Ο Γιώργος Αυγουστινάκης μας ταξιδεύει με τους στίχους του και της μνήμης τα φτερά στον τρυγητό , το πάτημα των σταφυλιών…

Γράφει ο Γεώργιος Αυγουστινάκης

Αρχές Σεπτέμβρη!
Ταξιδεύοντας με της μνήμης τα φτερά στα παλιά, έρχονται στα μάτια μου γνώριμες εικόνες από τις εργασίες στο μακρινό, ορεινό χωριό μου Απίδια Σητείας! Αληθινός οργασμός στα κρασάμπελα! Τρυγητός, φόρτωμα των σταφυλιών στις κόφες και μεταφορά τους στο πατητήρι. Τη σημερινή εποχή σπάνια βλέπεις τέτοιες εικόνες. Το χωριό σχεδόν έχει ερημώσει, η καλλιέργεια των αμπελιών περιορίστηκε. Λίγοι οι νέοι κάτοικοι για να ασχοληθούν με γεωργικές εργασίες! Αυτή δυστυχώς είναι η μοίρα πολλών χωριών μας!

Οι παρακάτω στίχοι του ποιήματός μου
ΠΑΤΗΤΗΡΙ- ΠΑΤΗΜΑ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ
σελ. 279-280 του βιβλίου μου ΜΕ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ) θα φέρουν τα μάτια μας εικόνες σχετικές:

ΠΑΤΗΤΗΡΙ - ΠΑΤΗΜΑ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ

(στο χωριό Απίδια Σητείας πριν πολλά χρόνια)

Του Γεωργίου Αυγουστινάκη συν/χου δασκάλου και μέλους του συλλόγου «Κρητών Λόγος»

Αρχές Σεπτέμβρη τρυγητός, στ’ αμπέλι «πανηγύρι»,

εικόνες όμορφες θωρείς, όπου το μάτι γύρει.

Οι πιο πολλοί οι χωριανοί βρίσκονται μες τ’ αμπέλια,

άντρες, γυναίκες, να τρυγούν ακόμη και κοπέλια.

Κόβουν σταφύλια ώριμα, λιάτικα, κοτσυφάλι,

κρασί να κάμουν διαλεκτό, που να μην το ‘χουν άλλοι.

Στο πατητήρι φέρνουν τα, τσι κόφες ξεφορτώνουν

και με σταφύλια διαλεκτά σε λίγο το γεμώνουν.

Την άλλη μέρα το πρωί το πάτημα αρχίζει

κι ο μούστος τρέχει αδιάκοπα και το βρασκί γεμίζει.

Με τα ποδάρια τους γυμνά, μα και καλοπλυμένα,

στα παντελόνια έχουνε μπατζάκια σηκωμένα.

Από το πήλινο βρασκί το μούστο μεταφέρουν

και μες τα κρασοβάρελα προσεκτικά φκεραίνουν.

Μεταπατούν αδιάκοπα, λιώνουνε τα σταφύλια,

τραγούδι, μερικές φορές, βγαίνει από τα χείλια.

Φαίνεται δεν κουράζονται και τη δουλειά ξετρέχουν,

γιατί στα κρασοβάρελα καλό κρασί θα έχουν.

Να πίνουν με τα φαγητά αλλά και στην παρέα,

βάσανα να ξεχάσουνε και να περνούν ωραία.

Στην άκρη του πατητηριού τα στράφυλα πετρώνουν,

σε ξύλινες παλιόπορτες πέτρες βαριές φορτώνουν.

Καλά για να συμπιεστούν, μούστος να μην ‘πομείνει,

θέλουνε περισσότερο κρασάκι να τους γίνει.

Μες σε πιθάρια πήλινα στράφυλα θα στερέψουν,

στο μήνα, που θα «ζυμωθούν», πρέπει να καζανέψουν.

Λογοτεχνικό περιβόλι!