Ιακώβου Κεφ. 3 με όμορφες εικόνες, από το Λογοτεχνικό περιβόλι της Ρένας Γ. Τζωράκη©.

- 3:11 μ.μ.

Ιακώβου Κεφ. 3

1 ΜΗ γίνεστε πολλοί δάσκαλοι, αδελφοί μου, ξέροντας ότι μεγαλύτερη κατάκριση θα πάρουμε·

2 επειδή, σε πολλά φταίμε όλοι [μας]. Αν κάποιος δεν φταίει σε λόγο, αυτός [είναι] τέλειος άνδρας, [είναι] δυνατός να χαλιναγωγήσει και ολόκληρο το σώμα.

3 Δέστε, στα στόματα των αλόγων βάζουμε τα χαλινάρια, για να πείθονται σε μας, και μεταφέρουμε ολόκληρο το σώμα τους.

4 Δέστε, και τα πλοία, που είναι τόσο μεγάλα, ωθούμενα από σφοδρούς ανέμους, μεταφέρονται από ένα ελάχιστο πηδάλιο, όπου αν θέλει η επιθυμία εκείνου που το κυβερνά.

5 Έτσι και η γλώσσα, είναι μικρό μέλος, όμως, κομπάζει για μεγάλα [πράγματα]. Δέστε, λίγη φωτιά πόσο μεγάλη ύλη ανάβει·

6 και η γλώσσα [είναι] φωτιά, ο κόσμος τής αδικίας. Έτσι, ανάμεσα στα μέλη μας, η γλώσσα είναι που μολύνει ολόκληρο το σώμα, και η οποία φλογίζει τον τροχό τού βίου, και φλογίζεται από τη γέεννα.

7 Επειδή, κάθε είδος θηρίων και πουλιών, ερπετών και θαλάσσιων [όντων], δαμάζεται, και δαμάστηκε από την ανθρώπινη φύση·

8 τη γλώσσα, όμως, κανένας από τους ανθρώπους δεν μπορεί να δαμάσει· είναι ασυγκράτητο κακό, γεμάτη από θανατηφόρο φάρμακο.

9 Διαμέσου αυτής ευλογούμε τον Θεό και Πατέρα, και διαμέσου αυτής καταριόμαστε τους ανθρώπους, που πλάστηκαν καθ’ ομοίωση του Θεού.

10 Από το ίδιο στόμα βγαίνει ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει, αδελφοί μου, έτσι να γίνονται αυτά.

11 Μήπως η πηγή από την ίδια τρύπα αναβλύζει το γλυκό και το πικρό;

12 Μήπως είναι δυνατόν, αδελφοί μου, η συκιά να κάνει ελιές ή η άμπελος σύκα; Έτσι, καμιά πηγή [δεν είναι δυνατόν] να κάνει νερό αλμυρό και γλυκό.

13 Ποιος, ανάμεσά σας, [είναι] σοφός και καλός γνώστης; Ας δείξει από την καλή διαγωγή τα δικά του έργα με πραότητα σοφίας.

14 Αν, όμως, έχετε στην καρδιά σας πικρό φθόνο και φιλονικία, μη κατακαυχάστε και ψεύδεστε ενάντια στην αλήθεια.

15 Αυτή η σοφία δεν είναι εκείνη που κατεβαίνει από πάνω, αλλά [είναι] επίγεια, ζωώδης, δαιμονική·

16 επειδή, όπου [υπάρχει] φθόνος και φιλονικία, εκεί είναι ακαταστασία, και κάθε αχρείο πράγμα.

17 Η σοφία, όμως, που κατεβαίνει από πάνω, πρώτα μεν είναι καθαρή, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης από έλεος και καλούς καρπούς, αμερόληπτη και ανυπόκριτη.