
Ο απέραντος γλαυκός
ανέφελος Ουρανός , μα και όταν έχει τα γκρίζα σύννεφα που
διαγράφουν τα διάφορα σχήματα…
Η θάλασσα πότε γαλήνια και πότε αφρισμένη…
Η ζωή μας, δεν έχει μόνο ασπρόμαυρο, στο χέρι μας είναι να βουτάμε το πινέλο
μας στο χρώμα και να δημιουργούμε τον
πιο όμορφο πίνακα από συναισθήματα , που δίνουν νόημα και Ουσία στην Ύπαρξή
μας.
Είναι αυτό που λέει ο μεγάλος μας συγγραφέας Νίκος
Καζαντζάκης:
«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο
και μπες μέσα.»
0 Σχόλια