«Τέτοιους μαθητές που
θες εσύ είναι λίγο δύσκολο να βρεθούν
σ’ όλον τον ελληνικό κόσμο».
σ’ όλον τον ελληνικό κόσμο».
ΚΡΑΤΥΛΟΣ
: Λοιπόν, Νικόδημε έμαθα πως πάλι ψάχνεις για νέους μαθητές;
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ : Ω, ναι
Κρατύλε , για να το πω καλύτερα δεν ψάχνω, επιθυμώ.
ΚΡΑΤΥΛΟΣ : Θα μείνεις
μόνο με τις επιθυμίες σου. Τέτοιους μαθητές που θες εσύ είναι λίγο δύσκολο να
βρεθούν σ’ όλον τον ελληνικό κόσμο. Ακόμα και στην ασιατική επικράτεια να τους
ψάξεις , δεν νομίζω να τους βρεις . Κι αυτά μου τα ‘πε ένας δικός σου άνθρωπος,
ο ιατρός και φίλος σου, Χαρώνδας.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ : Ίσως να
‘χει δίκιο . Κάτι ξέρουν οι ιατροί από συνταγές και θεραπείες. Αυτούς τους
μαθητές που είχα τους έδιωξα σχεδόν αμέσως, δεν τους κράτησα ούτε δύο
εβδομάδες.
ΚΡΑΤΥΛΟΣ : Πώς κι έτσι;
Δεν τους έδωσες μια δεύτερη ευκαιρία, λίγο χρόνο παραπάνω ;
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ : Όχι ! Και
θα σου πω γιατί έγινε αυτό φίλτατε. Είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες .Η μια
συνήθιζε να λέει μονίμως «όχι» κι η άλλη συμφωνούσε σε όλα, δίχως ν’ ακούει (
και να καταλαβαίνει ) τι έλεγα.
ΚΡΑΤΥΛΟΣ : Και δεν
υπήρχε μια άλλη ομάδα για να ισορροπήσει κάπως τα πράγματα;
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ : Ε, ναι ,
υπήρχαν οι χυδαίοι. Η ομάδα εκείνων των κομψευόμενων που θέλουν τη γνώση για να
κερδίζουν ερωμένες κι εραστές στις αγορές και τα συμπόσια. Και ας γνώριζαν ότι
αυτούς θα τους έδιωχνα πρώτους και κακήν κακώς. Ατάλαντο σινάφι αγγράμματων
κορρυβαντιώντων. Οι αδένες κι οι εκκρίσεις ήταν η μόνη σκέψη και συλλογή τους
(άλλη δεν είχαν).
ΚΡΑΤΥΛΟΣ : Μα Νικόδημε,
δεν μου είπες πώς θα ήθελες τελικά, τον μαθητή σου.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ : Ναι Κρατύλε
, θα σου πω, δίχως φόβο και πάθος. Κατ’ αρχήν, τον μαθητή τον θέλω να γίνεται
ένα με τον παγωμένο αέρα, να κουβαλάει τις πνοές του ανέμου, αμόλευτες και
αυθεντικές στους τοίχους και τους ουρανούς και ύστερα να ‘ρχεται εδώ στο
διδακτήριο. Είναι ανάγκη να ‘ναι ελεύθερος για να σκύβει με αιδημοσύνη πάνω στη
ζωή. Θέλω να κοιτά ένα λουλούδι και να βλέπει το θαύμα, να μοιράζεται την
ομορφιά και τη σκέψη, μετά να στοχάζεται και να γράφει. Χρειάζεται να μάθει να
αγαπάει την απραξία, γιατί από εκεί θα γεννήσει τις αμφιβολίες του. Στη σχολή
μου, δεν θα τα βρει με τον δαίμονά του, αυτός θα τον τυραννά (σε όλη του τη
ζωή). Είναι η γνώση εκείνη που θα τον βοηθήσει να τον ξεγυμνώσει. Με όπλο την
πνοή, που ‘ρχεται από ψηλά, θα μάθει να δέχεται τα πάθη, πολεμώντας τα και όχι
κολακεύοντάς τα. Γι’ αυτό θα ‘ναι ο άξιος τού σύμπαντος και όχι ο
ταχυδακτυλουργός και ηδονοθήρας της γειτονιάς. Η προμηθεϊκή φωτιά θα σμιλεύσει
τον χαρακτήρα του. Και αυτή τη συνιστώσα θα του την δείξω, δεν θα του την μάθω.
Θα τον κάνω να ψηλαφίσει τις άκρες του κόσμου. Εκεί στέκεται ο δάσκαλος, Και
την κατάλληλη στιγμή θα περάσουν μαζί τη γέφυρα της οικουμένης, γκρεμίζοντάς
την μετά. Δεν υπάρχει σωτηρία και σωτήρες. Θα κοσκινίσει σιδερένιες καρδιές και
θα συντρίψει φανερές και κρυφές καυχησιολογίες. Θα γνωρίζει τη θλίψη και την απογοήτευση.
Θα ρημάξει τις συναισθηματολογίες και θα κεντήσει τον κόσμο με αντιλογίες,
κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Τραγουδάκια δεν θα γράψει, ούτε έπη. Ένας ήταν ο
Όμηρος. Θα γεννήσει όμως εξοργισμούς που θα προκαλέσουν ταραχή στα πέλματα
τιποτένιων και εμπόρων (καιροφυλακτούν παντού και πάντα). Δεν θα σηκώσει ήλιους
στα χέρια του. Δεν είναι άτλαντας να τον ξεγελάσουν οι Ηρακλειδείς. Στα χέρια
του, μικρές χορεύτριες θα χορεύουν, και η μουσική θα εισχωρεί στα σωθικά του,
αλλάζοντας μια και καλή ό,τι έγραψαν και ό,τι είπανε θεοί και δαίμονες.
ΚΡΑΤΥΛΟΣ: Δυστυχώς
Νικόδημε, δεν πρόκειται να βρεις τέτοιον μαθητή, στο εγγυώμαι . Όπως τα λες
τώρα εδώ, αυτός ο μαθητής είναι κιόλας έτοιμος δάσκαλος!
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ : Έχεις δίκιο
Κρατύλε, τότε θα περιμένω να ‘ρθει να με διδάξει και ίσως γίνω ο μαθητής του, ο
πιο πιστός και ο πιο υπάκουος.
Αν σας αρέσουν τα άρθρα μας κάνε τε ένα like στη σελίδα μας στο facebook:
Πηγή: apodyoptes.com
0 Σχόλια